Zorunlu karşılık

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Zorunlu karşılık, zorunlu karşılık oranı ya da munzam karşılık; mevduat kabul eden bankaların bu mevduatlara karşılık olarak Merkez Bankası'nda bulundurmak zorunda oldukları mevduatların oranıdır ve bu oran Merkez Bankası tarafından kararlaştırılır. Önceleri iflas riskine karşı koruma sağlanması amacıyla çıkarılan bu kural, günümüzde daha çok bir piyasa likiditesi kontrol aracı olarak kullanılmaktadır.[1] Mevduatın vadesine göre yerli ve yabancı para cinsinden ayrı oranlar dahilinde toplanır.

Para arzına etkileri[değiştir | kaynağı değiştir]

Zorunlu karşılıklar para politikasını uygulama aracı olarak kullanılabilir. Eğer bankalar atıl rezervlere sahip değilse, zorunlu karşılık oranı artırıldığında bankalar verdikleri kredileri geri çağırırlar ve bu durum para arzının azalmasına neden olur. Zorunlu karşılık oranı düşürüldüğünde ise zorunlu karşılıkların bir kısmı kullanılabilir rezerv şekline dönüşür, bu da bankaların kredi tabanını artırır. Bankaların kredi tabanın genişlemesi de para arzının artmasına neden olur.[2] Zorunlu karşılık oranının arttırılması daralmacı para politikasına, oranın azaltılması ise genişlemeci para politikasına işaret eder.

Türkiye'de zorunlu karşılık uygulaması[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye’de zorunlu karşılıklara ilişkin esaslar 1211 sayılı Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Kanunu’nun 40’ıncı maddesinin II numaralı fıkrasına dayanılarak çıkartılan 2005/1 sayılı tebliğle belirlenmiştir. Serbest bölgelerde faaliyette bulunanlar dahil olmak üzere Türkiye’de kurulmuş veya şube açmak suretiyle faaliyet gösteren bankalar zorunlu karsılık sistemine tabidir.[3] Tüm dünyada olduğu gibi Türkiye'de de zorunlu karşılıklar bankanın yerli ya da yabancı olup olmadığına bakılmaksızın aynı oranda toplanır.

2001 yılında zorunlu karşılığın şekli kısmen değiştirilmiş ve bankalardan alınan zorunlu karşılıklara faiz ödenmeye başlanmıştır. Bankaları iflas riskine karşı koruyan ve Merkez Bankası'nın para politikasını uygulaması için önemli bir araç olan zorunlu karşılıklar, o dönemde bankalar için zorunlu bir borç verme oranına dönüşmüştür. TCMB bu uygulamadan sonraları vazgeçmiştir.

Ülkelere göre zorunlu karşılık oranları[değiştir | kaynağı değiştir]

Ülkeler Zorunlu karşılık oranı
Avustralya 0
Kanada 0
Yeni Zelanda 0 [3]
İsveç 0
Euro bölgesi 1.00
Çekya 2.00
Macaristan 2.00
Güney Afrika 2.50
İsviçre 2.50
Letonya 3.00[4]
Polonya 3.50[5]
Romanya 15.00[6]
Rusya 4.00 [7]
Şili 4.50
Hindistan 4.00[8]
Bangladeş 6.00
Litvanya 6.00
Pakistan 5.00
Tayvan 7.00[9]
Türkiye 10,5
Ürdün 8.00
Zambiya 8.00
Burundi 8.50
Gana 9.00
İsrail 9.00[10]
Meksika 10.50
Sri Lanka 8.00
Bulgaristan 10.00[11]
Hırvatistan 14.00[12]
Kosta Rika 15.00
Malavi 15.00
Nepal 5.00
Hong Kong 18.00
Brezilya 20.00[13]
Çin 20.50[14]
Tacikistan 20.00
Surinam 25.00[15]
Lübnan 30.00 [4] 24 Ocak 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[16]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2013. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2013. 
  3. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 3 Eylül 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2013. 
  4. ^ "Minimum Reserve Ratio". Bank of Latvia. Erişim tarihi: 29 Aralık 2010. [ölü/kırık bağlantı]
  5. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2022. 
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2013. 
  7. ^ Central bank of Russia 7 Temmuz 2001 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Required reserve ratio on credit institutions' liabilities to non-resident has been raised to 4.0%
  8. ^ [1] 7 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ndtv.com
  9. ^ Liquidity ratio and liquid reserves of deposit money banks 26 Eylül 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Data released by Taiwan's central bank in October 2010.
  10. ^ "Minimum capital ratio" (PDF). Bank of Israel. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 29 Aralık 2010. 
  11. ^ "Ordinance No. 21 of the BNB on the Minimum Required Reserves Maintained with the Bulgarian National Bank by Banks" (PDF). Bulgarian National Bank. 24 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2013. 
  12. ^ [2] 4 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (in Croatian)
  13. ^ "Business week - Brazil reserve requirement raise". 7 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2013. 
  14. ^ China cut the required reserve ratio (RRR) for all banks by 50bp 18 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. http://www.fxstreet.com 15 Şubat 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. on Feb 22nd 2012
  15. ^ "Reserve base en Kasreserve". Centrale Bank van Suriname. 21 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2009. 
  16. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 26 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 15 Şubat 2013.