Yota

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Yota
TipHalka açık
EndüstriTelekomünikasyon, tüketici elektroniği, dijital dağıtım
Kuruluş2007 (SLL Scartel) 2008 ИОО «Yota Бел»
Genel merkezi
Önemli kişilerIgor Torgov, Dmitry Yarilchenko
Çalışan sayısı1,200
Web sitesiyota.ru/en/ (İngilizce)
йота.рф (Rusça)

Yota (Rusça: Йота), Rus mobil geniş bant hizmet sağlayıcısı ve akıllı telefon üreticisidir. Yota, Skartel LLC'nin ticari markasıdır.

9 Mayıs 2012'de Yota'da WiMAX'ın yerini LTE ağı aldı. Eylül 2012'ye kadar Novosibirsk, Krasnodar, Moskova, Soçi, Samara, Vladivostok, Ufa, Kazan ve St. Petersburg'da 4G ticari bakım ağları başlatıldı. Garsdale Services Investment Ltd, Yota hisselerinin% 100'ünü ve MegaFon hisselerinin% 50'sine sahiptir. Garsdale'in kendisi AF Telecom tarafından% 82, Telconet Capital tarafından% 13.5 ve Rus Technologies State Corporation tarafından% 4.5 kontrol edilmektedir. Yota Devices'ın karargahını Rusya'dan Toronto'ya veya Waterloo, Ontario, Kanada'ya taşımayı planladığı söylentileri vardı, ancak şirket Kanada'ya taşınmadığı, ya da planlamadığı için söylentilerin yanlış olduğu kanıtlandı.[1]

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

YOTAPHONE II

2006'da St. Petersburg şirketi Korus, Denis Sverdlov ve iş adamı Sergey Adonev'in ortaklığı ile, yeni bir veri aktarım teknolojisi olan WiMAX'in ilk sağlayıcıyı kurdu. 2006'da WiMAX Çin, Hindistan, Endonezya, Tayvan ve Amerika'da kullanıldı. Sonbahar 2008'de, Skartel, Moskova ve Sankt-Peterburg'da 2.5-2.7 GHz aralığında WiMAX standart ağı kuran ilk Rusya kuruluşudur.[2]

2010 yılında Yota, LTE'yi ağında başlatma planlarını açıkladı. Yeni standart ağın ilk testi başlama tarihi 30 Ağustos 2010'da Kazan'da gerçekleşti. Abone, 20-30 Mbit / s hızla internete girdi. Kazan'da yaklaşık 150 baz istasyonu kuruldu. LTE ağ dağıtımına yapılan yatırımlar 20 milyon dolar oluşturdu. Kazan'daki Yota sağlayıcısı tarafından test edilen dördüncü nesil LTE şebekesi ertesi gün kapatılmıştır. Bugün Yota kullanıcıları, Rusya'nın dokuz şehrinde LTE standart İnternet hizmetlerine erişebiliyor. 2014'e kadar Yota, 180 Rus kentinde 4G'yi başlatmayı planladı.[3]

AF-Telecom (Megafon) ve Skartel (Yota), Rusya'daki dördüncü nesil LTE (Uzun Süreli Evrim) mobil iletişim ağlarının Mobil Sanal Ağ Operatörü (MVNO) iş modeline dayalı olarak ortak geliştirilmesine ilişkin sözleşmeyi imzaladılar. Aynı prensibe göre Yota, Rostelecom ile aynı prensipte işbirliği yapmaktadır.

Cihazlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kasım 2008 yılında HTC markası altında ilk ticari WiMAX telefonu olan HTC Max 4G cihazı sunuldu. Model sadece Rusya ve Yota şebekesi için teklif edildi. Windows Mobile sistemli idi. Ayrıca, WiMax ve Wi-Fi kablosuz ağları arasındaki özerk mobil ağ geçidi olan Yota Egg sunuldu.

Temmuz 2011'de Yota, 4G WiMAX ağıyla uyumlu yeni bir cihaz ailesi sundu. Cihazların "Yota One" ve "Yota Many" gibi basit isimleri vardı. Önceki modellerin aksine, şirket tarafından tasarlandı. "Düz kutu" şeklinde şekillenen Yota Many, öncekinden daha küçük taşınabilir bir WiFi hotspot aygıtıdır. Yota'nın birincil cihazı olan Modem Yota, Yota'nın 4G LTE ağında çalışır ve Yota One'ın biraz daha büyük ve daha kalın bir versiyonuna benziyor.[4]

12 Aralık 2012'de Yota, benzersiz bir çift ekranlı akıllı telefon olan ilk "YotaPhone" prototipini duyurdu. Önde 4.3 inç HD LCD ekran ve arkada elektronik mürekkep ekranı vardır. Prototip, Android işletim sisteminin 4.2 (Android Jelly Bean) sürümünü çalıştırıyor. Yota Devices, Şubat 2013'te Barselona'daki Mobile World Congressde daha fazla bilgi yayınladı.[5]

2010'dan bu yana Yota, Rusya'da dijital bir sanat Yota Space festivali düzenledi. Festival sadece değerli eser sergilemekle kalmadı, sanatçıları bir araya getirdi. Yota Space Festivali ayrıca, genç video sanatçıları ve tasarımcıları için sunumlar, seminerler ve konferanslar içeren bir eğitim programına sahiptir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2017. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2017. 
  3. ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2017. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 5 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2017. 
  5. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2017. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]