İçeriğe atla

Fransa Bisiklet Turu

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Tour de France sayfasından yönlendirildi)
Kadınlar etap yarışı için Tour de France Femmes sayfasına bakınız.
Tour de France
2024 Tour de France
Yarış detayları
TarihTemmuz
BölgeFransa ve yakınındaki ülkeler
Türkçe adFransa Bisiklet Turu
Yerel ad(lar)Fransızca: Le Tour de France
Takma ad(lar)Fransızca: La Grande Boucle
DisiplinYol bisikleti yarışı
YarışmaUCI Dünya Turu
TipBüyük Tur (Etap yarışı)
DüzenleyenAmaury Sport Organisation
Yarış müdürüChristian Prudhomme
Web siteletour.fr/en/
Tarihçe
İlk sürüm1903 (1903)
Sayısı111 (2024 itibarıyla)
İlk kazanan Maurice Garin (FRA)
En çok kazanan
En son kazanan Tadej Pogačar (SVN) (3)

Fransa Bisiklet Turu (Fransızca: Tour de France), her yıl Fransa'da düzenlenen yol bisikleti çok etaplı yarış turudur.[1] İtalya Bisiklet Turu ve İspanya Bisiklet Turu ile birlikte Avrupa'nın Büyük Turlar olarak adlandırılan üç büyük turundan birisi ve bisiklet sporunun en prestijli yarışıdır.

UCI Dünya Turu kapsamında olup, tüm yarışlar içerisinde en çok puan kazandıran yarıştır.

İlk kez 1903 yılında düzenlenmiş olup, ilkini Fransız Maurice Garin, 2013 yılındaki tur tarihinin 100. ‘sünü ise Büyük Britanyalı bisikletçi Chris Froome kazanmıştır.

Yarış ilk olarak 1903 yılında L'Auto[2] gazetesinin satışlarını artırmak için düzenlendi ve şu anda Amaury Sport Organisation tarafından yönetilmektedir.[3] İki Dünya savaşı için durdurulduğu zamanlar hariç, 1903'teki ilk sürümünden bu yana her yıl düzenlenir.[4] Tur öne çıkıp popülerlik kazandıkça, yarışın katettiği mesafe uzamış ve erişimi tüm dünyaya yayılmaya başlamıştır. Her yıl dünyanın her yerinden bisikletçiler yarışa katılmaya başladıkça, katılım esasen Fransız sahasından genişlemiştir. Tur, UCI Dünya Turu etkinliği olup, bu durum da yarışan takımların, organizatörlerin davet ettiği takımlar hariç, çoğunlukla UCI Dünya Takımları olduğu anlamına gelir.[5][6] Yarış zamanla "Dünyanın en büyük yıllık spor etkinliği" oldu.[7]

Geleneksel olarak yarış Temmuz ayında yapılır. Rota her yıl değişirken, yarışın biçimi zamana karşı etaplarının ortaya çıkmasıyla,[1] Pireneler ve Alpler sıra dağlarından geçiş ve Paris'teki Champs-Élysées'de bitiş aynı kalmıştır.[8][9] Tour de France'ın modern sürümleri, 23 günlük sürede 21 günlük etaplardan oluşur ve yaklaşık 3.500 kilometre (2.200 mi)'dir.[10] Yarış, Fransa'nın saat yönünde ve saat yönünün tersine devreleri arasında değişir.[11]

Genellikle her birinde sekiz bisikletçi olan 20 ila 22 takım vardır. Tüm etaplar bitişe kadar zamanlanır; bisikletçilerin zamanları, önceki etap zamanlarıyla birleştirilir.[1] En az kümülatif bitirme süreli olan bisikletçi yarış lideridir ve sarı mayo giyer.[12] Genel klasman en çok dikkat çekerken, Tur içinde sprinterler için puan klasmanı, tırmanışçılar için dağlar klasmanı, 26 yaşın altı bisikletçiler için genç bisikletçi klasmanı ve her etapta her takımdan ilk üç bisikletçinin zamanına göre takım klasmanı vardır. Bir etap galibiyeti kazanmak da prestij sağlar.

Tur tarihinde en çok etap kazanan bisikletçiler 34'er etapla bisiklet efsanesi Eddy Merckx ve İngiliz sprinter Mark Cavendish'tir.

1984 ile 2009 yılları arasında farklı isimler altında Kadınlar Tour de France düzenlendi. 2014 yılından bu yana, La Course by Le Tour de France, adıyla erkekler yarışı devam ederken kadınlar için bir veya iki günlük biçimde düzenlenmektedir. 2022 yılı için Tour de France Femmes adıyla, erkekler Tur'undan sonra kadınlar için UCI Kadınlar Dünya Turu kapsamında etap yarışı düzenleneceği açıklandı.

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kökenleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tour de France 1903'te kuruldu. Tour de France'ın kökleri, ülkedeki iki rakip spor gazetesinin ortaya çıkmasına kadar uzanıyor. Bir yanda günde 80.000 kopya satan[13] Fransa'nın ilk ve en büyük günlük spor gazetesi[14] Le Vélo; diğer yanda Comte, Jules-Albert de Dion, Adolphe Clément ve Édouard Michelin'i kapsayan gazeteciler ve iş adamları tarafından 1899'da kurulan L'Auto vardı. Rakip gazete, 19. yüzyılın sonunda Fransa'yı hüküm giymiş bir Fransız ordusu subayı olan Alfred Dreyfus'un masumiyeti konusunda bölen -Almanlara askeri sırlar satmaktan -sonradan aklanmış olsa da- (Dreyfusard karşıtı de Dion'un dahil olduğu) Dreyfus Olayı konusundaki anlaşmazlıkların ardından ortaya çıktı.[n 1] Yeni gazete, Henri Desgrange'ı editör olarak atadı. Desgrange, önde gelen bir bisikletçiydi ve Victor Goddet ile birlikte Parc des Princes'deki velodromun sahibiydi.[15] De Dion onu bisiklet konusundaki itibarı, yazdığı kitaplar, bisiklet makaleleri ve Clément lastik şirketi için yazdığı basın makaleleri aracılığıyla tanıyordu.

L'Auto, destekçilerinin istediği başarı değildi. Geçmesi amaçlanan rakipten daha düşük durgun satışlar, 20 Kasım 1902'de L'Auto'nun 10 Rue du Faubourg Montmartre, Paris'teki ofisinin orta katında bir kriz toplantısına yol açtı. En son konuşan 26 yaşındaki Géo Lefèvre, oradaki en genç, baş bisiklet gazetecisiydi.[16] Desgrange onu Giffard'ın gazetesinden çalmıştı.[17] Lefèvre, Fransa'nın her yerinde ama pistte popüler olan türden altı günlük bir yarış önerdi.[17] Uzun mesafeli bisiklet yarışları, daha fazla gazete satmak için popüler bir yoldu, ancak Lefèvre'nin önerdiği uzunluktaki hiçbir şey denenmemişti.[n 2] Başarılı olursa, L'Auto'nun rakibiyle eşleşmesine yardımcı olacak ve belki de onu işsiz bırakacaktı.[18] Desgrange'ın dediği gibi, "Giffard'ın gagasını kapatabilir."[19][20] Desgrange ve Lefèvre bunu öğle yemeğinden sonra tartıştı. Desgrange şüpheliydi, ancak gazetenin mali direktörü Victor Goddet hevesliydi. Desgrange'a şirketin kasasının anahtarlarını verdi ve şöyle dedi: "Neye ihtiyacın varsa al."[21] L'Auto, 19 Ocak 1903'te yarışı duyurdu.

İlk Tour de France (1903)

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: 1903 Fransa Bisiklet Turu
Maurice Garin, sağda duran ilk Tour de France'ın galibi. Soldaki kişi muhtemelen Leon Georget (1903)[22]

İlk Tour de France 1903'te sahnelendi. Plan, Paris'ten başlayıp Paris'e dönmeden önce Lyon, Marsilya, Bordeaux ve Nantes'te duran 31 Mayıs - 5 Temmuz tarihleri arasında gerçekleşecek beş etaplı bir yarıştı. Toulouse, daha sonra güney Fransa boyunca Akdeniz'den Atlantik'e uzanan uzun mesafeyi kırmak için eklendi. Etaplar gece boyunca devam edecek ve bisikletçiler tekrar yola çıkmadan önce dinlenme günleri ile ertesi öğleden sonra bitecekti. Ancak bu çok ürkütücüydü. Çoğu katılımcı için maliyetler çok yüksekti[23]ve yarışa sadece 15 kişi katılmıştı. Desgrange hiçbir zaman tamamen ikna olmamıştı ve fikri bırakmaya yaklaştı.[24] Bunun yerine, uzunluğu 19 güne indirdi, tarihleri 1 ile 19 Temmuz olarak değiştirdi ve tüm etaplarda saatte en az 20 kilometre/saat (12 mph) ortalama hız yapanlara[25] günlük bir harcırah verdi.[26] Ayrıca giriş ücretini 20'den 10 Frank'a düşürdü ve birincilik ödülünü 12.000 frank ve her günün birincisi için ödülü 3.000 frank olarak belirledi. Böylece kazanan, çoğu işçinin bir yılda kazandığının altı katını kazanacaktı.[26] Bu, aralarında sadece profesyoneller değil amatörler, bazıları işsiz ve bazıları sadece maceracılar da olan 60 ila 80 katılımcının ilgisini çekti.[16]

Desgrange, yarışını başlatan ve destekçilerinin tutkularını artıran Dreyfus Olayı'nı unutmamış gibi görünüyordu. Yeni yarışını 1 Temmuz 1903'te, yazarı Émile Zola olan bu J'Accuse...! adlı açık mektup eserinden alıntı yaparak duyurdu. Dreyfus'un beraat etmesine ve bundan sonra kullandığı süslü tarzı oluşturmasına yol açtı.[27][28][29]

İlk Tour de France, Montgeron köyündeki Melun ve Corbeil yollarının kavşağında, Café Reveil-Matin'in hemen dışında başladı. Start bayrağı, Georges Abran tarafından 1 Temmuz 1903 3:16 pm'de sallandı. L'Auto o sabah yarışı ön sayfasında göstermemişti.[n 3][30][31]

Yarışmacılar arasında nihai kazanan Maurice Garin, onun rakibi Hippolyte Aucouturier, Alman favorilerden Josef Fischer ve biri "Samson" adyla yarışan bir maceracı grup vardı.[n 4]

Tur'un gerektirdiği fiziksel efor çok fazla olduğu için birçok sürücü ilk etapları tamamladıktan sonra yarıştan çekildi. Dördüncü etabın sonunda sadece 24 katılımcı kaldı.[32] Yarış, Paris'in kenarındaki Ville d'Avray'de, Restaurant du Père Auto'nun dışında, Paris'e bir törensel bir yolculuk ve Parc des Princes etrafında birkaç turdan sonra sona erdi. Garin, ilk ve son iki etabı 25,68 kilometre/saat (15,96 mph) hız ortalamasıyla kazandı ve yarışı domine etti. Son bisikletçi Millocheau, 64s 47dk 22sn arkasında bitirdi.

L'Auto yarışın yayınlarının tirajını ikiye katlamasıyla görevini tamamlandı ve bu durum yarışı Desgrange'ın umduğundan çok daha büyük bir şey haline getirdi.

1904-1939

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk Tur seyircilerde ve bisikletçilerde öyle bir tutku yaratmıştı ki Desgrange 1904 Fransa Bisiklet Turu' un son olacağını söyledi. Hile yaygındı ve sürücüler, St-Étienne dışındaki col de la République'in (bazen col du Grand Bois olarak da bilinir) tepesine yaklaşırken rakip taraftarlar tarafından dövüldüler.[33] Kazanan Maurice Garin de dahil olmak üzere önde gelen sürücüler diskalifiye edildi, ancak Union Vélocipèdique de France'ın karar vermesi 30 Kasım'a kadar sürdü.[34] McGann, UVF'nin çok uzun süre beklediğini söyler "...yarışın uyandırdığı tutkuların gayet farkındaydı."[35] Desgrange'ın kavga ve hile hakkındaki görüşü L'Autodaki tepkisinin başlığında ortaya çıktı: THE END.[36]

Desgrange'ın umutsuzluğu uzun sürmedi. Ertesi baharda, daha uzun, 6 yerine 11 etaplı bir başka Tur planlıyordu ve bu sefer hileleri daha belirgin kılmak için hepsi gündüz vakti yapılacaktı.[37] 1905'teki etaplar sabah 3 ile 7:30 arasında başlıyordu.[38] Yarış hayal gücünü ele geçirdi. L'Auto'nun tirajı 25.000'den 65.000'e çıktı;[16] 1908'e gelindiğinde çeyrek milyona ulaşmıştı. Tur, I. Dünya Savaşı sırasında askıya alındıktan sonra geri döndü ve büyümeye devam etti; L'Auto'snun tirajı 1923'te 500.000'e ulaştı. Desgrange'ın iddia ettiği rekor, 1933 Turu sırasında 854.000'di.[39] Bu arada Le Vélo 1904'te iflas etti.

Desgrange ve Turu bisiklet etabı yarışını icat etti.[40] Desgrange, kazananı değerlendirmenin farklı yollarını denedi. Başlangıçta toplam birikmiş zamanı kullandı (modern Tour de France'da kullanıldığı gibi)[28] ancak 1906'dan 1912'ye kadar her gün yerleştirmeler için puanlara göre kullandı.[38][n 5] Desgrange hem zamana hem de puanlara göre değerlendirmede sorunlar gördü. Zamanla, kuralların tek başına tamir etmesi konusunda ısrar ettiği mekanik bir sorunla başa çıkan bir sürücü, yarışa mal olacak kadar çok zaman kaybedebilirdi. Aynı şekilde, biniciler o kadar ayrı bitirebilirlerdi ki bir veya iki günde kazanılan veya kaybedilen zaman tüm yarışı belirleyebilirdi. Yarışı puanlarla değerlendirmek aşırı etkili zaman farklarını ortadan kaldırdı ancak yarışmacıları sert sürmekten caydırdı. Hızlı veya yavaş bitirmeleri veya saniyeler veya saatler arayla ayrılmaları fark etmediği için bitiş çizgisine yaklaşana kadar rahat bir tempoda birlikte sürmeye meyilliydiler, ancak daha sonra onlara puan kazandıracak son sıralamaları tartışıyorlardı.[38]

1936 Fransa Bisiklet Turu

Biçim zamanla değişti. Tur başlangıçta Fransa'nın çevresinde koşuldu. Bisiklet bir dayanıklılık sporuydu ve organizatörler, yarışmacıların süpermenlerini yaratarak elde edecekleri satışları fark ettiler. Gece sürüşü, 1904'teki ikinci Tur'dan sonra, jürilerin bisikletçileri görememesi nedeniyle sürekli hile yapılması nedeniyle kaldırıldı.[41] Bu, günlük ve genel mesafeyi azalttı ancak vurgu dayanıklılıkta kaldı. Desgrange, ideal yarışının o kadar zor olacağını, Paris'e yalnızca bir sürücünün ulaşabileceğini söyledi.[42] İlk dağ etapları (Pireneler'de) 1910'da ortaya çıktı. İlk turlar uzun, çok günlük etaplara sahipti ve biçim 1910'dan 1924'e kadar 15 etapta karar kılındı. Bundan sonra etaplar giderek kısaltıldı, öyle ki 1936'ya gelindiğinde tek bir günde üç etap kadar vardı.[43]

Desgrange başlangıçta Tur'u bireylerin yarışı olarak görmeyi tercih etti. İlk Turlar yarışmak isteyen herkese açıktı. Çoğu sürücü kendilerine bakan takımlardaydı. Özel katılımcılara 1923'ten itibaren touriste-routiers (yol turistleri) deniyordu[44] ve organizatörlere herhangi bir talepte bulunmadıkları sürece katılmalarına izin veriliyordu. Tur'un en renkli karakterlerinden bazıları touriste-routiers olmuştur. Her günün yarışını bitiren biri daha sonra otelin fiyatını artırmak için sokakta akrobatik hareketler yapıyordu. 1925'e kadar Desgrange takım üyelerinin birbirlerinin hızını ayarlamasını yasakladı.[45] Ancak 1927 ve 1928 Turları, düz etaplarda sprint bitişlerinin çoğalmasını önlemeyi amaçlayan başarısız bir deney olan takım zamana karşı yarışlarından oluşuyordu. [46]

Desgrange ekipman konusunda gelenekçiydi. 1930'a kadar, bisikletçilerin bisikletlerini yardım almadan tamir etmelerini ve baştan sona aynı bisikleti kullanmalarını talep etti. Hasarlı bir bisikleti başka bir bisikletle değiştirmeye yalnızca 1923'te izin verildi.[44] Desgrange, çoklu vites kullanımına karşı çıktı ve uzun yıllar boyunca dağlardan inerken frenlemenin verdiği ısının lastikleri metal jantlarda tutan yapıştırıcıyı eriteceğinden korkarak sürücülerin tahta jantlar kullanmaları konusunda ısrar etti (ancak sonunda 1937'de buna izin verildi).[47]

1920'lerin sonuna doğru Desgrange, bisiklet fabrikalarının sinsi taktikleri olduğuna inandığı şeyleri yenemeyeceğine inanıyordu.[48][49] 1929'da Alcyon takımı, hasta olmasına rağmen Maurice De Waele'nin kazanmasını sağlamayı başardığında,[50] "Yarışımı bir ceset kazandı" dedi.[50][51] 1930, Desgrange yine Tur'un kontrolünü takımlardan almaya çalıştı, yarışmacıların ticari takımlar yerine ulusal takımlarda yarışmaları ve kendisinin sağlayacağı, üreticisinin adı olmayan sade sarı bisikletler kullanmaları konusunda ısrar etti.[50] 1930'lardan sonraki takımlarda bireylere yer yoktu ve bu nedenle Desgrange, aksi takdirde kalifiye olamayacak bisikletçileri almak için genellikle Fransa'dan bölgesel takımlar kurdu. Orijinal turist rotacıları çoğunlukla ortadan kayboldu, ancak bazıları bölgesel takımlara dahil edildi.

1936'da Desgrange bir prostat ameliyatı geçirdi. O sırada iki ameliyat gerekiyordu; Tour de France bunların arasına düşecekti. Desgrange cerrahını yarışı takip etmesine izin vermeye ikna etti.[52] İkinci gün çok fazla geldi ve Charleville'de ateşi çıkınca Beauvallon'daki şatosuna çekildi. Desgrange 16 Ağustos 1940'ta Akdeniz kıyısındaki evinde öldü.[52] Yarış, yardımcısı Jacques Goddet tarafından devralındı.[53] Tur, 1939'dan sonra Savaş nedeniyle tekrar kesintiye uğradı ve 1947'ye kadar geri dönmedi.

2012'den beri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Team Sky, Bradley Wiggins, Chris Froome (dört kez) ve Geraint Thomas'ın galibiyetleriyle birkaç yıl boyunca etkinliğe hakim oldu ve Egan Bernal 2019'da ilk Kolombiyalı kazanan oldu. Seri yalnızca Vincenzo Nibali'nin 2014 galibiyetiyle kesintiye uğradı.

Tadej Pogačar (sağ) ve Jonas Vingegaard (sol) 2022 Tour de France] sırasında

COVID-19 nedeniyle 2020 Turu Ağustos ayının sonlarında başladı,[54] ve bu, II. Dünya Savaşı'nın bitiminden bu yana Tur'un Temmuz ayında yapılmadığı ilk seferdi.[55] Bu, UAE Team Emirates'ten Tadej Pogačar'ın üst üste iki zaferinden ilkiydi. Pogačar, ilk Sloven kazanan ve 1904'te Henri Cornet'ten sonra (21 yaşında) ikinci en genç kazanan oldu. Ayrıca dağ ve gençler klasmanlarını da kazanarak, 1972'de Eddy Merckx'ten bu yana tek bir Tur'da üç mayo kazanan ilk sürücü oldu.[56] Pogačar bu üçlüyü 2021'de tekrarladı. Bu Tur'un 13. etabında, sprinter Mark Cavendish, 34 ile Eddy Merckx'in tüm zamanlar etap galibiyeti rekorunu egale etti.[57]

2021'de ikinci olan Danimarkalı bisikletçi Jonas Vingegaard, hem 2022 hem de 2023'te kazandı ve Pogačar her iki seferde de ikinci oldu. 2022 yarışı, 1989'dan bu yana kadınlar için ilk resmi Fransa bisiklet Turu olan Tour de France Femmes tarafından izlendi.[58]

2024 Tour de France'ın 5. etabında, sprinter Mark Cavendish, 35 etap galibiyetiyle 49 yıl boyunca tüm zamanların etap galibiyet rekorunu elinde tutan Eddy Merckx'i geçti.[59][60]

Klasmanlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
2020 Fransa Bisiklet Turu'nun dört mayosu

Tour de France'daki en eski ve ana yarışma, sarı mayonun verildiği "genel klasman" olarak bilinir ve bu klasmanı kazanan bisikletçi yarışı kazanmış kabul edilir.[61] Her takımdan birkaç bisikletçi genel olarak kazanmayı hedeflemekte ancak tüm uzmanlık alanlarından bisikletçileri çekmek için puan klasmanı, dağlar klasmanı ve genel klasman hedeflerine sahip genç bisikletçiler için genç bisikletçi klasmanı adı altında üç yarışma daha vardır.[61] Yukarıda belirtilen klasmanların her birinin lideri kendine özgü bir mayo giymekte, birden fazla klasmana liderlik eden bisikletçi ise liderliğindeki en prestijli mayoyu giymektedir.[61] Bu dört klasmana ek olarak, Tur sırasında yarışılan birkaç küçük ve devam etmeyen klasman vardır.[61]

Genel klasman

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Genel klasman galipleri listesi ve Tour de France genel klasman
Ana madde: Tour de France genel klasman
Fabian Cancellara, (2010 Tour de France'ta resmedildi.) Sarı mayoyu, genel klasmanı kazanmadan en çok giyen bisikletçidir.

Tour de France'da en eski ve en çok konuşulan yarışma genel klasmandır.[61][62] Tüm etaplar bitişe kadar zamanlanmıştır.[62] Bisikletçilerin süreleri önceki etap süreleriyle birleştirilir; bu yüzden toplam süresi en az olan sürücü yarışın lideridir.[61][62] Lider her etabın bitiminden sonra belirlenir: bir sonraki etap için etabın bitiş kasabasında bir podyumda sunulan sarı mayoyu giyme ayrıcalığını kazanır. Bisikletçi mayoyu ödüllendiren birden fazla klasmanda liderse, genel klasman yarıştaki en önemli klasman olduğu için sarı mayoyu giyer.[12] 1905 ve 1912 (dahil) arasında, 1904 yarışında bisikletçinin hile yapmasıyla ilgili endişelere yanıt olarak genel klasman, her etaptaki sıralamalarına göre puan tabanlı sisteme geçildi ve Tur'dan sonra en az toplam puanlı bisikletçi yarışı kazanan oldu.[62]

İlk Tour de France'ın liderine yeşil kol bandı verildi.[16] Sarı mayo (Tur'u yaratan L'Auto gazetesinin sarı kağıda basılması nedeniyle, sarı renk seçildi), 1919 yılında yarışa eklendi ve o zamandan beri Tour de France'ın sembolü oldu.[61] Sarı mayoyu giyen ilk bisikletçi Eugène Christophe oldu. Bisikletçiler genellikle takım ve sponsorları için daha fazla tanıtım elde etmek için formayı mümkün olduğunca uzun süre tutmak adına ekstra çaba göstermeye çalışırlar. Eddy Merckx, 96 etapta sarı mayoyu giydi ve bu, Tur tarihindeki diğer tüm bisikletçilerden daha fazladır. Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Bernard Hinault ve Miguel Indurain kariyerlerinde beş kez genel klasmanı kazanmıştır.

Dağlar klasmanı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Tour de France dağlar klasmanı
Richard Virenque, 2003 Tour de France'ta benekli mayo ile

Dağlar klasmanı, Tour de France'daki ikinci en eski mayo ödül klasmanıdır. 1933'te Tour de France'a eklendi ve ilk kez Vicente Trueba tarafından kazanıldı.[61][63] Klasman için ödüller ilk olarak 1934'te verildi.[63] Tırmanışları içeren etaplarda, tırmanış kategorisine bağlı olarak, her sınıflandırılmış tırmanışın zirvesine ulaşan ilk bisikletçilere puan verilir ve puanlar ilk 10 bisikletçiye kadar kullanılabilir. Tırmanışlar, o tepenin dikliğine ve uzunluğuna göre sınıflandırılır ve daha zor tırmanışlar için daha çok puan verilir. Klasmandan önce, organizasyon gazetesi l'Auto tarafından her yarışı tamamlayan bisikletçiye verilen meilleur grimpeur (Türkçe: en iyi tırmanıcı) ödülü vardı.

Organizatörlerin, lidere ayırt edici kırmızı benekli beyaz bir mayo vermeye karar verdiği 1975'e kadar, klasman liderine hiçbir mayo verilmedi.[61][63] Dağların kralı mayosu, her etabın başında en fazla tırmanış puanı olan bisikletçi tarafından giyilir.[62] Bisikletçi iki veya daha çok klasmanda liderse, dağların kralı mayosu o klasmanda ikinci veya üçüncü sıradaki bisikletçi tarafından giyilir. Turun sonunda en çok tırmanış puanlı bisikletçi klasmanı kazanır. Bazı bisikletçiler bu özel yarışmayı kazanmak amacıyla yarışabilirken, erken puan kazanan diğerleri yarış sırasında odaklarını klasmana kaydırabilir. Tur, yarışın kapsadığı dağları sınıflandırmak için beş kategorilidir. Ölçek, en kolay kategori 4'ten en zor kategori olan Hors catégorie'ye kadar uzanır. 2004'te 7. kez kırmızı puanlı mayoyu giyerek kariyerini noktalayan Fransız bisikletçi Richard Virenque bu klasmanda rekor sahibidir.

2019 etkinliğinde dağlar klasmanı puan dağılımı şöyleydi:[64]

Tip 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8.
Hors catégorie 20 15 12 10 8 6 4 2
1.Kategori 10 8 6 4 2 1
2.Kategori 5 3 2 1
3.Kategori 2 1
4.Kategori 1
  • 2000 m rakımın üzerindeki HC tırmanışlarında puanlar ikiye katlanır.

Puan klasmanı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Tour de France puan klasmanı
Peter Sagan, 2018 Fransa Bisiklet Turu'nda yeşil mayoyla. Sagan, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018 ve 2019'da puan klasmanını rekor kırarak yedi kez kazandı.
Alessandro Petacchi, yeşil mayo ile

Puan klasmanı, şu anda verilen mayo klasmanlarının en eski üçüncüsüdür.[61] 1953'te tanıtıldı ve ilk olarak Fritz Schär tarafından kazanılmıştır. Sıralama, sprinterlerin katılımının sağlanmasının yanı sıra Tur'un 50. yıldönümünü kutlamak için eklenmiştir. Etabı bitiren ilk 15 bisikletçiye puan verilir ve her etabın rotasında önceden belirlenmiş 'sprint' noktasını geçen ilk 15 bisikletçiye ek puan seti verilir. Her etabın başında en çok puanlı bisikletçi puan klasman lideri olarak yeşil mayoyu giyer.[62]

İlk yıllarda bisikletçi üst sıralarda bitirmediği için ceza puanları aldı, bu nedenle en az puana sahip bisikletçi yeşil mayo ile ödüllendirildi. 1959'dan itibaren sistem değiştirildi, böylece bisikletçiler yüksek dereceleri için puan aldılar (ilk sıra en çok puanı alırken ve alt sıralar art arda daha az puan aldı), böylece en çok puanlı bisikletçiye yeşil mayo verildi. Kazanılan puanların sayısı etap türüne göre değişir, düz etaplar bitişte en fazla puanı verirken, zamana karşı yarışlar ve yüksek dağ etapları bitişte en az puanı verir.[62] Bu puanlama sistemi, bir sprinterin puan klasmanını kazanma olasılığını artırır ancak diğer bisikletçiler yeterli sayıda yüksek dereceli bitişleri varsa klasman için rekabetçi olabilir.

Klasmanın galibi, Tur sonunda en çok puanı alan bisikletçidir. Beraberlik durumunda, lider etap galibiyetlerinin sayısına, ardından ara sprint zaferlerinin sayısına ve son olarak bisikletçinin genel klasmandaki durumuna göre belirlenir.

Bu kategoride 7 kez zafere ulaşan Slovak bisikletçi Peter Sagan rekorun sahibidir.[61][65] 1996 ve 2001 yılları arasında kazanan Alman sprinter Erik Zabel, üst üste altı kez yeşil mayoyu kazanarak, en fazla arka arkaya kazanan bisikletçi rekorunu kırmıştır. Zabel, Sagan'dan sonra yeşil mayoyu en çok kazanan ikinci isimdir.

Puan klasmanının kullanıldığı ilk yıl, bir çim biçme makinesi üreticisi olan La Belle Jardinière sponsorluğunda yapıldı ve bu nedenle mayo yeşil idi. 1968'de sponsoru memnun etmek için mayonun rengi kırmızıya döndü.[66] Ancak ertesi yıl rengi tekrar değişti. Neredeyse 25 yıl boyunca bir devlet bahis şirketi olan Pari Mutuel Urbain tarafından klasman desteklendi.[63][67] Ancak Kasım 2014'te sponsorluklarına devam etmeyeceklerini açıkladılar ve Mart 2015'te yeşil mayonun artık Çek otomobil üreticisi Škoda tarafından destekleneceği açıklandı.[67]

2015 itibarıyla verilen puanlar:[68]

Tip 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15.
Düz etap bitişi 50 30 20 18 16 14 12 10 8 7 6 5 4 3 2
Orta dağlık etap bitişi 30 25 22 19 17 15 13 11 9
Yüksek dağlık etap bitişi 20 17 15 13 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1
Bireysel zamana karşı
Ara sprint

Genç bisikletçi klasmanı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Tour de France genç bisikletçi klasmanı
2023 Tour de France'da Beyaz Mayoyu giyen Tadej Pogačar. Pogačar, Genç Sürücüler Sınıflandırmasını genel olarak 4 kez kazanan tek sürücüdür ve beyaz mayoyu toplamda 75 gün boyunca rekor bir süre elinde tutmuştur.
Andy Schleck, beyaz mayo ile

Genç klasmanın lideri, genel klasman ile aynı şekilde belirlenir, her etaptan sonra bisikletçilerin süreleri toplanır ve en az toplam süreli uygun bisikletçi lider olarak adlandırılır. Genç bisikletçi klasmanı 26 yaşın altındaki bisikletçilerle sınırlıdır. Klasman, başlangıçta 1983 yılına kadar neo-profesyonellerle, yani profesyonel yarışlarının ilk üç yılındaki bisikletçilerle sınırlıydı. 1983'te organizatörler sadece ilk kez yarışanların klasman için uygun olduğunu belirttiler. 1987'de organizatörler, klasman kurallarını bugünkü haline getirdi.

Bu klasman, 1975 sürümünde Tour de France'a eklendi ve Francesco Moser, genel sıralamada yedinci olduktan sonra klasmanı kazanan ilk bisikletçi oldu. 1989 ve 2000 yılları arasında verilmemiş olsa da, klasman liderine ödül olarak beyaz mayo verir.[61]

Laurent Fignon (1983), Jan Ullrich (1997), Alberto Contador (2007), Andy Schleck (2010), Egan Bernal (2019) ve Tadej Pogačar (2020, 2021) aynı yıl hem genç bisikletçi klasmanını hem de genel klasmanı kazanmıştır. Jan Ullrich ve Andy Schleck, genç bisikletçi klasmanını kendi kariyerlerinde üç kez kazanmıştır.

2015 itibarıyla mayo sponsoru, sponsorluğunu yeşil mayo'ya taşıyan Škoda'nın yerini alan optik şirketi Krys'dir.[69]

Küçük klasmanlar ve ödüller

[değiştir | kaynağı değiştir]
Warren Barguil, 2017 Fransa Bisiklet Turu'mda prix de la combativité ödülüyle

Prix de la battleivité, genellikle pelotondan kaçmaya çalışarak günü en çok hareketlendiren bisikletçinindir. En hırslı bisikletçi, ertesi gün siyah üzerine beyaz yerine kırmızı üzerine beyaz baskılı bir numara giyer. Tur boyunca en savaşçı bisikletçiye bir ödül verilir. Daha 1908'de, Sports Populaires ve L'Education Physique Le Prix du Courage yarattığında bir nevi savaşçılık ödülü verilmekteydi.[70][71] Modern yarış 1958'de başladı.[70][72] 1959'da Tur'un en savaşçı bisikletçisine Süper Savaşçı ödülü verildi. Başlangıçta ödül her yıl verilmiyordu, ancak 1981'den beri yıllık olarak verilmektedir. Eddy Merckx, dört kez ile genel ödülün en fazla galibidir.

Takım klasmanı, her takımın en iyi üç bisikletçisinin zamanı eklenerek değerlendirilir. Yarışmanın kendi mayosu yoktur, ancak 2006'dan beri lider takım sarıya siyah baskılı numaralar giymektedir. 1990 yılına kadar lider takım sarı şapka giyerdi. 2012 itibarıyla, lider takımın sürücüleri sarı kask takmaktadır.[73] Millî takımlar döneminde Fransa ve Belçika 10'ar galibiyet aldı.[63] 1973'ten 1988'e kadar, puanlara dayalı bir takım klasmanı da vardı (etap klasmanı); lider takımın üyeleri yeşil şapkalar giyerdi.

Tarihsel klasmanlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir dönem 1984'ten itibaren kırmızı mayo ile ödüllendirilen, etaplarda ara sprint kapılarında ilk üçe girerek toplanan puanlarla oluşan sprint klasmanı yapıldı.[74] Bu sprint kapılarında alınan puanlar ayrıca puan klasmanına eklendi ve genel klasmana yönelik bonus saniyeler de verdi.

Kırmızı mayolu ara sprint klasmanı 1989'da kaldırıldı,[75] ancak ara sprintler kaldı, puan klasmanı için puanlar verdi ve 2007'ye kadar genel klasman için zaman bonusları sundu.

1968'den itibaren, genel klasmana, puan ve dağlar klasmanına dayalı puan sistemine göre puanlanan bir kombinasyon klasmanı vardı.[76] Tasarım başlangıçta beyazdı, ardından her bir forma tasarımını andıran alanları olan yama çalışmasıydı. Bu klasman da 1989'da kaldırıldı.[77]

Lanterne rouge

[değiştir | kaynağı değiştir]

En çok zamana sahip bisikletçiye lanterne rouge (karanlıkta görülebilmesi için aracın arkasındaki kırmızı ışıkta olduğu gibi kırmızı fener) denmektedir ve geçmiş yıllarda selenin altında küçük bir kırmızı ışık taşındı. 1939 ve 1948'de organizatörler daha rekabetçi yarışları teşvik etmek için her gün son bisikletçiyi dışladılar.[n 6]

Ödüller

[değiştir | kaynağı değiştir]
2013 Tour de France'ta Euro olarak dağıtılan para ödülü.

Para ödülü her zaman verilmiştir. İlk yıl 20.000 Frank[78] ile başlayan para ödülü her yıl arttı, ancak 1976'dan 1987'ye kadar birincilik ödülü yarış sponsoru tarafından verilen bir apartman dairesiydi. 1988'de birincilik ödülü bir araba, bir stüdyo daire, bir sanat eseri ve nakit 500.000 franktı. 1990'da ödüller yalnızca nakit para olarak verildi.[79]

Ödül ve bonuslar yarış sonundaki sıralamalar ve etap sonundaki sıralamalara göre verilmektedir. 2009 yılında, kazanan 450.000 € alırken, 21 etap kazananının her biri 8.000 € (takım zamana karşı etabı için 10.000 €) kazandı. Puan klasmanı ve dağlar klasmanının kazananlarının her biri 25.000 €, genç bisikletçi klasmanı ve savaşçılık ödülü 20.000 €; Takım klasmanının galibi (her takımdaki en iyi üç bisikletçinin toplam süreleri eklenerek hesaplanır) 50.000 € alır.[80]

Tur kurucusunun anısına Henri Desgrange Hatırası, anıtının bulunduğu Col du Galibier[80] veya Turdaki en yüksek irtifa üzerindeki ilk bisikletçiye verilir. Benzer bir ödül olan Jacques Goddet Hatırası, Col du Tourmalet'nin zirvesinde anıtı yer alan, Desgrange'ın halefi Jacques Goddet'in anısına verilir.

Etaplar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Modern turda genellikle günde bir olmak üzere 21 etap bulunur.

Toplu başlangıç etapları

[değiştir | kaynağı değiştir]
2006 Fransa Bisiklet Turunda toplu bir peloton

Tur direktörleri toplu başlangıç etaplarını 'düz', 'tepelik' veya 'dağ' olarak sınıflandırır.[81] Bu, sprint sınıflandırmasında verilen puanları, 3 kilometre kuralının uygulanabilir olup olmadığını ve sürücülerin bitirmesi gereken izin verilen diskalifiye süresini (kazananların süresi artı bu sürenin önceden belirlenmiş yüzdesidir) etkiler.[82] İlk üçü bitirene 10, 6 ve 4 saniyelik zaman bonusları verildi ancak bu 2008'den 2014'e kadar yapılmadı.[83] Daha önce ara sprint kazananlara da bonuslar veriliyordu.

Zaman denemeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Bradley Wiggins, 2012 Fransa Bisiklet Turu'ın 9. etabındaki bireysel zamana karşı yarışında

Turdaki ilk zaman denemesi 1934'te La Roche-sur-Yon ile Nantes (80 km) arasındaydı.[84] Modern Tours'daki ilk etap genellikle açılış gününde kimin sarı giyeceğine karar vermek için kısa bir deneme, bir prolog’dur. İlk prolog 1967'deydi.[85] La Baule'daki 1988 etkinliği "la préface" olarak adlandırıldı.[86] Genellikle iki veya üç zaman denemesi vardır. Son zaman denemesi bazen son etap olmuştur, daha yakın zamanda ise çoğunlukla sondan bir önceki etaptır.

Önemli etaplar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Mark Cavendish, 2012 yılında Şanzelize'de düzenlenen Tur'un son etabını kazanarak üst üste dördüncü kez rekor kırdı.

Yarış 1975'ten beri Şanzelize turlarıyla sona erer. Peloton Paris şehir merkezine vardığında Fransız Hava Kuvvetleri, arkalarında dumanla Fransız bayrağının üç rengiyle üç jet uçuşu yapar. Bu etap lideri nadiren zorlar çünkü zemin düzdür ve liderin genellikle reddedilemeyecek kadar çok zamanı olur. Modern zamanlarda, genellikle bir centilmenlik anlaşması olur: puan klasmanı mümkünse hala çekişmeli olsa da, genel klasman için mücadele edilmez; bu nedenle, genel klasmanın fiili galibinin elinde bir kadeh şampanya ile Paris'e girmesi alışılmadık bir durum değildir. Maillot jaune'un bu etabın sonuna kadar süren şekilde saldırıya uğradığı tek zaman 1979 Fransa Bisiklet Turu sırasındaydı. 1987'de Pedro Delgado, Stephen Roche'un elinde tuttuğu 40 saniyelik liderliği zorlamak için etap sırasında saldırıya geçmeye yemin etti ama başaramadı. O ve Roche pelotonda yarışı tamamladılar.[87] 2005 yılında Aleksandr Vinokurov atak yapıp etabı kazandığında ve bu süreçte Levi Leipheimer'dan genel klasmanda beşinci sırayı aldığında tartışmalar yaşandı.[88] Bu atak genel klasmanda liderlik için tehdit değildi ancak podyum sıralamasında uzun bir mesafe katetmek zordu çünkü Vinokourov üçüncü sıranın yaklaşık beş dakika gerisindeydi.

1989'da son etap bir zamana karşı yarıştı. Greg LeMond, Laurent Fignon'u sekiz saniye farkla geçerek kazandı. Bu, Tur tarihindeki en yakın farktı.[89] O zamandan beri son etap 2024'e kadar bir daha zamana karşı yarış olarak yapılmadı.

Ünlü 21 virajın Alpe d'Huez'e doğru panoraması ve ana hatları

Alpe d'Huez tırmanışı, daha dikkat çeken dağ etaplarından biri oldu. 2004 Fransa Bisiklet Turu sırasında 16. etapta 15,5 kilometre (9,6 mi) uzunluğunda bir dağ zaman deneme yarışıydı. Bisikletçilet tırmanışta ilerlemelerini tehdit eden kötü niyetli seyircilerden şikayetçi oldular.[90][91] Bu aşamada seyircilerin sayısının 300.000'e kadar düşmesi alışılmadık bir durum değildir. Puy de Dôme'da Anquetil ve Raymond Poulidor arasındaki ünlü kafa kafaya mücadele sırasında en az yarım milyon kişinin orada olduğu tahmin ediliyordu.[92] Mont Ventoux, zorlu koşullar nedeniyle sıklıkla Tur'daki en zor etap olarak iddia edilir. Bir diğer önemli dağ etabı, Tur tarihinde en çok ziyaret edilen dağ olan Col du Tourmalet'e sıklıkla tırmanışlar içeriyordu. Col du Galibier, Alpler'deki en çok ziyaret edilen dağdır. 2011 Fransa Bisiklet Turu'nun Galibier etabı, dağın Tur'daki 100. yıl dönümünü işaret etti ve aynı zamanda şimdiye kadarki en yüksek bitiş irtifasına (2.645 metre (8.678 ft)) da ev sahipliği yaptı.[93]

Bazı dağ etapları hava koşulları nedeniyle unutulmaz hale geldi. Bir örnek, 1996 Fransa Bisiklet Turu'nda Val-d'Isère'den Sestriere'e giden etaptır. Başlangıç alanındaki kar fırtınası, etabın 190 kilometre (120 mi)den sadece 46 kilometre (29 mi)ye kısalmasına neden oldu.

2019 Fransa Bisiklet Turu sırasında çok sayıda heyelan ve dolu fırtınası, iki kritik dağ etabının önemli ölçüde kısaltılmasına neden oldu. Yetkililer yolu temizlemek ve parkuru güvenli hale getirmek için her türlü çabayı gösterdiler ancak dolu, çamur ve moloz hacmi çok fazlaydı.[94]

Fransa dışı tur başlangıçları

[değiştir | kaynağı değiştir]
2015 Tour de France başlangıcı Utrecht

Aşağıdaki edisyonlarda Tour de France fransa toprakları dışında start almıştır.[95][96]

Kazananlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Genel klasman galipleri listesi için Tour de France genel klasman sayfasına bakınız.

Çoklu kazananlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

2023 yılı itibarıyla 22 farklı bisikletçi Tur'u birden fazla kez kazandı.

Tour de France genel klasmanı çoklu kazananlar
Sıra Bisikletçi Toplam Yıllar
1  Anquetil, JacquesJacques Anquetil (FRA) 5 1957, 1961, 1962, 1963, 1964
 Merckx, EddyEddy Merckx (BEL) 5 1969, 1970, 1971, 1972, 1974
 Hinault, BernardBernard Hinault (FRA) 5 1978, 1979, 1981, 1982, 1985
 Indurain, MiguelMiguel Indurain (ESP) 5 1991, 1992, 1993, 1994, 1995
2  Froome, ChrisChris Froome (GBR) 4 2013, 2015, 2016, 2017
3  Thys, PhilippePhilippe Thys (BEL) 3 1913, 1914, 1920
 Bobet, LouisonLouison Bobet (FRA) 3 1953, 1954, 1955
 LeMond, GregGreg LeMond (USA) 3 1986, 1989, 1990
 Pogačar, TadejTadej Pogačar (SVN) 3 2020, 2021, 2024
4  Petit-Breton, LucienLucien Petit-Breton (FRA) 2 1907, 1908
 Lambot, FirminFirmin Lambot (BEL) 2 1919, 1922
 Bottecchia, OttavioOttavio Bottecchia (ITA) 2 1924, 1925
 Frantz, NicolasNicolas Frantz (LUX) 2 1927, 1928
 Leducq, AndréAndré Leducq (FRA) 2 1930, 1932
 Magne, AntoninAntonin Magne (FRA) 2 1931, 1934
 Maes, SylvèreSylvère Maes (BEL) 2 1936, 1939
 Bartali, GinoGino Bartali (ITA) 2 1938, 1948
 Coppi, FaustoFausto Coppi (ITA) 2 1949, 1952
 Thévenet, BernardBernard Thévenet (FRA) 2 1975, 1977
 Fignon, LaurentLaurent Fignon (FRA) 2 1983, 1984
 Contador, AlbertoAlberto Contador (ESP) 2 2007, 2009
 Vingegaard, JonasJonas Vingegaard (DEN) 2 2022, 2023

İkincil klasman kazananları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ayrıca bakınız: Fransa Bisiklet Turu ikincil klasman kazananlar listesi

Fransa Bisiklet Turu birincisi genel klasman ile belirlenir. Ayrıca, bazı ikincil klasmanlar da vardır. İlk olarak 1933'te başlatılan ve ilk olarak 1975'te benekli mayo ile ilişkilendirilen dağlar klasmanı;[97] 1953'te yarışın 50. yıl dönümünü kutlamak için puan klasmanı başladı. Etaplardaki yerlerine bağlı olarak istikrarlı bitiricilere puan vererek ödüllendirildi.[98] 1975 yılında, Tur organizatörleri genç bisikletçi klasmanını başlattı.[97] Eddy Merckx, 1969'da Dağların Kralı'nı, puan klasmanını ve genel klasmanı aynı yılda kazanarak bunu yapabilen tek bisikletçi olmuştur. 2020 Fransa Bisiklet Turu'nu kazanan Tadej Pogačar, aynı zamanda genç bisikletçi klasmanı ve dağlar klasmanında da zafere ulaşmıştır.

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ De Dion, Clément ve Michelin, bisiklete binmekten daha fazlasını bildiren Le Vélo ile özellikle ilgileniyorlardı, çünkü finansal destekçisi ticari rakiplerinden biri olan Darracq şirketiydi. De Dion, Le Vélo'nun Darracq'a çok fazla ilgi gösterdiğine ve ona çok az ilgi gösterdiğine inanıyordu. De Dion, Le Figaro, Le Matin ve diğerleri için zaten köşe yazıları yazan centilmen ama açık sözlü bir adamdı. Ayrıca zengindi ve "...hiçbir ihtiyaca cevap vermeyen" bir yayın olan Le Nain Jaune (sarı cüceyi) kurmayı da içeren kaprislerini şımartmayı göze alabilirdi.
  2. ^ Desgrange önce rakibi tarafından yönetilen yarışları kopyalayıp geride bırakmaya çalışmıştı. 1901'de, on yıllık bir aradan sonra Paris-Brest etkinliğini yeniden canlandırdı. Giffard, bisiklette yeni olan, ancak araba yarışlarında yerleşik bir uygulama olan birkaç gün süren etlinliği öneren ilk kişiydi. Diğer bisiklet yarışlarından farklı olarak, büyük ölçüde pacer olmadan da koşulacaktı.
  3. ^ L'Auto, henüz başlamasına 48 saat daha bulunmasına rağmen Coupe Gordon-Bennett araba yarışına konsantre olmayı tercih etti. Seçim, yalnızca Tour de France'ın bilinmeyen bir oluşum olduğunu yansıtmakla kalmıyor - ancak ilk yarış bittikten sonra bir itibar kazandı - aynı zamanda Desgrange'ın belirsizliğini de ortaya koyuyor. Editör olarak pozisyonu satışları artırmaya bağlıydı. Eğer Tur başarılı olursa bu olacaktı. Gazete ve işverenleri bu gerçekleşmeseydi çok para kaybedeceklerdi. Desgrange mesafeyi korumayı tercih etti. Startta bayrağı sallamadı ve bisikletçileri takip etmedi. Habercilik, yarışı bisiklet ve trenle takip eden Lefèvre'ye bırakıldı. Desgrange, yarışına ancak başarılı göründüğünde kişisel bir ilgi gösterdi.
  4. ^ Sahte ve genellikle renkli isimlerin kullanılması alışılmadık bir durum değildi. Bu, yalnızca girişimin cüretini değil, aynı zamanda bisiklet yarışlarıyla ilgili küçük bir skandalı da yansıtıyordu, bu da bazılarının sahte bir isim kullanmayı tercih etmesine yetiyordu. İlk şehirden şehire yarış Paris-Rouen'de birçok uydurma isim veya sadece baş harfleri olan katılımcıları içeriyordu. Bitiren ilk kadın, Amerikalı olmamasına rağmen "Miss America" olarak yarışa girmişti.
  5. ^ The formula in 1905 was a combination of both time and points. Riders had points deducted for each five minutes lost.
  6. ^ Jacques Goddet otobiyografisinde takımların kuralı rakiplerini ortadan kaldırmak için kullandığını söyledi. Son pozisyondaki bir bisikletçi, etabın sonunda diskalifiye edileceğini biliyordu. Etaptan önce ya da etap sırasında elenirse, başka bir yarışmacı sonuncu oldu ve o da yarışı bırakacaktı. Bu, artık daha az yardımcısı olan rakip takımı zayıflattı.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c Gunter, Joel (16 Temmuz 2012). "The Tour de France: a guide to the basics". The Telegraph. 10 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2012. 
  2. ^ "1903 Tour de France". Bikeraceinfo.com. 19 Ocak 1903. 25 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2012. 
  3. ^ "Tour de France snubs velodrome Holocaust memorial". The Jewish Chronicle. 12 Temmuz 2012. 18 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2012. 
  4. ^ "The Return of a Grand Affair – "New Tour Legend: the Maillot Jaune"". Cycling Revealed. 21 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2009. 
  5. ^ "2008 - 2009 UCI Road Calendar". Union Cycliste Internationale. 17 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2012. 
  6. ^ "UCI WorldTour calendar 2012". Cycling Weekly. 4 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2012. 
  7. ^ "Tour De France 2020: Everything you need to know". Newsround. BBC News. 5 Eylül 2020. 5 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2020. 
  8. ^ "Tour de France 2011 – Stage by stage". Letour.fr. 23 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2012. 
  9. ^ "Moment 17: 1975 – TDF's First Champs Elysees Finish". Bicycling Magazine. 5 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2012. 
  10. ^ "UCI Regulations". 2.6.011. s. 43. 23 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2009. 
  11. ^ Augendre 1996.
  12. ^ a b "Regulations of the race" (PDF). ASO/letour.fr. 5 Temmuz 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2008. 
  13. ^ Nicholson 1991.
  14. ^ Boeuf & Léonard 2003, s. 23.
  15. ^ Goddet 1991, s. 16.
  16. ^ a b c d Woodland 2007.
  17. ^ a b Goddet 1991, s. 20.
  18. ^ Dauncey & Hare 2013, s. 64.
  19. ^ "A tour of the Tour's birthplace". Cycling News. 23 Haziran 2006. 5 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2009. 
  20. ^ "Know how the Tour de France started". 19 Ocak 1903. 11 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2009. 
  21. ^ Goddet 1991, s. 15.
  22. ^ Spaarnestad Photo resim numarası SFA001006411
  23. ^ Dauncey & Hare 2013, s. 13.
  24. ^ Nicholson 1991, s. 44.
  25. ^ Cazeneuve & Chany 2011, s. 21.
  26. ^ a b Dauncey & Hare 2013, s. 131.
  27. ^ Dauncey & Hare 2013, s. 63.
  28. ^ a b Augendre 1996, s. 7.
  29. ^ Nicholson 1991, s. 45.
  30. ^ Cazeneuve & Chany 2011, s. 26.
  31. ^ Allchin & Bell 2003, s. 3.
  32. ^ Tour de France: The Illustrated History. Toronto, Buffalo: Firefly Books. 2003. ISBN 1552977366 – Archive.org vasıtasıyla. 
  33. ^ McGann & McGann 2006, s. 11.
  34. ^ Seray 2000, s. 154.
  35. ^ McGann & McGann 2006, s. 12.
  36. ^ Seray 2000, s. 129.
  37. ^ Seray 2000, s. 148.
  38. ^ a b c Augendre 1996, s. 9.
  39. ^ "Torelli's History of the Tour de France: the 1930s or, All They Wanted To Do Was to Sell a Few More Newspapers". BikeRaceInfo.com. 13 Temmuz 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2007. 
  40. ^ McGann & McGann 2006.
  41. ^ Seray 2000.
  42. ^ Tom James (15 Ağustos 2003). "Veloarchive 1924: Le Tour de Souffrance". Veloarchive. 7 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2009. 
  43. ^ Augendre 1996, s. 36.
  44. ^ a b Augendre 1996, s. 23.
  45. ^ Augendre 1996, s. 25.
  46. ^ Augendre 1996, s. 27.
  47. ^ Augendre 1996, s. 37.
  48. ^ Masso 2003, s. 50.
  49. ^ McGann & McGann 2006, s. 84.
  50. ^ a b c Augendre 1996, s. 30.
  51. ^ "Tour de France, 100 ans, 1903-2003", L'Équipe, France, 2003, p182
  52. ^ a b Goddet 1991.
  53. ^ Tour de France, 100 ans, 1903-2003, L'Équipe, France, 2003, p227
  54. ^ "Tour de France to go ahead at end of August after coronavirus delay". BBC Sport. 15 Nisan 2020. 15 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  55. ^ Lindsey, Joe (29 Haziran 2020). "The Tour de France Goes Virtual". Outside. 1 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020. 
  56. ^ Patrick Fletcher (20 Eylül 2020). "Tadej Pogačar: Shark in Sheeps Clothing". 11 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2024. 
  57. ^ "Mark Cavendish ties Eddy Merckx's record 34 Tour de France stage wins". NBC Sports by Associated Press. 9 Temmuz 2021. 31 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2024. 
  58. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; :3 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  59. ^ "Tour de France: Cavendish breaks Merckx's record with 35th stage win". Le Monde. 3 Temmuz 2024. 15 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2024. 
  60. ^ "A tribute to Cavendish". Le Tour. 3 Temmuz 2024. 10 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2024. 
  61. ^ a b c d e f g h i j k l "Tour de France jerseys explained". Sporting Life. British Sky Broadcasting. 1 Temmuz 2013. 27 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2013. 
  62. ^ a b c d e f g Christian, Sarah (2 Temmuz 2009). "Tour de France demystified — Evaluating success". RoadCycling. 9 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2013. 
  63. ^ a b c d e Woodland 2007, s. 203.
  64. ^ "Tour de France 2019 – Rules" (PDF). Letour.fr. 1 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  65. ^ "Peter Sagan toughs it out to win his sixth green jersey in Paris". Cycling News. 30 Temmuz 2018. 27 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2018. 
  66. ^ "Tour Xtra: Green Jersey". Cvccbike.com. 21 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2014. 
  67. ^ a b Clarke, Stuart (23 Mart 2015). "Tour de France announces new green jersey sponsor". Cycling Weekly. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2015. 
  68. ^ "Regulations of the race" (PDF). ASO/letour.fr. 7 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2015. 
  69. ^ "Krys eyes Tour de France's white jersey – SportsPro Media". 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2022. 
  70. ^ a b Woodland 2007, s. 96.
  71. ^ Thompson 2008, s. 40.
  72. ^ Augendre 1996, s. 45.
  73. ^ "Team Sky's yellow helmets cause a kerfuffle during Tour de France Stage". Road.cc. Farrelly Atkinson. 1 Temmuz 2012. 5 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2012. 
  74. ^ Augendre 1996, s. 77.
  75. ^ "The Tour de France". BBC H2G2. 10 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2007. 
  76. ^ Augendre 1996, s. 61.
  77. ^ Augendre 1996, s. 83.
  78. ^ Woodland 2007, s. 300-304.
  79. ^ Augendre 1996, s. 69-83.
  80. ^ a b "Règlement de l'épreuve et Liste des prix". Letour.fr. 13 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2009. 
  81. ^ "2015 Route". ASO. 18 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2015. 
  82. ^ "Race Regulations 2015" (PDF). ASO. 7 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2015. 
  83. ^ "Voeckler: Tour de France time bonuses could spell the end for breakaways". Cycling Weekly. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2015. 
  84. ^ Augendre 1996, s. 34.
  85. ^ Augendre 1996, s. 60.
  86. ^ Augendre 1996, s. 81.
  87. ^ Abt, Samuel (27 Temmuz 1987). "Tour de France; Roche Victory Caps Strong Comeback". The New York Times. 31 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2019. 
  88. ^ Pickering, Edward (2015). The Yellow Jersey Club. Londra: Transworld Publishers. s. 202. ISBN 9-780-5930-7396-4. Erişim tarihi: 26 Kasım 2019 – Google Books vasıtasıyla. 
  89. ^ Brunner, Steve (23 Temmuz 2019). "The Outer Line: Remembering Greg LeMond's thrilling victory 30 years later". VeloNews. 26 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2019. 
  90. ^ "Tour de France Letters Special – 23 July 2004". CyclingNews. 23 Temmuz 2004. 17 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2007. 
  91. ^ Maloney, Tim (21 Temmuz 2004). "Stage 16 – 21 July: Bourg d'Oisans – Alpe d'Huez ITT, 15.5 km; Sign of the times: Armstrong dominates on l'Alpe d'Huez". CyclingNews. 20 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2007. 
  92. ^ "Raymond Poulidor et Jacques Anquetil: le duel légendaire au Puy de Dôme en 1964" [Raymond Poulidor and Jacques Anquetil: the legendary duel at Puy de Dôme in 1964]. France Bleu (Fransızca). Médiatrice. 14 Kasım 2019. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2020. 
  93. ^ "Tour de France 2011 – The Galibier 1911-2011". Letour.fr. 10 Temmuz 1911. 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2012. 
  94. ^ "Tour de France Stage 19 stopped due to hailstorm and landslide, could have lasting race implications". cbssports.com. 26 Temmuz 2019. 27 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  95. ^ "Foreign grand tour starts are big business". Velonews. 15 Aralık 2012. 21 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2014. 
  96. ^ "Tour de France to start from Bilbao in 2023 – organisers". Reuters. 26 Mart 2021. 13 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2021. 
  97. ^ a b "1975: Thevenet Exploits a Vulnerable Merckx". Cycling Revealed. 14 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2008. 
  98. ^ "Sprint to glory". BBC Sport Academy. 29 Haziran 2003. 27 Temmuz 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2008. 
Bibliyografya
Daha fazla okuma

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Fransa Bisiklet Turu ile ilgili ortam dosyaları mevcuttur.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Fransa_Bisiklet_Turu&oldid=35064789" sayfasından alınmıştır