Seyfeddin Gurbanov

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Seyfeddin Gurbanov
Doğum adıSeyfeddin Ali oğlu Gurbanov
Doğum19 Ekim 1962
Siyagut, Noraşen rayonu, Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti
Ölüm16 Kasım 2021 (59 yaşında)
Alanya, Antalya, Türkiye
UyrukAzeri
AlanıResim, Heykel
Sanat eğitimiKharkiv Devlet Tasarım ve Sanat Akademisi

Seyfeddin Ali oğlu Gurbanov (d. 19 Ekim 1962, Siyagut, Noraşen rayonu - ö. 16 Kasım 2021, Alanya, Antalya), Azeri-Ukraynalı heykeltıraş, mimar, Ukrayna Sanatçılar Birliği'nin Kharkiv şubesi üyesi, Ukrayna Halk Sanatçısı, Harkov Devlet Tasarım ve Sanat Akademisi Heykel Bölümü Başkanı ve Doçent.

Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Gurbanov, 19 Ekim 1962'de Siyagut, Noraşen rayonu, Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti'nde doğdu.[1]

1989'da Kharkiv Sanat ve Endüstri Enstitüsü'nden mezun oldu. Harkov Devlet Tasarım ve Sanat Akademisi'nde heykel dalında doçenttir. 1987'de Tüm Ukrayna ve Tüm Birlik sergilerine katılmaya başladı. 1991'den 2021 yılındaki ölümüne kadar Ukrayna Sanatçılar Birliği'nin Kharkiv şubesi üyesiydi. Kiev, Ukrayna'daki "Samad Vurgun", Irpensk'teki "Zarifa Aliyeva" vb. anıtların kitabelerini hazırlamıştır.

Çalışmalarıyla 2004 yılında "Ukrayna Şeref Nişanı" ve 18 Şubat 2005'te "Ukrayna Halk Sanatçısı" olarak mükafatlandırıldı. Ayrıca; "Altın Jaguar Ödülü", "Avrupa Kalite Ödülü", "Yüksek Standart Ödülü", "Altın Merkür Ödülü" ile "1000. Yıldönümü Ödülü" gibi resmi ödüllerin sahibi olan Gurbanov'a 13 Mart 2006'da Azerbaycan Cumhurbaşkanı'nın emriyle, Dünya geneline Azerbaycan halkını tanıtması ve çalışmaları nedeniyle "Üstün Hizmet Madalyası" verilmiştir.

Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Gurbanov, 16 Kasım 2021'de Alanya, Antalya'da koronavirüs tedavisi gördüğü bir hastanede 59 yaşında ölmüştür.

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

2019 yılında Kiev, Ukrayna'da heykeltıraş Seyfeddin Gurbanov tarafından yapılan Nesimi heykeli dikildi.[2]

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Bağıyeva, Mətanət (2016). Xaricdə yaşayan azərbaycanlılar. Qısa bioqrafik məlumat kitabçası (PDF) (Azerice). Bakı: "Papirus NP". ISBN 978-9952-8299-1-4. 21 Ekim 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2017. 
  2. ^ "Ukraynada Nəsimi izi" (Azerice). Real TV. 25 Ağustos 2019. 3 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2021. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]