Sengoku dönemi (Şablon:Dil-ja Sengoku jidai; "İç Savaş Dönemi"), Muromachi döneminde 1467-1603 yıllarını kapsayan dönemdir. Sengoku dönemi toplumsal ayaklanmalar, siyasal entrikalar ve askerî çatışmalar ile geçmiştir.
Sengoku dönemi 1467–1477 Ōnin Savaşı ile başladı.[1] Dönem boyunca iktidar Ashikaga şogunluğunun elinde olup savaş boyunca merkezi hükümetin otoritesi zayıfladı ve daimyolar giderek daha fazla güçlendiler. Dönemin en bilinen daimyoları Oda Nobunaga, Toyotomi Hideyoshi ve Tokugawa Ieyasu'dur. Sengoku dönemi Sekigahara Muharebesi'nin ardından tüm siyasi gücün Tokugawa şogunluğu altında birleştirilmesi ile sona erdi.[2][3]
