Roger de Moulins
| Roger de Moulins | |
|---|---|
_(14579749330).jpg)
| |
| 8. Hospitalier Şövalyeleri büyük üstadı | |
| Görev süresi 1177-1187 | |
| Kişisel bilgiler | |
| Ölüm | 1187 |
Roger de Moulins, 1177'den 1187'deki ölümüne kadar Hospitalier Şövalyeleri'nin sekizinci Büyük Üstadıdır.[1] Suriyeli Jobert'in yerini almıştır.[2] Onun halefleri, 1190'da Nablus'un kalıcı Büyük Üstadı Garnier seçilmeden önce, iki geçici usta William Borrel ve ardından Armengol de Aspa idi.[3]
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
Roger de Moulins, Tarikatın üstatlığına yükselmeden önce tarihte çok az tanınıyordu. Moulins'den bir Norman şövalyesi olabilir ama buna dair hiçbir kanıt yoktur. Kutsal Topraklara yerleştikten sonra ilk kaygısı, Kudüs Kralı IV. Baudouin'i ve krallığın önde gelen lordlarını Selahaddin Eyyubi'ye karşı savaşı güçlü bir şekilde sürdürmeye teşvik etmek olmuştur. 25 Kasım 1177'de Montgisard Muharebesi'ne katılarak Eyyûbîlere karşı "Haçlı seferlerinin en güzel zaferini" kazanmıştır. Selahaddin'in yenilgisi o kadar ağır kabul ediliyor ki, bu yenilgi ancak on yıl sonra 1187'deki Hıttin Muharebesi'ndeki zaferiyle telafi edilebilmiştir.[4]
Hospitalier, krallığın en güçlü askeri örgütlerinden birini oluşturuyordu, ancak bu, Tarikatın ruhuna aykırıydı ve onları, kurulduğu misafirperverlik çalışmalarından uzaklaştırıyordu. Papa III. Alexander onları 1178 ile 1180 yılları arasında Raymond du Puy'un kurallarına uymaya çağırmış, saldırıya uğramadıkça silaha sarılmalarını yasaklayan bir emir yayınlamış ve onları hasta ve yoksulluk içinde olanların bakımını bırakmamaya çağırmıştır.[5]
Hospitalier, Tapınak Şövalyeleri'nin açık rakipleriydi. III. Alexander, Roger de Moulins'i 1179'da o zamanlar Büyük Üstat ve aynı zamanda Montgisard Muharebesi'ne katılmış olan Eudes de Saint-Amand ile ateşkes yapmaya ikna etmiştir. Papa bir tahkim süreci başlatmıştır. Her tarikattan üç erkek kardeş hakem olarak seçilmiş ve her birinin diğer iki kardeşi atama hakkı vardı. Tahkimin yetersiz olması durumunda rahipler, tarikatların dışındaki kişileri çağıracaklardı. Hala bir anlaşmazlık varsa, konu son çare olarak iki Büyük Üstat'a sunulacaktı. Tapınakçılar ile yapılan anlaşma iyi değildi. Hakları ve malları konusunda sürekli çatışma içindeydiler.[5]
Bir noktada Tapınakçılar ve Hospitalier mükemmel bir uyum içindeydi. Piskoposluk otoritesinin tarikatların ayrıcalıklarına karşı beslediği şikayetler mevcuttu. Laik din adamları, Vatikan'dan gelen iki tarikatın sahip olduğu dokunulmazlık ve ayrıcalıkları kabul etmediler. Mart 1179'da piskoposlar Üçüncü Lateran Konseyi'ne başvurdular; bu konsey suiistimalleri düzeltti ve piskoposluk otoritesinin onayı olmadan din adamlarından kilise ve ondalık alma emirlerini yasakladı ve son moderno temporen bağışları iptal ettiler. Bu karar, suiistimalleri düzeltirken, tarikatların ayrıcalıklarına da dokunulmadı. Canı sıkılan din adamları saldırılarını iki katına çıkardı ve din adamlarının konsil kararlarına, aynı zamanda Hospitalier can ve mallarına saygı gösterme ve Hospitalier ve Tapınakçılara silahlı elle saldıracak herhangi birinin aforoz etme emrini yeniden vermeleri için 26 Ağustos 1180 ve 14 Ağustos 1182 tarihli iki papalık kararnamesi gerekti.[5]
1184 yılında Tapınakçıların Büyük Üstadı Arnau de Torroja ve Kudüs Latin Patriği Herakleios ile birlikte Avrupa'yı gezdiler. Amaçlardan biri, krallara ve Papa III. Lucius'a Selahaddin'in artan gücünün insafına kalmış olan ve İngiltere, Fransa ve Almanya'da Hospitalier Tarikatı'nı kuran Doğu'daki Latin devletlerini güçlendirmek için yeni bir haçlı seferi göndermesi için yalvarmaktı. Dönüş yolunda Sicilya Krallığı'nın 1185'te Selanik'e saldırmasına yardım ettiler. Kendi zamanında, Hospitalier Büyük Üstadı'nın Kudüs Krallığı siyasetine karışması geleneğini kurdu. Ağustos 1186'da V. Baudouin'in ölümünden sonra Roger, Arnold'un Büyük Üstat olarak halefi Gérard de Ridefort ve Lüzinyanlı Guy'a karşı çıkması nedeniyle Raynald de Châtillon ile anlaşmazlığa düştü - ilk başta Guy 1186'da Kudüs Kralı olarak taç giydiğinde kraliyet hazinesinin anahtarını teslim etmeyi reddetti.[6]
Ayn Göz (Cresson) Muharebesi[değiştir | kaynağı değiştir]
1186 yılının sonunda Raynald de Châtillon, Selahaddin Eyyubi ile yapılan ateşkesi hiçe sayarak, emirin kız kardeşiyle birlikte Kahire'den Şam'a giden bir kervanı ele geçirmişti. 27 Mart 1187'de Guy de Lusignan tarafından Kudüs'te toplanan baronlar, her şeyden önce Guy ile Trablus kontu III. Raymond arasında bir uzlaşma sağlanmasını talep etmişlerdi. Tapınakçıların ve Hospitalier üstatları, Sur başpiskoposu Joscius, Nablus lordu İbelinli Balian ve Sayda lordu Renaud Grenier, Müslüman birlikleriyle karşı karşıya kaldıklarında Tiberya'daki Trablus kontu ile müzakere yapmak üzere görevlendirildiler. Gerard de Ridefort'un aptalca gururunun kurbanı olan Roger, 1 Mayıs 1187'de Nasıra yakınlarında Selahaddin Eyyubi'ye karşı yapılan Ayn Göz Muharebesi'ne katıldı ve burada bir mızrak yarasıyla öldürüldü. Roger'ın yerine 1187'de kısa bir süre Hastanelerin koruyucusu olarak görev yapan William Borrel ve ardından 1190'a kadar vekil olarak görev yapan Armengol de Aspa geçti. 1190'da Üçüncü Haçlı Seferi sırasında Nabluslu Garnier seçilene kadar yeni bir Büyük Üstat seçilmedi.[7]
Tarikatın durumu[değiştir | kaynağı değiştir]
14 Mart 1182'de, Roger de Moulins liderliğindeki Hospitalier yeni tüzüğü, Tarikat için birçok noktada önemli bir dönüm noktası oldu. Ruhani alanda, 21 Ekim 1154 gibi erken bir tarihte, Papa IV. Anastasius tarafından bağışlanan bir kardeş rahipler veya papazlar kategorisi oluşturuldu. Hastane ve askeri alanda, Tarikat'ın sağlık personeli arasında doktorlar ve cerrahlar ancak bu kanunlara göre ortaya çıkıyordu. Ve askeri alanda da silah arkadaşları (pratikte zaten mevcut olmalarına rağmen ilk kez bir metinde belirtilmiştir): "Dolayısıyla bu tarihte tarikat, hukuken dini-askeri bir tarikat haline geldi. " Ayrıca, bir kardeşin ölümü halinde, günlük ayin dışında ona da ayin yapılacağı ve "kardeşlerin cenazelerinin, beyaz haçlı kırmızı bir çarşafla örtüleceği" belirtildi.[8]
Bunlar, normatif bir metinde hayırseverlikten bahseden tek kanunlardır. Hepsi de hastaların kabulü ve bakımıyla ilgili olan üç madde buna atıfta bulunuyor: (1) Her gün sofrada otuz yoksulu ağırlamak; (2) Haftanın üç günü işyerinin kapısına gelen herkese sadaka vermek; ve, (3) Büyük Perhiz Cumartesi günü on üç fakir insanın ayaklarını yıkayın ve onlara yeni kıyafetler ve ayakkabılar sağlayın. Roger, 22 Ağustos 1185'te yayınlanan Quanto per gratiam Dei fermanının yaratıcısıydı ve resmi olarak bu fermanın sahibiydi. Emri bir hayırseverlik emri haline getirdi. Bakım hakkında en fazla bilgiyi verenler bunlardır. Tam zamanlı işe alımda (hastanede veya savaş alanında) olup olmadığı ve görevlendirilen dört doktor ve dört cerrahın yeminli bağlayıcılığı olup olmadığı. Tarikat, "rahiplerin bilimsel ve pratik eksiklikleri nedeniyle." Tüm hamile kadınların belirli bir odaya kabul edilmesini ve hastanenin daha sonra bakımını ve beslemesini yapması gereken terk edilmiş çocukların geleceğini açıklayan tek normatif metinlerdir.[9]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Özel
- ^ "Roger de Moulins - 8th grandmaster of the Order of Malta (SMOM)". 12 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2024.
- ^ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "St John of Jerusalem, Knights of the Order of the Hospital of". Encyclopædia Britannica. 24. (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 12–19.
- ^ Vann 2006, s. 600.
- ^ Josserand 2009, s. 802.
- ^ a b c Delaville Le Roulx 1904, ss. 83–96, Josbert et Roger des Moulins.
- ^ Delaville Le Roulx 1904, ss. 86–95, Josbert et Roger des Moulins.
- ^ Baldwin, Marshall W. (1969). "Chapter XIX. The Decline and Fall of Jerusalem, 1174-1189 1 Haziran 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". In Setton, Kenneth M.; Baldwin, Marshall W. (eds.). A History of the Crusades: Volume One. The First Hundred Years. Madison: The University of Wisconsin Press. pp. 590-621.
- ^ Demurger 2013, ss. 101–111.
- ^ Demurger 2013, ss. 347–359.
- Genel
- Delaville Le Roulx, Joseph (1904). Les Hospitaliers en Terre Sainte et à Chypre (1100-1310). E. Leroux, Paris.
- Demurger, Alain (2013). Les Hospitaliers, De Jérusalem à Rhodes 1050-1317. Tallandier, Paris. ISBN 979-1021000605.
- Harot, Eugène (1911). Essai d'armorial des grands maîtres de l'Ordre de Saint-Jean de Jérusalem. Collegio araldico.
- Josserand, Philippe (2009). Prier et combattre, Dictionnaire européen des ordres militaires au Moyen Âge. Fayard, Paris. ISBN 978-2213627205.
- Lewis, Kevin James (2017). The Counts of Tripoli and Lebanon in the Twelfth Century: Sons of Saint-Gilles. Routledge. ISBN 978-1-4724-5890-2.
- Lock, Peter (2006). The Routledge Companion to the Crusades. Routledge. doi:10.4324/9780203389638. ISBN 0-415-39312-4.
- Murray, Alan V. (2006). The Crusades—An Encyclopedia. ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-862-4.
- Nicholson, Helen J. (2001). The Knights Hospitaller. Boydell & Brewer. ISBN 978-1843830382.
- Runciman, Steven (1952). A History of the Crusades, Volume Two: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East, 1100-1187. Cambridge University Press. ISBN 9780521347716.
- Tyerman, Christopher (2006). God's War: A New History of the Crusades. Belknap Press. ISBN 978-0-674-02387-1.
- Vann, Theresa M. (2006). Order of the Hospital. The Crusades––An Encyclopedia, pp. 598–605.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Roger de Moulins. French Wikipedia.
- Liste des grands maîtres de l'ordre de Saint-Jean de Jérusalem. French Wikipedia.
- Eugène Harot, Essai d’armorial des Grands-Maîtres de l’Ordre de Saint Jean de Jérusalem.
- Edbury, Peter W. (ed.) The Conquest of Jerusalem and the Third Crusade, 1998, 1-84014-676-1
- Nicholson, Helen J. (ed.) The Chronicle of the Third Crusade: The Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi, 1997, 0-7546-0581-7
- Stevenson, J (ed.) "De expugnatione terrae sanctae per Saladinum libellus" in Radulphi de Coggeshall Chronicon Anglicanum, 1875.
- Roger de Moulins. SMOM.
- Seals of the Grand Masters. Museum of the Order of St John.
- Charles Moeller, Hospitallers of St. John of Jerusalem. Catholic Encyclopedia (1910) 7. New York: Robert Appleton Company.