Paul Schmidt (tercüman)

Paul Otto Gustav Schmidt (23 Haziran 1899 - 21 Nisan 1970) 1923'ten 1945'e kadar Alman dışişleri bakanlığında tercümandı. Kariyeri boyunca, Neville Chamberlain'in Adolf Hitler ile Münih Anlaşması, Britanya Savaş Bildirgesi ve Fransa'nın teslim olması konusundaki görüşmelerinde tercüman olarak görev yaptı.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Schmidt, 1917 ve 1918'de Birinci Dünya Savaşı'nda bir askerdi ve Batı Cephesinde yaralandı. Daha sonra Berlin'de modern diller okudu ve aynı zamanda bir Amerikan gazete ajansında çalıştı. 1921'de Dışişleri Bakanlığı'nda konferans çevirmenlerinin eğitimi için kurslar aldı. Schmidt, olağanüstü hafızası sayesinde orada kendini gösterdi. Temmuz 1923'te, hala sınavlara hazırlanmakta olan Schmidt, Lahey'deki Uluslararası Daimi Adalet Divanı'nda Dışişleri Bakanlığı'nın yazılı ve sözlü tercümanlık hizmetinde görev aldı. 1925'te evlendi ve ertesi yıl bir oğlu oldu.

Dışişleri bakanlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Schmidt, Berlin'de daha fazla dil eğitimi aldıktan sonra, Reich Yabancı Dil Bürosunda kısa bir süre çalıştı. 1924'ten itibaren Dışişleri Bakanlığı'nda tercüman olarak çalıştı. Locarno Antlaşması toplantılarında (1925) tercümanlık yaptı ve diğer birçok önemli uluslararası konferansa katıldı. Milletler Cemiyeti'nde (1926-1933) ve 1933'te Londra Ekonomi Konferansı'nda tercüman olarak görev yaptı. Reich Şansölyesi Gustav Stresemann yönetiminde, Hitler'in 1933'te iktidara gelmesinden sonra baş tercümanlık görevine getirildi. Schmidt, 1945'e kadar baş tercüman olarak kaldı. Münih Konferansı'nda Hitler ile Neville Chamberlain ve Édouard Daladier arasında çevirmenlik yaptı. Benito Mussolini, Fransızca'yı akıcı bir şekilde konuşuyordu, ancak biraz dağınık, parçalanmış bir Almanca konuşuyordu. Mussolini, Almancada göründüğü kadar iyi olmasa da, gururu nedeniyle Hitler'le yaptığı toplantılarda tercüman kullanmayı her zaman reddetti.

Savaş yıllarında, Mareşal Philippe Pétain ve General Francisco Franco ile yaptığı görüşmelerde Hitler'in tercümanı olarak görev yaptı. 12 Haziran 1941'de, Hitler ile Romanya'dan General Ion Antonescu arasındaki zirvede tercüman olarak görev yaptı. Antonescu Fransızcayı akıcı bir şekilde konuşuyordu, ancak Hitler Almancadan başka bir dil bilmiyordu.^[1] Zirvede Antonescu, Fransızca konuştu ve sözlerini Schmidt Almancaya çevrilmesini sağladı. Hitler'in sözlerini de Fransızcaya da çevirdi (Schmidt Rumence bilmiyordu).

Görüşme sırasında Hitler, Schmidt aracılığıyla Antonescu'ya Barbarossa Operasyonu'nun planlanan "imha savaşı" hakkında bilgi verdi ve Antonescu'nun da kabul ettiği bir taleple Anonescu'dan Einsatzgruppen'in Romen eşdeğerini kurmasını istedi. İsrailli tarihçi Jean Ancel, Schmidt'in 1945 sonrası iddiasının yalnızca "tarih sahnesinde fazlalık" olduğu hakkında alaycı bir şekilde yazmıştır. Schmidt, yüz binlerce Yahudinin öldürülmesine yol açan Hitler-Antonescu zirvesindeki rolünü küçümseyerek burada kesinlikle çok mütevazı davrandı. Schmidt, Hitler-Antonescu toplantılarında tartışılan soykırım planlarından bahsetmiştir, ancak savaş sırasında Alman-Rumen görüşmelerinin tamamen askeri ve ekonomik meselelerle ilgili olduğu yönünde yanıltıcı bir izlenim vermektedir. 1942'deki Dieppe Baskını, binlerce Kanadalı askerin yakalanmasıyla sonuçlandıktan sonra, onların sorgulamalarından Schmidt sorumluydu. Schmidt NSDAP'ye 1943'te katıldı.^[2]

Savaş sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]

Mayıs 1945'te Schmidt Amerikalılar tarafından tutuklandı ve gözaltına alındı. Ekim 1945'te Müttefikler tarafından sorguya çekildiğinde, Almanya'nın 22 Haziran 1941'de Sovyetler Birliği'ne saldırısını "Alman saldırı savaşının kızışması olarak değil, kendi çıkarları için gerekli bir stratejik adım" olarak gören diplomatlardan biriydi. 1946'da, Nürnberg Mahkemeleri'nde tanıklık etti ve burada kendisiyle yaptığı konuşmalar psikiyatrist Leon Goldensohn tarafından not edildi ve daha sonra yayınlandı. 1947'de IG Farben yöneticilerine karşı kovuşturma için ifade verdi. Schmidt 1948'de hapisten çıktı. 1950 yılında Miesbach mahkemesi önünde "aklanmış kişi" olarak sınıflandırıldı ve bunun üzerine çevirmen olarak çalışmalarına devam etti.

1952'de Münih'te öğrencilerin dil öğrenip çevirmen ve tercüman olabileceği bir kolej olan Sprachen & Dolmetscher Enstitüsü'nü kurdu. 1953 federal seçimlerinde Bavyera'da eyalet başkanlığını yaptığı sağcı muhafazakar Alman Partisi'nden aday oldu ancak parlamentoya giremedi. 1952/53 kış döneminde Münih Dil ve Tercümanlık Enstitüsü'nün rektörü oldu. 1957'de yaşı nedeniyle tekrar aday olmamaya karar verdi. 1967'de emekli oldu.

Savcının Schmidt hakkında Haziran 1943'te 5.000 Yahudi çocuğun Filistin'e gitmesini engellemek amacıyla yaptığı olumlu açıklama nedeniyle başlattığı soruşturma, Schmidt'in ölümü üzerine Nisan 1970'te sonlandırıldı.^[3]

Anıları[değiştir | kaynağı değiştir]

Schmidt'in anıları, Diplomatik Sahnede Bir Ekstra başlığı ile yayınlanmıştır ve Avrupa dış politikasının önemli bir görgü tanığı olarak 21 yılını anlatmaktadır. 1918 Alman Bahar Taarruzu'nda Birinci Dünya Savaşı sırasındaki ön cephe deneyimleriyle başlar ve 1933'ten önce Alman şansölyeleri için yaptığı çalışmalara kadar devam eder.

Kitabın İngilizce baskısı, Hitler’in Tercümanı ^{OCLC 1122735}, bu materyali atlar ve yalnızca Hitler yıllarını (1933-1945) anlatır. Anıları, Üçüncü Reich'ın en yüksek seviyesinin atmosferik ama ayrıntılı bir portresini sunar. Eğitimdeki tercümanlar için şu tavsiyeleri bulunmaktadır:

"Yıllar geçtikçe, iyi bir diplomatik tercümanın üç özelliğe sahip olması gerektiğine inandım: En önemlisi, paradoksal olarak sessiz kalabilmeli; tercüme ettiği konuda uzman olmalı; ve yalnızca çevirdiği dile hakim olmasıdır ".

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Ancel, Jean The History of the Holocaust in Romania, Lincoln: University of Nebraska Press, 2011 page 214.
^ Zenter, Christian and Bedürftig, Friedemann (1991). Encyclopedia of the Third Reich, p. 839. New York: Macmillan. 0-02-897502-2
^ Wigbert Benz: Paul Carell. Ribbentrops Pressechef Paul Karl Schmidt vor und nach 1945. Berlin 2005, S. 88 f. (mit Bezug zu: Ermittlungsverfahren, B 162 AR 650 1082, Bundesarchiv Außenstelle Ludwigsburg, Bl. 8). Vgl. auch ebd. Fn. 26: "Ermittlungsverfahren gegen die ehemaligen Gesandten Dr. Paul Karl Schmidt und Dr. Paul Otto Schmidt sowie den ehemaligen ständigen Beauftragten des Reichsaußenministers für Propagandafragen Dr. Megerle wegen Mordes" (Bezug zu: Akte 412 AR-Nr. 1982/1965 der ehemaligen Zentralen Stelle Ludwigsburg, heute Bundesarchiv Außenstelle Ludwigsburg, neue Signatur seit November 20013: B 162 AR 650 1082, Bl.1).

Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]

Lehrer, Steven (2006). The Reich Chancellery and Führerbunker Complex: An Illustrated History of the Seat of the Nazi Regime. McFarland. s. 214. ISBN 0-7864-2393-5. 3 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
Lehrer, Steven (2002). Hitler Sites: A City-by-city Guidebook (Austria, Germany, France, United States). McFarland. s. 224. ISBN 0-7864-1045-0. 2 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
Goldensohn, Leon N., and Gellately, Robert (ed.): The Nuremberg Interviews, Alfred A. Knopf, New York, 2004 0-375-41469-X

[Ancel,_Jean_page_214-1] Ancel, Jean The History of the Holocaust in Romania, Lincoln: University of Nebraska Press, 2011 page 214.

[Reich-2] Zenter, Christian and Bedürftig, Friedemann (1991). Encyclopedia of the Third Reich, p. 839. New York: Macmillan. 0-02-897502-2

[3] Wigbert Benz: Paul Carell. Ribbentrops Pressechef Paul Karl Schmidt vor und nach 1945. Berlin 2005, S. 88 f. (mit Bezug zu: Ermittlungsverfahren, B 162 AR 650 1082, Bundesarchiv Außenstelle Ludwigsburg, Bl. 8). Vgl. auch ebd. Fn. 26: "Ermittlungsverfahren gegen die ehemaligen Gesandten Dr. Paul Karl Schmidt und Dr. Paul Otto Schmidt sowie den ehemaligen ständigen Beauftragten des Reichsaußenministers für Propagandafragen Dr. Megerle wegen Mordes" (Bezug zu: Akte 412 AR-Nr. 1982/1965 der ehemaligen Zentralen Stelle Ludwigsburg, heute Bundesarchiv Außenstelle Ludwigsburg, neue Signatur seit November 20013: B 162 AR 650 1082, Bl.1).

[1]

[2]

[3]