Nimitz sınıfı uçak gemisi
 USS "Nimitz" (CVN-68), süper taşıyıcı sınıfının lider gemisi, 1999–2001 onarımından sonra Victoria, Britanya Kolumbiyası yakınlarında denizde | |
| Gemi sınıfı | |
|---|---|
| Adı: | Nimitz - sınıfı uçak gemisi |
| İnşa eden: | Amerika Birleşik Devletleri Donanması |
| Kullanıcılar: |  Amerika Birleşik Devletleri Donanması |
| Önce gelen: | Kitty Hawk sınıfı ve Enterprise sınıfı |
| Sonra gelen: | Gerald R. Ford sınıfı |
| Alt sınıflar: | Theodore Roosevelt sınıfı ve Ronald Reagan sınıfı |
| Maliyet: | US$8.5 milyar[1](2021 yılı değerleriyle $10.1 milyar) |
| Görev dönemi: | 3 May 1975 |
| Planlanmış: | 10 |
| Tamamlanmış: | 10 |
| Görevde: | 10 |
| Genel karakteristik | |
| Tipi | Uçak gemisi |
| Deplasman | 100.000 ila 104.600 emperyal ton (101.600-106.300 t) tam yüklü[2] |
| Uzunluk |
Uçtan uca: 332.8 m (1,092 ft) Su hizası: 317.0 m (1,040 ft) |
| Genişlik |
Uçtan uca: 76.8 m (252 ft) Su hizası: 40.8 m (134 ft) |
| Su çekimi |
Maksimum gezinme: 11.3 m (37 ft) Limit: 12.5 m (41 ft) |
| İtme gücü |
2 × Westinghouse A4W nükleer reaktör (YZU 93.5%) |
| Hız | 30+ knots (56+ km/h; 35+ mph) |
| Menzil | Sınırsız mesafe; 20–25 yıl |
| Kişi kapasitesi |
Gemi personeli: 3.532 Hava filosu: 2.480 |
| Mürettebat | 5,000–5,200[1] (hava filosu dahil) |
| Sensörler ve işleme sistemleri |
AN/SPS-48E 3-D hava arama radarı |
| Elektronik harp ve tuzakları |
AN/SLQ-32A(V)4 Karşı önlem paketi |
| Silah donanımı |
|
| Zırh | 25 in (640 mm) hayati alanların üzerinde Kevlar[3] |
| Uçak mevcudu | 85–90 sabit filo ve helikopter[4] |
Nimitz sınıfı, nükleer güçle çalışan 10 uçak gemisinin hizmet ettiği Birleşik Devletler Donanması sınıfıdır. Sınıfın öncü gemisi ismini Chester W. Nimitz'den almıştır. 1.092 fit (333 m) toplam uzunluğu ve 100.000 İngiliz tonu (100.000 t) ağırlığı ile Nimitz sınıfı gemiler, USS Gerald R. Ford 2017 yılında hizmete girene kadar inşa edilen en büyük savaş gemileriydiler.[5]
Birçok modern savaş gemisinde kullanılan gaz türbinleri veya dizel-elektrik sistemleri yerine, gemiler, dört pervane şaftını çalıştıran ve 30 knot (56 km/sa; 35 mph) üzerinde maksimum hız ve yaklaşık 260.000 şaft beygir gücü (190 MW) maksimum güç üretebilen iki adet A4W basınçlı su reaktörü kullanır.. Nükleer enerjinin kullanılması sonucunda, gemilerin yakıt ikmali yapmadan 20 yılı aşkın bir süre çalışabilmesi ve 50 yılı aşkın bir hizmet ömrüne sahip olması öngörülmektedir. Bu gemiler nükleer güçle çalışan uçak gemileri olarak sınıflandırılırlar ve CVN-68 ile CVN-77 arasında ardışık gövde numaralarıyla numaralandırılırlar.[Note 1]
On geminin tamamı Virginia'daki Newport News Shipbuilding Company tarafından inşa edildi. Sınıfın öncü gemisi USS Nimitz, 3 Mayıs 1975'te hizmete girdi ve sınıfın onuncu ve sonuncu gemisi USS George H.W Bush, 10 Ocak 2009'da göreve başladı. 1970'lerden bu yana, Nimitz sınıfı gemiler dünya çapında birçok çatışmaya ve operasyona katıldı. Bunlardan bazıları İran'daki Kartal Pençesi Operasyonu, Körfez Savaşı ve daha yakın zamanda Irak ve Afganistan'daki savaşlardır.
Gemilerin açılı uçuş güverteleri, fırlatma ve yakalama için buhar mancınıkları ve tutucu tellerle uçakları yönlendiren CATOBAR sistemleri kullanır. Bu sistemler, uçuş güvertesi operasyonlarını hızlandırmanın yanı sıra, daha küçük uçak gemilerinde kullanılan STOVL sistemlerinden çok daha geniş bir uçak çeşitliliğine izin verir. Yaklaşık 64 uçaktan oluşan hava filosu normalde gemi güvertesinde konuşlandırılmıştır. Hava filosunun taarruz uçakları temel olarak F/A-18E ve F/A-18F Super Hornet'lerdir. Gemiler, uçaklara ek olarak, uçaksavar saldırısı ve füze savunması için kısa menzilli savunma silahları da taşır.
Birim maliyet, 2012 mali yılında yaklaşık 8,5 milyar ABD dolarıydı.[6] Bu değer 2021'de 10,1 milyar ABD dolarına eşittir.
Tanımlama[değiştir | kaynağı değiştir]
Nimitz sınıfı uçak gemilerinin toplam uzunluğu 1.092 ft (333 m) ve su hattında 1.040 ft (317 m), toplam genişliği 252 ft (77 m) ve su hattında 134 ft (41 m)'dir; sınıfı üyesi gemilerin boyutlarında küçük farklılıklar görülür.[6][7] Başlangıçta 87.000 uzun tonluk (88.000 t; 97.000 kısa ton) tam yük kapasitesi ve 11 m (37 ft)'lik bir su çekimi ile tasarlanmışlardı, ancak gemiler, özellikle sınıfın sonraki üyeleri için birkaç bin ton daha ağır teslim edilmiştir.[5] Gemiler elden geçirilip daha fazla ekipman yerleştirildikçe, yüklü kapasiteleri 100.000 uzun tonu (100.000 t; 110.000 kısa ton) aşmıştır. Örneğin, USS Abraham Lincoln Uçak Gemisi tam yükte 104.112 uzun ton (105.783 t; 116.605 kısa ton) 'a çıkmaktadır.[8] Gemilerin nominal ekipmanları: 3.000–3.200 ton; 1.500 ton (hava filosu); ve 500 ton (diğer).[5]
Tasarım[değiştir | kaynağı değiştir]
Nimitz sınıfı uçak gemileriyle, eski Kitty Hawk ve Enterprise sınıfı uçak gemileri hizmet dışı bırakıldıktan sonra ABD Donanmasının gücünü ve kabiliyetini koruyarak eskilerin eksikliklerini tamamlamaları öngörüldü.[9] Gemiler, önceki ABD uçak gemilerine, özellikle Enterprise ve Forrestal sınıfı süper gemilere iyileştirmeler olacak şekilde tasarlandı, ancak gemilerin düzeni nispeten Kitty Hawk sınıfına benzer.[10] Diğer tasarım geliştirmelerinin yanı sıra Nimitz sınıfı uçak gemilerindeki iki nükleer reaktör, Enterprise'da kullanılan sekiz reaktörden daha az yer kaplamaktadır. Nimitz sınıfı uçak gemileri, daha genel olarak geliştirilmiş bir tasarım sayesinde, Forrestal sınıfına kıyasla %90 daha fazla havacılık yakıtı ve %50 daha fazla mühimmat taşıyabilmektedir.
ABD Donanması, uçak gemilerinin, İkinci Dünya Savaşı sırasında Japon hava saldırılarının Essex sınıfı uçak gemilerine verdiği hasarın üç katına dayanabileceğini belirtmiştir.[11] Gemilerdeki hangarlar, olası bir yangının yayılmasını önlemek için tasarlanmış kalın çelik kapılarla üç yangın bölmesine ayrılmıştır. Bu ekleme, kamikaze saldırılarının neden olduğu yangınlardan sonra, II. Dünya Savaşı'ndan beri ABD uçak gemilerinde bulunmaktadır.[12]
İlk gemiler Vietnam Savaşı sırasında tasarlandı ve tasarımın belirli yönleri oradaki operasyonlardan etkilendi. Bir dereceye kadar, Vietnam'daki uçak gemisi operasyonları, uçak gemilerinin dayanıklılık kabiliyetleri üzerinde artan yeteneklerine duyulan ihtiyacı gösterdi; savaşa sortiler göndermek için kullanıldılar ve bu nedenle saldırıya daha az maruz kaldılar. Bu deneyimin bir sonucu olarak, Nimitz sınıfı uçak gemileri, önceki taşıyıcılara kıyasla daha büyük uçak yakıtı depoları ve daha büyük cephane alanları ile tasarlandı, ki bu da kısmen gemilerin tahrik sistemlerinin yeni tasarımı sonucu sağlanan fazladan alanın bir sonucuydu.[13]
Uçak gemilerinin ana amacı, başlangıçta ABD ordusunu Soğuk Savaş sırasında desteklemekti. Daha fazla süre hareket kabiliyeti sağlamak için petrol yerine nükleer enerji kullanmak, yeni istihbarat ve teknolojik gelişmeler temelinde silah sistemlerini ayarlama yeteneği dahil olmak üzere özellikle bu role yönelik tasarlandılar.[14] Başlangıçta yalnızca saldırı gemileri olarak sınıflandırılmışlardı, ancak USS Carl Vinson'dan bu yana gemiler denizaltından gelebilecek saldırılara da karşı yeteneklerle donatıldı.[15][16] Sonuç olarak, bu gemiler ve uçakları, deniz ve hava ablukaları dahil; mayın döşenmesi; karada, havada ve denizde füze saldırıları gibi çok çeşitli operasyonlara katılabilirler.[17]
Bir tasarım kusuru nedeniyle, bu sınıftaki gemiler, kendi açı kontrol sistemlerinin kapasitesini aşan muharebe yükleri altındayken, doğal olarak sancak tarafına doğru yatma açısına sahiptir. Bu sorun, özellikle daha modern gemilerin bazılarında yaygın görülmektedir. Bu sorun daha önce safra için hasar kontrol boşlukları kullanılarak düzeltildi, ancak sonradan geminin dayanıklılık kabiliyetini etkilemeyen katı safra kullanan bir çözüm de geliştirildi.[6][18]
_Carrier_Strike_Group_formation_sails_in_the_Atlantic_Ocean.jpg)
Sınıftaki gemiler[değiştir | kaynağı değiştir]
| Gemi | Gövde numarası | Alt sınıf | Kızağa oturduldu | Denize indirildi | Görevlendirildi | Yakıt ikmali ve Revizyon | Ana liman | Refs. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nimitz[7][19] | CVN-68 | Nimitz alt sınıfı | 22 Haziran 1968 | 13 Mayıs 1972 | 3 Mayıs 1975 | 1998-2001 | Deniz Üssü Kitsap, Bremerton, Washington | |
| Dwight D. Eisenhower[20][21] | CVN-69 | 15 Ağustos 1970 | 11 Ekim 1975 | 18 Ekim 1977 | 2001–2005 | Deniz Üssü Norfolk, Norfolk, Virginia | ||
| Carl Vinson[22][23] | CVN-70 | 11 Ekim 1975 | 15 Mart 1980 | 13 Mart 1982 | 2005–2009 | Donanma Hava Üssü Kuzey Adası, San Diego, Kaliforniya [24] | ||
| Theodore Roosevelt[25] | CVN-71 | Theodore Roosevelt alt sınıfı | 31 Ekim 1981 | 27 Ekim 1984 | 25 Ekim 1986 | 2009–2013 | Deniz Üssü Kitsap, Bremerton, Washington | |
| Abraham Lincoln[26][27] | CVN-72 | 3 Kasım 1984 | 13 Şubat 1988 | 11 Kasım 1989 | 2013–2017 | Donanma Hava Üssü Kuzey Adası, San Diego, California | ||
| George Washington[28] | CVN-73 | 25 Ağustos 1986 | 21 Temmuz 1990 | 4 Temmuz 1992 | 2017– | Deniz Üssü Norfolk, Norfolk, Virginia ( Newport News Shipbuilding, Newport News, Virginia'daki RCOH'de ) |
||
| John C. Stennis[29] | CVN-74 | 13 Mart 1991 | 11 Kasım 1993 | 9 Aralık 1995 | 2021– | Deniz Üssü Norfolk, Norfolk, Virginia | ||
| Harry S. Truman[30] | CVN-75 | 29 Kasım 1993 | 7 Eylül 1996 | 25 Temmuz 1998 | N/A | Deniz Üssü Norfolk, Norfolk, Virginia | ||
| Ronald Reagan[31] | CVN-76 | Ronald Reagan alt sınıfı | 12 Şubat 1998 | 4 Mart 2001 | 12 Temmuz 2003 | N/A | Yokosuka Deniz Üssü, Yokosuka, Japonya | |
| George H.W. Bush[32] | CVN-77 | 6 Eylül 2003 | 9 Ekim 2006 | 10 Ocak 2009 | N/A | Deniz Üssü Norfolk, Norfolk, Virginia |
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "CVN" harfleri gemi tipini belirtir: "CV", uçak gemileri için gövde sınıflandırma sembolü'dür ve "N", Nükleer enerjiyle çalışan tahrik gücünü belirtir. "CVN" den sonraki sayı, bunun 68. "CV" veya büyük uçak gemisi olduğu anlamına gelir.
Alıntılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Polmar, p. 112
- ^ Fontenoy, Paul E. (2006). Aircraft carriers: an illustrated history of their impact. ABC-CLIO Ltd. s. 349. ISBN 978-1-85109-573-5.
- ^ Gibbons, Tony (2001). The Encyclopedia of Ships. London, United Kingdom: Amber Books. s. 444. ISBN 978-1-905704-43-9.
- ^ a b c "25 Largest Warships In History". Science & Technology. 5 Nisan 2017. 12 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2018.
- ^ a b c "Aircraft Carriers - CVN". www.navy.mil (İngilizce). 7 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023.
- ^ a b "USS Nimitz (CVN 68)". Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office. 27 Haziran 2018. 8 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
- ^ L. Malone, Michael (Haziran 2001). An Alternate Method for the Determination of Aircraft Carrier Limiting Displacement for Strength. dspace.mit.edu. 16 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023.
- ^ O'Rourke, Ronald (2005). "Navy CVN-21 Aircraft Carrier Program: Background and Issues for Congress". US Department of the Navy. web.archive.org. 10 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023.
- ^ Polmar, s. 113
- ^ Gibbons, Tony (2001). The Encyclopedia of Ships. London, United Kingdom: Amber Books. p. 444. ISBN 978-1-905704-43-9.
- ^ Darwin, Robert; Bowman, Howard; Hunstad, Mary; Leach, William; Williams, Frederick (Ocak 2005). Aircraft Carrier Flight and Hangar Deck Fire Protection: History and Current Status (PDF). Defense Technical Information Center (İngilizce). s. 10. 2 Aralık 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023.
- ^ Friedman, s. 316
- ^ Wilson, Jim (Ekim 1998). "21st Century Carrier Force". Popular Mechanics. ss. 58-66. 29 Temmuz 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ I. Erwin, Sandra (Temmuz 2003). "7th Fleet Experiment Probes Navy's Near-Term Concerns". web.archive.org. National Defense Industrial Association. 2 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023.
- ^ Kime, Patricia (Eylül 2003). "Navy League of the United States - Citizens in Support of the Sea Services". web.archive.org. Navy League of the United States. 5 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023.
- ^ "Cold War Ship – Nimitz class". Royal Air Force Museum London. www.nationalcoldwarexhibition.org. 2008. 13 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023.
- ^ Wolfson, Dianna (2004). A solution to the inherent list on Nimitz class aircraft carriers (Thesis tez). Massachusetts Institute of Technology. 21 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023.
- ^ "Nimitz (CVN-68)". Dictionary of American Naval Fighting Ships. Naval History and Heritage Command. 8 Mayıs 2009. 1 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "USS Dwight D Eisenhower (CVN 69)". Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office. 27 Haziran 2018. 3 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
- ^ Evans, Mark L. (14 Eylül 2016). "Dwight D. Eisenhower (CVN-69)". Dictionary of American Naval Fighting Ships. Naval History and Heritage Command. 31 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "USS Carl Vinson (CVN 70)". Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office. 27 Haziran 2018. 25 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
- ^ Evans, Mark L. (18 Aralık 2018). "Carl Vinson (CVN-70)". Dictionary of American Naval Fighting Ships. Naval History and Heritage Command. 7 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Jennewien (10 Ocak 2020). "USS Carl Vinson to Return to San Diego Following Year-and-a-Half Overhaul". Times of San Diego. 6 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2022.
- ^ "USS Theodore Roosevelt (CVN 71)". Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office. 27 Haziran 2018. 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
- ^ "USS Abraham Lincoln (CVN 72)". Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office. 3 Ekim 2019. 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
- ^ Evans, Mark L. (4 Nisan 2012). "Carl Vinson (CVN-70)". Dictionary of American Naval Fighting Ships. Naval History and Heritage Command. 2 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "USS George Washington (CVN 73)". Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office. 27 Haziran 2018. 11 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
- ^ "USS John C Stennis (CVN 74)". Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office. 14 Eylül 2020. 10 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
- ^ "USS Harry S Truman (CVN 75)". Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office. 27 Haziran 2018. 4 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
- ^ "USS Ronald Reagan (CVN 76)". Naval Vessel Register. NAVSEA Shipbuilding Support Office. 27 Haziran 2018. 27 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
- ^ "USS George H W Bush (CVN 77)". Naval Vessel Register. NAVSEA Gemi İnşa Destek Ofisi. 27 Haziran 2018. 27 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2022.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. 1983. ISBN 978-0-87021-739-5.
- American Carrier Air Power at the Dawn of a New Century. Santa Monica, California: RAND Corporation. 2005. ISBN 978-0-8330-3842-5.
- The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. 2004. ISBN 978-1-59114-685-8.
- Navy Aircraft Carriers: Cost-effectiveness of Conventionally and Nuclear-powered Carriers: Report to Congressional Requesters. Washington, D.C.: Government Accountability Office. 1998. ISBN 1-4289-7664-7.
- The Naval Institute Guide to Combat Fleets of the World: Their Ships, Aircraft and Systems. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. 2007. ISBN 978-1-59114-955-2.
