Murino Muharebesi
| Murino Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Plav ve Gusinye Muharebeleri | |||||||
.jpg) Murino -Mayıs 2011 | |||||||
42°39′25″N 19°52′34″E / 42.656833°K 19.876166°D
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Karadağ | Prizren Ligi | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
Marko Miljanov Todor Miljanov Rahip Đoko |
Kurt Asllani Nure Kurti | ||||||
| Güçler | |||||||
|
3,000 (Karadağ iddiası) 9,000 (Arnavut iddiası) |
7,000 (Arnavut iddiası) 10,000 (Karadağ iddiası) | ||||||
| Kayıplar | |||||||
|
Bilinmiyor 1,200 (Arnavut iddiası) | En az 349 | ||||||
Murino Muharebesi 8 Ocak 1880 tarihinde Karadağ Prensliği ile Prizren Birliği arasında gerçekleşmiştir. Bu savaş Plav ve Gusinye üzerindeki egemenlikle ilgili savaşların bir parçasıydı. Berlin Antlaşması'na (1878) göre Osmanlı İmparatorluğu bölgeyi Karadağ'a devredecekti, ancak bu hamleye yerel Arnavutlar askeri olarak karşı çıktı. Savaş sırasında Karadağ kaynakları, Prizren Birliği'nden yaklaşık 10.000 Arnavut'un Murino'da komutanlar Marko Miljanov ve Todor Miljanov ile rahip Đoko liderliğindeki 3.000 kişilik Karadağ kuvvetlerine karşı savaştığını iddia etmektedir.[2] Arnavut kaynakları Prizren Birliği'ne bağlı yaklaşık 4.000 Arnavut askerin ve 3.000 yerel gönüllünün 9.000 Karadağlıya karşı savaştığını iddia etmektedir.[3]
Murino'daki muharebe, Novšiće muharebesinden (4 Aralık 1879) yaklaşık bir ay sonra, Osmanlı yüksek komutanlığı ilhaka karşı yerel direnişi yatıştırmak için Ahmed Muhtar Paşa komutasındaki Manastır birliklerini göndermeye hazırlanırken meydana geldi. Karadağ kuvvetleri Pepići'den Plava yakınlarındaki Metej'deki mevzilere doğru ilerlerken Prizren Birliği tarafından önleri kesildi. Çatışmadan sonra Karadağ kuvvetleri Andrijevica yakınlarındaki Sutjeska'ya çekildi ve Arnavut düzensizler Vasojevići yerleşimlerini, Velika, Ržanica ve Pepići'yi yakıp yıktı. Savaştan sonra her iki taraf da zafer kazandığını iddia etti.[1] Karadağ'da, Prens Nikola Arnavutların yenilgisinin o kadar yıkıcı olduğunu iddia etti ki, Karadağ kuvvetleri gece çökmeden savaşı bitirdi, ki bu genellikle yapmadıkları bir şeydir.[4] Murino muharebesin hemen sonra Marko Miljanov, Arnavutların Karadağlılarla yaptıkları savaşlar için değil, Plav ve Gusinye'yi ellerinde tuttukları için övündüklerine dair bir rapor aldı.[5] Bazı raporlar Karadağlı askerlerin Osmanlı Arnavut düzensizlerinin ölü bedenlerinden kestikleri 221 burnu getirdiklerini söylemektedir.[6]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
Atıflar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c Ippen 1916, s. 372.
- ^ Istorijski institut u Titogradu 1982, s. 66.
- ^ "AlbaniaPress.com /ShqiperiaPress.com - Mbrojtja e Plavës dhe e Gucisë (tetor 1879-janar 1880)". www.albaniapress.com. 18 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021.
- ^ King Nikola I 1969, s. 567.
- ^ Istorijski zapisi. Istorijski institut u Titogradu. 1982. s. 71.
Karadağlılar Novšić'teki yenilginin intikamını aldı. Bu anlamda Marko Miljanov'un Murina muharebelerinden hemen sonra elde ettiği not karakteristiktir: "Arnavutlar Plav ve Gusinje'yi geride tutmaktan aynı derecede gurur duyuyorlar ve bizimle yaptıkları savaşlara gelince, onlarla hiç gurur duymuyorlar. (Црногорци су се добро осветили за пораз на Новшићу. У томе смислу карактеристично је обавјештење које је одмах послије боја на Мурини прибавио Марко Миљанов: "Албанци се једнако хвале што су уздржали Плав и Гусиње, а што се бојева тиче које су с нама чинили, њима се ни најмање не хвале.)
- ^ Šarić, Blagoje (2005). Istorijske staze Šekulara. Pegaz. ISBN 978-86-7792-012-8.
Velika köyünün savunması için yapılan savaşlar ve Novšić ve Murina, yani Pepić'teki savaşlar hakkında Rovinski, arşiv malzemesi olarak büyük önem taşıyan "Ruski Kurir" gazetesine raporlar gönderdi. Öldürülen Arnavutlara gelince, savaşçıların "komutanları Todor Miljanov'a 221 burun getirdiklerini. Burunların sayıldığını ve sıradan bir şey gibi bunların kesilmesinden bahsedildiğini" belirtiyor. Yani Şeküler Muharebesi'nde burunların kesilmesiyle ilgili hikayenin pek çok temeli var. (О борбама за одбрану села Велике и бојевима на Новшићу и Мурини, односно Пепићу, Ровински је слао за лист "Руски курир" извештаје који имају велики значај као архивска грађа. Што се погинулих Арнаута тиче он наводи да су борци "донели свом командиру Тодору Миљанову 221 нос. Носеви су пребројавани и о њиховом одсецању се прича тако једноставно, као о свакој обичној ствари". Тако да прича о одсецању носева у бици на Шекулару има пуно основа.)
Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Vuković, Gavro; Tomović, Slobodan (1996). Memoari vojvode Gavra Vukovića. Obod. ISBN 978-86-305-0260-6.
- Istorijski institut u Titogradu (1982). Istorijski zapisi. Istorijski institut u Titogradu. s. 66.
- King Nikola I (1969). Cjelokupna djela. s. 567.
- Ippen, Theodor Anton (1916), Illyrisch-albanische forschungen (Almanca), München, Leipzig: Duncker & Humblot, OCLC 35691167,
Babıali şimdi Manastır'daki Mareşal Muhtar Paşa'ya birlikleriyle birlikte Guciya'ya ilerlemesini ve bölgeyi Karadağlılardan almasını emretti. Muhtar Paşa Prizren'e gitti ve orada, 8 Ocak 1880'de yeni çatışmaların yaşandığı Guciya'daki Birlik liderleriyle görüştü.( The Porte now ordered Marshal Mukhtar Pasha in Monastir to advance with his troops on Gucia and to take the district from the Montenegrins. Mukhtar Pasha left for Prizren and negotiated there with the leaders of the League in Gucia, where there was new fighting on 8 January 1880.)