Kullanıcı:Mskyrider/Deneme tahtası

Eric Clapton Cardiff Milenyum Stadyumu'nda "Tsunami Yardım" konserinde. (2005 - (Yummifruitbat tarafından çekilmiştir.)

Eric Patrick Clapton, (doğumu: 30 Mart 1945), takma adı "Slowhand" (Ağır elli), Grammy ödüllü İngiliz gitarist, şarkıcı ve besteci. Rock müzik tarihinin en saygıdeğer ve etkili müzisyenlerinden birisi olarak görülmektedir.

Clapton'ın müzik tarzı kariyeri boyunca değişmişse de genel olarak blues kökenine sadık kalmıştır. Kariyerinin değişik dönemlerinde yeni müzik türleri yaratmıştır: blues rock (John Mayall ve Bluesbreakers ve The Yardbirds ile birlikte) ve hard rock (Cream ile birlikte). Clapton aynı zamanda Delta blues (Me and Mr. Johnson), psychedelic rock ("Sunshine of Your Love") ve pop ("Change the World") ile reggae ("I Shot the Sheriff") gibi çok değişik tarzlarda da liste başarısı kazanmıştır.

Müzik Kariyeri ve Yaşamı

"The Yardbirds"ten önce

Eric Clapton , İngiltere'deki Surrey'nin Ripley köyünde, 16 yaşındaki Patricia Molly Clapton ile 24 yaşındaki Kanadalı asker Edward Walter Fryer'ın evlilik dışı oğlu olarak dünyaya geldi. Fryer, Clapton'ın doğumundan önce cepheye gönderildi ve sonradan Kanada'ya döndü.

Clapton büyükanne ve büyükbabasının yanında, onların kendi anne ve babası, annesinin de ablası olduğunu sanarak büyüdü. Yıllar sonra annesi başka bir Kanadalı asker ile evlendi ve Eric'i büyükanne ve büyükbabasının yanında bırakarak Kanada'ya taşındı. Clapton 9 yaşındayken bu aile gerçeğini öğrendi ve bu yaşamında çok önemli bir yer etti.

Clapton kendi deyimiyle "muzır çocuk" olarak büyüdü. Ortaokul yıllarında Surbiton'daki "Hollyfield School"a gitti. İlk çalıştığı iş postacılıktı. Çok erken yaştan beri blues müzikten etkilenen Clapton 13. yaş gününde hediye edilen akustik gitarı çalmayı öğrenmeyi çok zor bulduğu için neredeyse bırakıyordu. İlk ilham kaynağı Amerikan blues müziği olmuştur: Big Bill Bronzy, Muddy Waters, Howlin' Wolf ve Mississippi'nin efsanevi blues müzisyeni Robert Johnson olmuştur. Liseden sonra, Clapton Kingston Art School (Kingston Sanat Okulu)'da vitray tasarımı üzerine ders aldı ancak çalışmalarında ilerleme olmaması nedeniyle okuldan atıldı. Clapton Kingston, Richmond, London ve West End'de sokakta şarkı söylemekle zamanını geçiriyordu. Clapton ilk grubuna 17 yaşında iken katıldı. Chuck Berry'nin bir albümünü tamamen ezberlemesi sayesinde 1963 yılının ocak ayında girdiği İngiliz R&B grubu olan "The Roosters" grubuyla, ağustos ayında grubun dağılmasına kadar birlikte müzik yaptı. Clapton Eylül 1963'de Casey Jones ve "The Engineers" ile birlikte yedi seferlik bir işte birlikte müzik yaptı.

"The Yardbirds" ve "John Mayall & the Bluesbreakers"

Clapton blues müzikten etkilenmiş bir rock and roll müzik grubu olan The Yardbirds'e 1963'te katıldı ve Mart 1965'e kadar bu grupla birlikte çaldı. Chicago blues müziği ve önde gelen Buddy Guy, Freddie King ve B.B. King gibi blues gitaristlerinden etkilenerek geliştirdiği kendine özgü stiliyle çok kısa sürede İngiliz müzik dünyasının kendinden en çok söz edilen gitaristlerinden biri oldu. Grup önceleri Chess/Checker/Vee-Jay müzik şirketlerinin blues albümlerine şarkılar seslendirdi. Richmond'daki Crawdaddy Club'te Rolling Stones'un yerine sahne almaya başladıktan sonra da büyük bir izleyici kitlesinin ilgisini çekmeye başladı. Amerikalı bluescu Sonny Boy Williamson ile İngiltere turuna çıktılar. Aralık 1963'te ortak bir uzunçalar yaptılar ve 1965'te her iki tarafında ismiyle piyasaya sürüldü. Mart 1965'te Clapton gruptan ayrıldıktan hemen sonra, "The Yardbirds"ün parçalarından birisi listelere girdi: Clapton'ın gitarda olduğu "For Your Love."

"Slowhand" lakabını, müzik çalış hızına ithafen "slow - hand clap"ten (sabırsızlık ya da memnuniyetsizlik ifade eden yava yavaş alkışlama)türetilen ironik bir isim olarak bu dönemde kazandı. Blues müziğe olan inatçı bağlılığı nedeniyle Clapton "The Yardbirds"ün pop müziğe olan yeni yönelişine ("For Your Love", gençliğe yönelik pop müzik yapan Herman's Hermits ve harmoni pop müzik grubu The Hollies gibi gruplara şarkı yazan profesyonel şarkı sözü yazarı Graham Gouldman tarafından yazılmıştı) karşı çıkarak yerine Jimmy Page'i önerip gruptan ayrıldı. O zamanlar serbest stüdyo müzisyenliğinden ayrılmak istemeyen Page yerine Jeff Beck'i önerdi. Daha sonraları Page yine de gruba katıldı.

1965'in mart ayında "The Yardbirds"ü terkettikten sonra nisan ayında John Mayall'ın davetiyle İngiliz R&B müziğinin referans gruplarından biri âline gelmiş olan "John Mayall & the Bluesbreakers"a katıldı. O zamana kadar kullandığı Fender Telecaster yerine Gibson Les Paul gitarı kullanmaya başladı. İlk başlarda düzensiz olarak grup çalışmalarına katılan Clapton, ağustos ayında dünyayı dolaşmak üzere başka bir gruba katılır: "The Glands". İki katlı bir otobüsle dünyayı dolaşmayı niyetleyen bu grup kısa süre sonra bir trafik kazası ve Atina'da kaçırılma teşebbüsünden sonra Yunanistan'da yolculuklarını noktalayarak beş parasız bir şekilde İngiltere'ye döner. Ekim 1965'te Mayall'ı arayan Clapton tekrar "Bluesbreakers"a döner. Gece kulüplerindeki ihtiraslı gitar çalışı ve oldukça etkileyici olan 1966 yapımı "John Mayall's Blues Breakers With Eric Clapton" albümündeki yorumu, Clapton'ı dünya çapında bir blues gitaristi yaptı. 1960 Gibson Les Paul Standard gitarı ve Marshall amfisiyle Clapton'ın müziği "Clapton is God" (Clapton Tanrıdır) sloganını içeren bir duvar yazısı çılgınlığı başlattı. Ancak bu albümün ismindeki gariplikten rahatsız olup, John Mayall'ın isminin çok ön plana çıktığını düşünen Clapton albüm temmuz ayında piyasaya çıkmadan gruptan ayrılmış ve daha sonra "Cream" haline gelecek olan grubu Jack Bruce ve Ginger Baker ile birlikte kurmuştu.

"Cream"

Clapton'ın Jack Bruce ve Ginger Baker ile kurduğu Cream hem "süpergrup"ların hem de "power trio"ların ilk örneklerinden biriydi. Cream'de olduğu dönemde her ne kadar güçlü sesiyle Bruce tüm lead vokalleri alsa, ve sözyazarı Pete Brown ile şarkıların çoğunu yazsa da, Clapton gitarist olduğu kadar şarkıcı ve şarkıyazarı yanlarını da geliştirmeye başladı. Windsor Caz ve Blues Festivalinde başlangıç yapan ve yüksek volümlü blues jamming ve canlı gösterilerdeki uzun sololarıyla hala yaşayan bir efsane hâline gelen Cream'in stüdyo çalışmaları özgün rock müziğinden daha sofistike idi.

1967 başlarında, Clapton'ın İngiltere'nin en önde gelen gitaristi olma statüsü Jimi Hendrix'in gelmesiyle sarsıldı. Hendrix yeni kurulmuş olan Cream'in 1 Ekim 1966'da Merkez Londra Politeknik'te verdiği konsere "Killing Floor"'daki muhteşem performansıyla konuk olarak katıldı. Hendrix'in ilk kulüp gösterilerine Clapton, Pete Townshend, The Rolling Stones ve The Beatles gibi İngiltere'nin önde gelen yıldızları istekli bir şekilde katıldılar. Hendrix'in gelişi Clapton'ın kariyerinin bir sonraki döneminde oldukça önemli bir yer tutacaktı.

Cream'in repertuarı pop soul ("I Feel Free")den uzun blues kökenli enstrümenatal jamlere ("Spoonful") kadar çeşitlilik gösteriyor ve Clapton'ın yakıcı gitar ezgilerini, Bruce'un kükreyen vokalleri ve belirgin, akıcı basını ve Baker'ın güçlü, çok ritimli cazdan etkilenmiş davulunu dinleyicilere sunuyordu.

Sadece üç yıllık bir süre içinde Cream 15 milyon plak satarak ve Amerika ile Avrupa'da hıncahınç dolu salonlarda konser vererek muazzam bir ticari başarı elde etti. Rock müzikte enstrümenatal müziğin yerini tekrar belirlediler ve müzik virtüozitesini, beceriyi ve gösterişi ön plana çıkaran ilk gruplardan biriydi. Amerika listelerine giren "single"ları arasında "Sunshine Of Your Love" (#5, 1968), "White Room" (#6, 1968) ve "Crossroads" (#28, 1969) sayılabilir.

Cream zamanının en büyük gruplarından biri olarak anılmış ve Clapton gitar kahramanı olarak yeni zirvelere çıkmış olsa da grubun ömrü kısa olacaktı. Bruce ile Baker arasındaki efsanevi iç çekişmeler ve her üç grup üyesi arasında gittikçe artan gerilim grubun çöküşüne neden olacaktı. Buna neden olan başka bir önemli sebepte Rolling Stone dergisinde grubun ikinci Amerika turundaki bir konser hakkındaki yorumlarının Clapton'ı derinden etkilemesiydi. O zamanlar Clapton "Music from Big Pink" albümünü çıkaran "The Band"in müziğinin etkisine kendini kaptırmışve rock müziğin artık yeni bir yöne doğru yol aldığına inanmaya başlaıştı. Bu gruptan o kadar çok etkilenmişti ki onlara katılmayı bile istedi ama reddedildi.

Grubun son albümü Goodbye 'da 19 Ekim 1968'de Los Angeles The Forum'da kaydedilen canlı performansı içeriyordu ve 1968'de Cream dağıldıktan kısa bir süre sonra piyasaya çıktı. Albümde aynı zamanda Clapton ile George Harrison tarafından birlikte yazılmış olan "Badge" "single"ı da vardı. Clapton, Harrison ile, The Yardbirds zamanında The Beatles ile birlikte sahneyi paylaştıkları London Palladium'da tanışmış ve sonradan arkadaş olmuşlardı. Clapton ile Harrison arasındaki yakın arkadaşlık sonucunda Clapton , Beatles'ın "White Album"ündeki Harrison'ın "While My Guitar Gently Weeps" şarkısında gitar çaldı. Bazılarına göre bu diğer Beatles üyelerinin Harrison'un şarkılarını dikkate alması için bir taktikti, ancak her açıdan dışarıdan birisinin, özellikle de Clapton gibi birisinin varlığı uzun süredir tartışma içindeki gruba biraz da olsun bir harmoni getirdi. 1969 ocağında, "Let It Be" albümü yapılırken bir tartışma sonucu çekip giden Harrison'un bir daha gelmeyeceğinden ve albümün bitirilemeyeceğinden endişelenen John Lennon, Harrison'ın yerine Clapton'ı almayı teklif eder. "White Album"ün çıktığı yıl Harrison ilk solo albümü "Wonderwall Music"i çıkarır. Bu Clapton'ın gitar çaldığı Harrison'ın solo plaklarından ilki olacaktır, ancak sözleşme koşulları nedeniyle bu plaklarda adından bahsedilmez. İkili Harrison'ın 2001 yılındaki ölümüne kadar uzun yıllar birbirlerinin konserlerine konuk olarak katılacaktır. George Harrison adına verilen anma konserinin başlıca organizatörlerinden ve katılımcılarından birisi Eric Clapton olmuştur.

1968'de dağılan Cream grubu 1993 yılında "Rock and Roll Hall of Fame"e girişleri onuruna kısa bir süre tekrar biraraya geldi. Efsanevi üçlü tekrar mayıs 2005 ayında bir araya gelerek 1968'de ayrıldıkları sahne olan Londra'daki Royal Albert Hall'de 4 konser (biletler tamamen satılmıştır) ve ekim ayında da New York Madison Square Garden 3 konser vermiştir.

"Blind Faith" ve "Delaney and Bonnie and Friends"

Kısa süren ikinci süpergrup "Blind Faith" 1969'da "Cream"in davulcusu Baker, "Traffic" grubundan Steve Winwood ve "Family" grubundan Ric Grech ile birlikte kuruldu. Grup başlangıcını 100.000 fan karşısında 7 Haziran 1969'da Londra'daki Hyde Park'ta yaptı ve ardından tek albümleri yayınlanana kadar Amerika'da turneye çıktı. "Blind Faith" albümü o kadar aceleye gelmişti ki ikinci yüzünde yalnızca iki şarkı vardı ve bunlardan birisi 15 dakikalık "Do What You Like" adlı jamdi. Yine de bu albümdeki Winwood'un "Can't Find My Way Home" ve Clapton'ın "Presence of the Lord"u klasikler arasına girmiştir. Albüm'ün ceket resmi genç bir kızı üstsüz olarak gösterdiğinden Amerika'da piyasaya grubun bir resmiyle sürülmüştür. Blind Faith yalnızca bir yıllık beraberlikten sonra dağıldı ve Winwood oldukça başarılı bir solo kariyere başladı. Clapton ise Cream ve Blind Faith'i çevreleyen aşırı reklam ve sahne işıklarından yorulmuş ve artık "The Band"in tarzına daha çok benzeyen müzik yapmaya karar vermişti.

Clapton bu kararıyla arkaplana çekildi ve bir süreliğine "Delaney and Bonnie and Friends" adlı Amerikan grubuyla birlikte turneye çıktı. 1969'un sonunda New York'a taşındı ve 1970 başlarında grupla birlikte çalıştı. Bu turne sırasında blues müzikten başka Amerika'nın güneyindeki müzik, baladlar, "country" gibi daha sonra üzerinde duracağı müziklerin etkisine açıldı. Kendisini şarkı söyleme ve yazma konusunda cesaretlendiren Delaney Bramlett ile yakın arkadaş oldu. Sonraki çalışmalarında bu konuda çaba gösterdiği görüldü.

Bramlett'in grubunu ve daha önce solo albümlerinde Clapton'ın çaldığı Leon Russell ile Stephen Stills gibi müzisyenlerin desteğiyle 1970'te ilk solo albümü "Eric Clapton"ı çıkardı. Albümde Bramlett kompozisyonu "Bottle Of Red Wine", ve o dönemde Clapton'ın en iyi şarkılarından biri olan "Let It Rain"de vardı. Beklenmedik bir şekilde J.J Cale'in "After Midnight" şarkısını tekrar yorumu Amerika listelerinde 18. sıraya kadar çıktı.

Clapton'ın 1969'dan 1970'e "gruplar arası" döneminde birçok sanatçının plaklarında yer aldığını görürüz: George Harrison'ın "All Things Must Pass", The Plastic Ono Band'in "Sometime in New York City" ve Dr John'un "Sun Moon and Herbs" gibi.

"Derek and the Dominos"

"Delaney & Bonnie"nin ritm bölümünü ( Bobby Whitlock (klavye, vokaller), Carl Radle (bas) ve Jim Gordon (bateri) ) alan Clapton kendi etrafında büyüyen "star" kültüne karşı bir grubun üyesi olduğu kavramına ağırlık verecek olan yeni bir grup kurdu. Bunu da ilk konserlerinde grubun geçici olarak aldığı "Eric & The Dynamos" ismini sunucunun yanlış telaffuz etmesi sonucu ortaya çıkan "Derek and the Dominos" adını seçimiyle açıkça ortaya koydu.

Clapton'ın George Harrison ile olan yakın arkadaşlığı onu Harrison'ın eşi Pattie Boyd-Harrison ile tanıştırdı. Ona sırılsıklam aşık olan Clapton karşılık göremeyince, Layla and Other Assorted Love Songs albümünün ana ilhamını bu karşılıksız aşktan aldı, özellikle de bir arkadaşının vermiş olduğu Nizami Gencevî'nin Leyla ile Mecnun öyküsünden ilham aldığı hit single "Layla" da. Clapton, Boyd-Harrison ile aralarındaki durumu Leyla ile Mecnun'un durumuna çok benzetmiştir.

Efsanevi "Atlantic Records" yapımcısı Tom Dowd ile Miami'deki "Criteria Stüdyoları"nda çalışan grup şu anda Clapton'ın şaheseri diye nitelendirilen bir çifte albüm kaydetmiştir. "Layla"nın iki bölümü ayrı iki zamanda kaydedilmiştir: önce gitar ile açılış bölümü, ve birkaç ay sonra da ikinci bölüm, ağıtı andıran piyano bölümü baterist Jim Gordon tarafından bestelenmiş ve çalınmıştır.

Layla uzunçaları aslında The Allman Brothers Band'in gitaristi Duane Allman'in de katılımıyla beş kişi olan grup kaydıyla yapılmıştır. Layla kaydedilmeden birkaç gün önce Allmanlerin de yapımcısı olan Dowd, Miami'de Allman kardeşlerin açıkhava konserine Clapton'ı davet etti. Daha önceden hiç karşılaşmamış ama birbirlerini şöhretlerinden tanıyan iki gitarist gösteriden sonra kuliste karşılaştı ve her iki grup da stüdyoya girerek birlikte doğaçlama yaptı. Birbirlerinin gitarı çalışına adeta aşık olan Clapton ve Allman kısa sürede yakın arkadaş oldular ve Allman The Dominos 'un beşinci üyesi olarak davet edildi.

Allman ile Clapton tanıştıklarında The Dominos üç tane şarkıyı kaydetmişti ("I Looked Away", "Bell Bottom Blues" ve "Keep On Growing"); Allman dördüncü kaydedilen şarkı olan "Nobody Knows You When You're Down And Out" ile başladı ve uzunçaların kalanı boyunca en güzel slide gitar performansını gösterdi. Ağırlıklı olarak bluesdan etkilenen albümde Allman'ın slide gitar tekniğiyle temelini oluşturduğu ve Allman ile Clapton'un ikiz gitarlarının birlikte kullanıldığı bir parça da vardır. Bu albümde Clapton'ın günümüze kadar en güçlü parçalarının bazılarını ve çaldığı en iyi gitarı dinlemek mümkündür.

Kısa kariyerleri boyunca kötü kader grubun peşini bırakmadı. Stüdyoda kayıtlar sırasında Jimi Hendrix'in ölümü haberiyle yıkılan Clapton sekiz gün önce kaydettikleri "Little Wing"in hızlı çalınan bir versiyonunu Hendrix'e ithafen albüme ekledi. Bir yıl sonra grubun ilk ABD turnesinin arifesinde Duane Allman bir motorsiklet kazasında yaşamını yitirdi. Bunları Layla albümünün çıktıktan sonra yalnızca soğuk eleştiriler alması ve albüme genel olarak kayıtsız kalınması izledi. Clapton daha sonraları albüme ilk çıktığında kayıtsız kalınmasının kendisini sinirlendirdiğini ve önceleri kendi katılımından çok albümün kendi özellikleriyle değerlendirileceğini düşündüğünü ama sonuçta gözünün açıldığını söylemiştir.

Parçalanan grup ABD turuna çıktı. Daha sonraları Clapton'ın bu turun bir alkol ve uyuşturucu furyası içinde geçtiğini kabul etmesine rağmen sonucunda çok güçlü bir çifte konser albümü olan In Concert gerçekleştirildi. Ama Derek and the Dominos ikinci uzunçalarlarını kaydetmeye başladıkları Londra'da oldukça kötü bir şekilde ayrıldılar. Her ne kadar Radle 1979 yazına kadar (Radle 1979 Mayıs'ında alkol ve uyuşturucudan öldü) Clapton'ın baş basçısı olarak kalmaya devam edecekse de Clapton ile Whitlock arasındaki ayrılık daha da tatsızdı ve 2003 yılına kadar bir daha birlikte sahneye çıkmadılar. 2003 yılında Whitlock'un katıldığı Later with Jools Holland şovuna Clapton konuk sanatçı olarak katıldı ve "Bell Bottom Blues" şarkısını çalıp söyledi. The Dominos hakkındaki bir başka trajik not da baterist Jim Gordon hakkındadır. Teşhis edilmemiş bir şizofreni hastası olan Jim Gordon, birkaç yıl sonra bir kriz sırasında annesini çekiçle öldürerek hayat boyu hapis cezasına çarptırılmıştır. 14 yıl hapiste tutulduktan sonra bir akıl hastalıkları hastanesine kapatılmıştır.

Eric Clapton Wetzikon'da , Zürih, İsviçre 20 Haziran 1977

Tam Gaz Solo Kariyer

Başarılarına rağmen Clapton'ın kişisel yaşamı 1971 sonlarında tam bir karmaşa içindeydi. Pattie Boyd-Harrison tarafından karşılıkgörmemiş aşkı ve yoğun özlemi nedeniyle stüdyo kayıtlarını ve konserleri bırakarak İngiltere Surrey'deki evinde inzivaya çekildi. 1971 Ağustos'unda sel felaketleri nedeniyle Bangladeş'e yardım amacıyla yapılan konser haricinde (konser esnasında sahnede bayılan Clapton, ayıltıldıktan sonra konsere devam etmiştir) kariyerine ara veren Clapton aynı zamanda eroin bağımlılığından da kurtulmaya çalıştı. 1973 yılının Ocak ayında The Who grubundan Pete Townshend, Clapton'ın bağımlılığını yenmesine yardımcı olmak amacıyla "Rainbow Concert" (Gökkuşağı Konseri) adıyla Londra'nın Rainbow Theatre salonunda bir geri dönüş konseri düzenledi. Clapton would return the favour by playing 'The Preacher' in Ken Russell's film version of The Who's Tommy in 1975; his appearance in the film (performing "Eyesight To The Blind") is notable for the fact that he is clearly wearing a fake beard in some shots, the result of deciding to shave off his real beard after the initial takes.

Now partnered with Boyd-Harrison (they would not actually marry until 1979) and free of heroin (although starting to drink heavily), Clapton put together a strong new touring band that included Radle, Miami guitarist George Terry, drummer Jamie Oldaker and vocalists Yvonne Elliman and Marcy Levy (later better known as Marcella Detroit of 1980s pop duo Shakespear's Sister). With this band Clapton recorded 461 Ocean Boulevard (1974), an album with the emphasis on songs rather than musicianship; the cover-version of "I Shot The Sheriff" was a major hit and was important in bringing reggae and the music of Bob Marley to a wider audience. The band toured the world and subsequently released the 1975 live LP, E.C. Was Here.

The 1975 album There's One In Every Crowd continued the trend of 461. Its original intended title The World's Greatest Guitar Player (There's One In Every Crowd) was altered, as it was felt the ironic intention would be missed. (Clapton's own original cover artwork, a (self-)portrait of a miserable-looking character with a pint glass, was also replaced by a photograph of Clapton's dog Jeep, apparently with its muzzle on a coffin.)

Clapton continued to release albums sporadically and toured regularly, but much of his output from this period was deliberately low-key and failed to find the wide acceptance of his earlier work; highlights of the era include No Reason to Cry, whose collaborators included Bob Dylan and Robbie Robertson, and Slowhand, which featured "Wonderful Tonight", another song inspired by Pattie Boyd-Harrison, and a second J.J. Cale cover, "Cocaine", which has since become a rock staple.

Controversy

In 1976, Clapton was the centre of controversy and accusations of racism, when he spoke out against increasing immigration during a concert in Birmingham. He commented that England had "...become overcrowded...that England sells itself as the "land of milk and honey" only to turn around and stick its invited immigrants into low paying labour jobs, living in substandard conditions..." Clapton also voiced his support of controversial political candidate Enoch Powell, making references to "a black colony." As a result, it would be a full decade before Clapton was welcome to play in Birmingham again. These comments (along with equally controversial remarks and actions by other artists, such as David Bowie and Siouxsie Sioux) led to the creation of the Rock Against Racism movement in the UK.

Despite his controversial stance, Clapton has not made any notable effort to distance himself from the remarks and has denied there was any contradiction between his political views and his career based on an essentially black musical form. In a 1985 interview with Q magazine he defended his position, saying it wasn't racist but instead borne of concern that "...ghettoes would spring up all over England, which they have done." However, in a later interview, although not fully retracting the remarks, he attributed them to his inebriation at the time, a product of his much-publicised alcoholism.

In the late 1980s Clapton added four black musicians to his band, bassist Nathan East, keyboardist Greg Phillinganes, drummer Steve Ferrone and backing singer Katie Kissoon. Whilst Clapton had previously played and recorded with many black musicians (including Buddy Guy, BB King and Robert Cray), and had appeared alongside performers of varying ethnicities at collaborative events (such as The Concert for Bangla Desh), this was the first time Clapton had been in a band in which the official members were not all Caucasian. Clapton has also dated supermodel Naomi Campbell (who is of Afro-Jamaican heritage) and has a home in Antigua, which is populated almost exclusively by people of African descent.

Comeback

Eric Clapton's Antigua Residence, as seen from Shirley Heights

The late 1970s saw Clapton struggle to come to terms with the changes in popular music, and a relapse into alcoholism that eventually saw him hospitalised and then spending a period of convalescence in Antigua, where he would later support the creation of a drugs and alcohol rehabilitation centre, The Crossroads Centre.

In 1984, he performed on Pink Floyd member, Roger Waters solo album, The Pros and Cons of Hitch Hiking and went on tour with Waters following the release of the album. Since then Waters and Clapton have had a close relationship, and in 2005 they performed together for the Tsunami Relief Fund and on May 20, 2006 performed with Waters at the Highclere Castle playing two set pieces of "Wish You Were Here" and "Comfortably Numb".

As Clapton came back from his addictions, his album output continued in the 1980s, including two produced with Phil Collins, 1985's Behind the Sun, which produced the hits "Forever Man" and "She's Waiting", and 1986's August.

August, a polished release suffused with Collins's trademark drum/horn sound, became Clapton's biggest seller in the UK to date and matched his highest chart position, number 3. The album's first track, the hit "It's In The Way That You Use It", was also featured in the Tom Cruise-Paul Newman movie The Color of Money The horn-peppered "Run" echoed Collins' "Sussudio" and rest of the producer's Genesis/solo output, while "Tearing Us Apart" (with Tina Turner) and the bitter "Miss You" echoed Clapton at his angry best.

The period kicked off Clapton's extensive two-year period of touring with Collins and their August collaborates, bassist Nathan East and keyboard player/songwriter Greg Phillinganes. Despite his own earlier battles with the bottle, Clapton also remade "After Midnight" as a single and a promotional track for the Michelob beer brand produced by Anheuser-Busch, which had also marketed earlier songs by Collins and Steve Winwood.

Clapton won more plaudits and a British Academy Television Award for his collaboration with Michael Kamen on the score for the critically-acclaimed 1985 BBC television thriller serial Edge of Darkness.

In 1989, Clapton's commercial and artistic resurgence finally came full circle with Journeyman, which featured songs in a wide range of styles from blues to jazz, soul and pop and collaborators including George Harrison, Phil Collins, Daryl Hall, David Sanborn and Robert Cray.

Tragedy again

In 1985 Clapton, while still married to Pattie Boyd-Harrison, had started a relationship with Yvonne Khan Kelly; they had a daughter, Ruth, in the same year. Clapton did not publicly acknowledge his daughter's existence for several years (she eventually made a spoken-word appearance on his 1998 album Pilgrim and in 2001 was pictured in the Reptile album artwork). Clapton and Boyd-Harrison divorced in 1989 following his affair with Italian model Lory Del Santo, who gave birth to his son Conor in August 1986 (the month of his birth prompting the title of the album released that year).

The early 1990s saw tragedy enter Clapton's life again on two occasions. On August 27, 1990 guitarist Stevie Ray Vaughan, who was touring with Clapton, and two members of their road crew were killed in a helicopter crash between concerts. Then, on March 20 1991 at 11:00AM, Conor, who was four and a half, died when he fell from a 53.-story window while jumping on his bed in his parents' New York apartment, landing on the roof of an adjacent four-story building. A fraction of Clapton's grief was heard on the song "Tears in Heaven" (on the soundtrack to the 1991 movie Rush), co-written with Will Jennings, which, like the MTV Unplugged album that followed it, won a Grammy award.

Clapton's MTV Unplugged album included a former member of the Allman Brothers Band: keyboardist Chuck Leavell.

Slowhand Re-Emerging

Eric Clapton at the Tsunami Relief Concert at
Milenyum Stadyumu in Cardiff, Galler on 22 January 2005

While Unplugged featured Clapton playing acoustic guitar, his 1994 album From The Cradle contains new versions of old blues standards highlighted by fine guitar playing.

Clapton finished the twentieth century with critically-acclaimed collaborations with Carlos Santana and B. B. King. Clapton's 1996 recording of the Wayne Kirkpatrick/ Gordon Kennedy/Tommy Sims tune "Change the World" (featured in the soundtrack of the movie Phenomenon) won a Grammy award for song of the year in 1997, the same year he recorded Retail Therapy, an album of electronic music with Simon Climie under the pseudonym TDF.

In 1999 Clapton, then 54, met 25-year-old graphic artist Melia McEnery in Los Angeles while working on an album with B.B. King. They married in 2002 at St Mary Magdalen church in Clapton's birthplace, Ripley, and as of 2005 have three daughters, Julia Rose (2001), Ella May (2003), and Sophie (2005).

In November 2002 Clapton masterminded The Concert for George, a tribute to George Harrison, who had died a year earlier of cancer, at the Royal Albert Hall, featuring Paul McCartney, Ringo Starr, Jeff Lynne, Tom Petty, and Ravi Shankar, amongst others.

The rights to Clapton's official memoirs, to be written by Christopher Simon Sykes and to be published in 2007, were reportedly sold at the 2005 Frankfurt Book Fair for USD $4 million. Clapton initiated the revival of Cream, playing at London's Royal Albert Hall in May and New York's Madison Square Garden in October 2005.

In 2006 it was announced that Derek Trucks and Doyle Bramhall II would join Clapton's band for his 2006 and 2007 tour. Trucks is the third member of the Allman Brothers Band to support Clapton.

On May 20th, 2006 he performed with a set band consisting of ex-Queen drummer Roger Taylor and ex- Pink Floyd frontman Roger Waters, at the Highclere Castle.

The search for his father

Although Clapton's grandparents had eventually told him the truth about his parentage - that he was the illegitimate son of a Canadian serviceman - the precise identity of his father remained a mystery for many years. Clapton knew that his father's name was Edward Fryer, but few other details were known. This was a source of disquiet and speculation for Clapton, as witnessed by his 1998 song My father's eyes in which he writes "How did I get here? When will all my hopes arrive?...When I look in my father's eyes".

A Toronto journalist called Michael Woloschuk set about solving the mystery. He researched Canadian Armed Forces service records and tracked-down members of Edward Fryer's family, finally piecing together the story that Clapton's father was Edward Walter Fryer, born 21 March 1920, in Montreal and died 15 May 1985 in North York, Ontario. Fryer was a musician (piano and saxophone) and a lifelong drifter, who was married several times, had several children and apparently never knew that he was the father of Eric Clapton.

Clapton's Guitars

Clapton's choice of electric guitars have been as notable as the man himself, and alongside Hank Marvin, The Beatles and Jimi Hendrix, Clapton has exerted a crucial and widespread influence in popularising particular models of the electric guitar.

Early on in his career, Clapton used both Gibson and Fender guitars, but became exclusively a Gibson player in mid-1965, when he purchased a used 1960 Gibson Les Paul Standard guitar, and was largely responsible for Gibson's reintroduction of the original Les Paul body style after it was replaced by the Gibson SG.

During his stint in Cream, Clapton continued to play Gibson guitars, including Les Paul models, a Gibson Firebird and a Gibson ES-335, but his most famous guitar in this period was a 1964 Gibson SG. The guitar was noted for its remarkable, psychedelic appearance. In early 1967, just before their first US promotional tour, Clapton's SG, Bruce's Fender VI and Baker's drum head were repainted in eye-popping psychedelic designs created by the visual art collective known as The Fool.

Clapton played a Les Paul on the Beatles' studio recording of "While My Guitar Gently Weeps." He later lent his SG to singer Jackie Lomax, who subsequently sold it to musician Todd Rundgren for US$500 in 1972. Rundgren restored the guitar and nicknamed it "Sunny," after "Sunshine Of Your Love." Rundgren played the guitar extensively on record and in concert in the mid-1970s, eventually retiring it in 1977. He retained it until 2000, when he sold it at an auction for US$150,000.

During Clapton's heroin addiction from 1969 to 1974, he began to sell off his collection of guitars to pay for his drug habit. Seeing Clapton selling his most treasured possessions was one of the reasons Pete Townshend was prompted to assist him get over his addiction.

Another moment involving Clapton's guitars and Pete Townshend resulted in Hard Rock Cafe's unique and gigantic collection of memorabilia. In 1971, Clapton, a regular at the original Hard Rock Cafe in Hyde Park, Londra, gave a signed guitar to the cafe to designate his favorite bar stool. Pete Townshend, in turn, donated one of his own guitars, with a note attached: "Mine's as good as his! Love, Pete." From there, the collection of memorabilia grew, resulting in Hard Rock Cafe's atmosphere.

Later (due to fellow Blind Faith bandmate Steve Winwood's influence), Clapton began using Fender Stratocasters. First was "Brownie" used during the recording of Layla and Other Assorted Love Songs which in 1971 became the backup the most famous of all Clapton's guitars was "Blackie" (a concoction of Clapton's favorite parts from several other Strats) which he used until the late 1980s when it wore out.

In 1988 Clapton, along with fellow Strat player Yngwie Malmsteen, was honored by Fender with the introduction of his signature Eric Clapton Stratocaster. These were the first two artist models in the Stratocaster range and since then the artist series has grown to include models inspired by both Clapton's contemporaries such as Jeff Beck and those who have influenced him such as Buddy Guy. The late Stevie Ray Vaughan also has an artist series model. Clapton has also been honoured with a signature-model acoustic guitar made by the famous American firm of C.F. Martin & Co..

In 1999 Clapton auctioned off some of his guitar collection to raise money for his Crossroads Centre he founded in Antigua in 1997. The Crossroads Centre is a treatment base for addictive disorders like drugs and alcohol. The total revenue raised by the auction at Christie's was US $7,438,624.

Discographies

• Album Discography
• Singles Discography

Band

2006 tour band

• Eric Clapton - guitar, vocals
• Doyle Bramhall II - guitar, backing vocals
• Derek Trucks - guitar
• Chris Stainton - keyboards
• Tim Carmon - keyboards
• Willie Weeks - bass
• Steve Jordan - drums
• The Kick Horns (Simon Clarke, Roddy Lorimer, and Tim Sanders) - brass
• Michelle John - backing vocals
• Sharon White - backing vocals

Previous band members

• Albert Lee - guitar
• Jack Johnson - guitar
• Mark Knopfler - guitar
• Andy Fairweather Low - guitar, backing vocals
• Phil Palmer - guitar
• George Terry - guitar, backing vocals
• Chuck Leavell - keyboards
• Greg Phillinganes - keyboards, Hammond organ, backing vocals
• Billy Preston - Hammond B3 Organ
• David Sancious - keyboards, guitar, harmonica, backing vocals
• Chris Stainton - piano, keyboards
• Nathan East - bass guitar
• Pino Palladino - bass guitar
• Carl Radle - bass guitar
• Paulinho Da Costa - percussion
• Phil Collins - drums, vocals
• Ray Cooper - percussion
• Steve Ferrone - drums
• Steve Gadd - drums
• Ricky Lawson - drums
• Andy Newmark - drums
• Jamie Oldaker - drums
• Jim Price - trumpet, trombone, keyboards
• Bobby Keys - sax
• Yvonne Elliman - backing vocals
• Katie Kissoon - backing vocals
• Marcy Levy - backing vocals
• Tessa Niles - backing vocals

Trivia

• Clapton employs a man to take care of his guitars. They are kept in a controlled environment and at the moment he has about 750 guitars. Back when he was at his prime he had some 2,000 guitars.
• Clapton was ranked 4. in Rolling Stone’s controversial list of 100 Greatest Guitarists of All Time.
• According to the aforementioned list, Clapton is the second greatest living guitarist (behind B.B. King).
• Early in his career, Clapton used a 1960 model Gibson Les Paul, and was partially responsible for Gibson's reintroduction of the original Les Paul body style after it was replaced by the Gibson SG.
• Although many sources give his surname at birth as Clapp, this is incorrect. Though his grandmother's second husband's name was Clapp, his mother's name was Clapton; his grandparents never legally adopted him.
• Eric Clapton is credited on Dire Straits’ Brothers in Arms album, as he loaned Mark Knopfler one of his guitars for the album.
• Clapton played lead guitar on The Pros and Cons of Hitch Hiking, Roger Waters' debut solo album after leaving Pink Floyd.
• Clapton was banned from driving in Fransa and had his British driving license confiscated after being clocked driving at 216 km/h (134mph) in a Porsche 911 Turbo on a French motorway in October 2004.
• Clapton claims to have slept with over 1,000 women. He supposedly once ordered a fellow musician to let him sleep with his girlfriend.
• Minor Planet 4305 is named 4305 Clapton to honor him. It is an asteroid between Mars and Jupiter.
• The soundtrack of Goodfellas contains two of his songs: "Layla" (by Derek and the Dominos) and "Sunshine of Your Love" (by Cream). Both of these songs have immediately recognizable guitar riffs (even to those who have never heard the songs in their entirety), although the portion of "Layla" used is the piano coda, and not the riff for which the song is best known .
• Clapton performed at The Band's farewell show, which is chronicled in The Last Waltz, a film by Martin Scorsese. While performing the beginning of "Further On Up the Road," his guitar strap came undone. To cover for him while he fixed it, Robbie Robertson improvised a guitar solo.
• Clapton played two farewell concerts on November 26: Cream in 1968, and The Last Waltz in 1976. Ironically, The Band's music is partly what inspired him to leave Cream in the first place.
• Clapton and Cream bandmates Ginger Baker and Jack Bruce have all played with each other in other groups. Clapton and Baker played together in the short-lived supergroup Blind Faith, Baker and Bruce played together with the Graham Bond Organisation and Blues Incorporated, and Bruce and Clapton played together near the end of Clapton's tenure with John Mayall's Bluesbreakers.
• Prior to the Cream reunion at the Royal Albert Hall, the band had never played "Badge" live, since the song was included on Goodbye, the band's last original album before their break-up. However, Clapton, as a solo artist, has played the song live, as indicated on The Cream of Eric Clapton.
• Before the formation of Cream in 1966, Clapton was all but unknown in the Amerika Birleşik Devletleri. He left The Yardbirds before "For Your Love" hit the American Top 10.
• Once while playing a Cream concert, he and Ginger Baker suddenly stopped playing; Jack Bruce, apparently due to the volume of his amplification, did not notice.
• Even though all three were band members of The Yardbirds, Clapton, Jimmy Page, and Jeff Beck never played in the band all at the same time. The three guitarists did however all play on stage at the same time at the ARMS charity concerts in 1983 in honour of Ronnie Lane. Clapton and Page had previously played together with The Immediate All-Stars in 1965.
• According to an interview with Ginger Baker on the Cream reunion DVD, the reunion was Clapton's idea.
• When "Layla" from Unplugged hit #12 on the U.S. charts, Clapton became one of only two artists (the other being Neil Sedaka) to have made the Billboard Hot 100 with two versions of the same song.
• Upon his return to İngiltere after recording Layla and Other Assorted Love Songs, he was supporting a £1,000-per-week heroin addiction.
• Clapton holds the #10 ranked guitar solo for the song "Crossroads" in Guitar World magazine's 100 Greatest Guitar Solos. While this is his highest ranked solo, he also boasts four others.
• Clapton is the only person inducted into The Rock and Roll Hall of Fame in Cleveland, Ohio three times (The Yardbirds, Cream, and solo).
• Clapton wrote the score to the film Rush. That film featured Gregg Allman, whose brother, Duane, was a guest musician who helped Clapton record Layla and Other Assorted Love Songs.
• His name has appeared on some albums distributed in Japan as Eric Crapton, , though this is most likely a case of bad Engrish rather than sabotage.
• Clapton was good friends with fellow 1960's guitarist Jimi Hendrix. Both musicians went to the same concert the night Hendrix died; Clapton had bought a left-handed Stratocaster to give to his friend after the performance, but he never got the chance.

Further reading

• Ray Coleman, Clapton! The Authorised Biography (Warner Books, 1985; originally published as "Survivor")
• D. Widgery, Beating Time (Chatto & Windus, 1986)
• Fred Weiler, Eric Clapton (Smithmark, 1992)
• Eric Clapton: Crossroads liner notes
• Marc Roberty, Eric Clapton - The Complete Recording Sessions 1963-1992
• Marc Roberty, Eric Clapton: The New Visual Documentary (Omnibus Press, 1994)
• Marc Roberty, Clapton - The Complete Chronicle (Mitchell Beazley, 1993)
• Michael Schumacher, Crossroads - The Life and Music of Eric Clapton (Warner Books, 1998)
• Robin Bextor, Eric Clapton - Now & Then (Carlton Books, 2006)

See also

• The Yardbirds
• John Mayall & the Bluesbreakers
• Cream
• Blind Faith
• Delaney & Bonnie and Friends
• The Plastic Ono Band
• Derek and the Dominos

External links

• Eric Clapton's official site
• Official site of Clapton's "Crossroads" Rehab centre, Antigua
• Eric Clapton FAQ
• Eric Clapton Portal by Where's Eric! - The Eric Clapton Fan Club magazine
• ClaptonWeb.com - The french Portal
• Clapton marries in secret, BBC, 3 January, 2002
• MusicBrainz'de Eric Clapton diskografisi
• IMDb'de Mskyrider/Deneme tahtası
• VIDEO: "I DON'T KNOW WHY", Delaney and Bonnie and Friends with Eric Clapton on lead vocals & George Harrison on rhythm guitar