François-Marie Raoult

Vikipedi, özgür ansiklopedi
François-Marie Raoult
François-Marie Raoult
Doğum10 Mayıs 1830(1830-05-10)
Fournes, Fransa
Ölüm1 Nisan 1901 (70 yaşında)
Grenoble
MilliyetFrench
ÖdüllerDavy Medal (1892)
Kariyeri
DalıKimya

François-Marie Raoult ( /rɑːˈl/ ; 10 Mayıs 1830 - 1 Nisan 1901), çözeltilerin davranışları, özellikle de fiziksel özellikleri üzerine araştırmalar yapan Fransız bir kimyagerdi.

Hayatı ve çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Raoult, Nord ilinin Fournes şehrinde doğdu. 1853'te Reims Lisesi'nde répétiteur adayı oldu ve çeşitli ara pozisyonlarda bulunduktan sonra 1862'de Sens lisesinde kimya profesörlüğüne atandı. Orada elektromotor kuvvet üzerine bir tez hazırladı ve bu tez ona ertesi yıl Paris'te doktor unvanı kazandırdı. [1]

1867'de Raoult, Grenoble Üniversitesi'nde kimya derslerinden sorumlu hale getirildi ve üç yıl sonra, 1901'deki ölümüne kadar bu görevini sürdüreceği kimya kürsüsünün başına geçti. Raoult'un ilk araştırmaları fiziksel nitelikteydi ve büyük ölçüde voltaik hücre olgusuyla ilgiliydi; daha sonra dikkatini daha saf kimyasal soruların çektiği bir dönem oldu. [1]

Raoult'un adı en çok, hayatının son yirmi yılını adadığı çözümler üzerine yaptığı çalışmalarla tanınır. Çözünen maddelerin çözeltilerin donma noktalarını nasıl düşürdüğünü anlatan ilk makalesi 1878'de yayımlandı[2] Suyun yanı sıra benzen ve asetik asit gibi çeşitli çözücülerle yapılan ileri deneyler, onu bir çözünenin molekül ağırlığı ile bir çözeltinin donma noktası arasında basit bir ilişkiye inandırdı. Bu ilişkiyi loi générale de la congélation (donmanın genel yasası) olarak ifade etti; eğer bir maddenin bir molekülü herhangi bir çözücünün 100 molekülü içinde çözülürse, ikincisinin katılaşma sıcaklığı 0,63 °C oranında düşmektedir. [1] Raoult'un üzerinde çalıştığı diğer bir ilişki, bir çözücünün buhar basıncının bir çözünen maddeden dolayı azalmasıyla ilgiliydi; bu azalma, çözünen maddenin moleküler ağırlığıyla orantılı olduğunu gösteriyordu. Bu ilişkiler seyreltik bir çözeltinin sınırlayıcı durumunda en iyi sonucu vermektedir.[3] Bu iki genelleme, çözünmüş maddelerin moleküler ağırlıklarını belirlemek için yeni bir yöntem sağladı ve diğer kimyagerlerin yanı sıra Jacobus van 't Hoff ve Wilhelm Ostwald tarafından çözeltilerde elektrolitik ayrışma hipotezini desteklemek için kullanıldı. Raoult'un donma noktası alçaltma yöntemi, Ernst Otto Beckmann tarafından geliştirildikten ve organik maddelerin moleküler ağırlıklarının belirlenmesinde standart bir teknik haline geldikten sonra daha da kullanışlı hale geldi.[4]

Raoult'un yaşamı ve çalışmaları, 26 Mart 1902'de Londra Kimya Derneği önünde verilen bir anma konferansında van 't Hoff tarafından anlatıldı[5]

Ödül ve dereceleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c Chisholm 1911.
  2. ^ F.-M. Raoult (1878) "Sur la tension de vapeur et sur le point de congélation des solutions salines" 13 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (On vapor pressure and on the freezing point of saline solutions), Comptes rendus, 87 : 167-169.
  3. ^ Note:
  4. ^ By 1889, Beckmann had developed a convenient apparatus for measuring the increase in the boiling points of solutions. See:
  5. ^ Jacobus Henricus van 't Hoff (1902). "Raoult Memorial Lecture". Journal of the Chemical Society, Transactions. 81: 969-981. doi:10.1039/CT9028100969. 

Daha fazla okuma[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]