Dorostolon Kuşatması
| Dorostolon Kuşatması | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Bizans-Rus Savaşı (970-971) | |||||
| |||||
| Taraflar | |||||
| Bizans İmparatorluğu |
Kiev Knezliği Bulgar İmparatorluğu | ||||
| Komutanlar ve liderler | |||||
| I. İoannis |
I. Svyatoslav (Kiev büyük knezi) Ikmor (ölü) | ||||
| Güçler | |||||
|
300 gemi[3] | 30.000[4] | ||||
| Kayıplar | |||||
| Bilinmiyor, son muharebede 350 asker öldü (Diyakoz Leon) | Bilinmiyor (22.000 Rus savaşçı evine döndü) | ||||
Dorostopol Kuşatması, 971'de Bizans İmparatorluğu ile Kiev Rus güçleri arasında gerçekleşmiştir. I. İoannis liderliğindeki Bizanslılar galip gelmiştir.
Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]
Rus-Bulgar savaşı sırasında, Kiev Knezi I. Svyatoslav, Birinci Bulgar İmparatorluğu'nun doğu bölümünü istila etti ve başkentini Tuna Nehri kıyısındaki Pereyaslavets'te kurdu. İoannis tahtı gasp ettikten sonra, Bizanslılar bir karşı saldırı başlattı. Arkadiopolis Muharebesi'nde birleşik Rus-Bulgar kuvvetlerini yenip Pereyaslavets'i yeniden ele geçirdikten sonra Svyatoslav, kuzeydeki Dorostolon kalesine (Drustur/Dorostorum) kaçmak zorunda kaldı.
Kuşatma[değiştir | kaynağı değiştir]
İmparator İoannis, 65 gün süren Dorostolon'u kuşatmaya başladı. Ordusu Rum ateşi ile donatılmış 300 gemilik bir filo ile takviye edildi.[3] Şehrin surlarının önünde, Bizanslılar, Rusların süvari savaşında beceriksiz olduğunu gördükleri birkaç çarpışma oldu. Kayıplar arasında İmparatorun akrabası İoannis Kurkuas (Ruslar tarafından kulelerden birinden kopmuş kafası sergilendi) ve Svyatoslav'ın ordusunun ikinci komutanı olan Ikmor (son Girit emiri'nin bir oğlu, Bizans'ın Girit kuşatması sırasında Ikmor'un babasını öldürmesinin intikamını almak için savaşta yer almıştı, Anemas tarafından öldürüldü) vardı.
Ruslar ve onların Bulgar müttefikleri, kıtlık nedeniyle sıkıntıya düştü. Tanrılarını yatıştırmak için çocukları Tuna'da boğdular, ancak kurbanlar durumlarını iyileştirmedi. Dorostolon şehrinin kuşatması sırasında Rus kuvvetleri neredeyse açlıktan ölmek üzereydi ve aralarında kadınların da bulunduğu yaklaşık 2.000 savaşçıdan oluşan bir kuvvet, erzak aramak için gece boyunca sürpriz bir çıkış yaptı ve yolda bir Bizans kuvvetini yenmeyi başardı, daha sonra şehre döndüler.[5]
Ruslar, kuşatmayı kıramayacaklarını hissettiler ve Bizans İmparatorluğu ile bir barış antlaşması imzalamayı kabul ettiler, bu anlaşmayla Bulgar toprakları ve Kırım'daki Hersonisos şehri üzerindeki çıkarlarından vazgeçtiler. Svyatoslav, bu belirleyici anda tüm müttefiklerinin (Macarlar, Peçenekler) ona ihanet ettiğini acı bir şekilde belirtti. Ordusunu Berezan Adası'na tahliye etmesine izin verilirken, Bizanslılar Dorostolon'a girdiler ve hüküm süren imparatoriçe Theodora'dan sonra Theodoropolis adını verdiler.
Rusların nihai yenilgisinden sonra Bizanslılar, ölmüş savaşçılar arasında silahlı kadın cesetleri bulunca hayrete düştüler.[5]
Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]
Kuşatma, İoannis Skilicis ve Diyakoz Leon tarafından ayrıntılı olarak anlatılmıştır, ancak bazı iddiaları (örneğin, Sveneld'in kuşatma sırasında ölümü) uydurma gibi görünmektedir. Karakteristik olarak, Diyakoz Leon zaferi, Bizans ordusunu Dorostolon surları altında yöneten Aziz Theodor Stratelates'e atfeder.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Özel
- ^ a b c Romane 2015, s. 55.
- ^ Haldon 2008, s. 149.
- ^ a b Treadgold 1997, s. 509.
- ^ Romane 2015, s. 50.
- ^ a b Harrison & Svensson 2007, s. 71.
- Genel
- Haldon, John (2008). The Byzantine Wars (İngilizce). The History Press. ISBN 978-0-7524-4565-6.
- Romane, Julian (2015). Byzantium Triumphant: The Military History of the Byzantines 959-1025 (İngilizce). Pen & Sword Military. ISBN 978-1473845701.
- Harrison, D.; Svensson, K. (2007). Vikingaliv (Danca). Fälth & Hässler. ISBN 978-91-27-35725-9.
- Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society (İngilizce). Stanford, Kaliforniya: Stanford University Press. ISBN 0-8047-2630-2.
Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Andrey Nikolayevich Sakharov. Svyatoslav's Diplomacy. Moskova: Mezhdunarodnye otnosheniya, 1982.
- Fyodor Uspenski. The History of the Byzantine Empire, cilt 2. Moskova: Mysl, 1997.