Can İren
Can İren (18 Şubat 1941, İstanbul[1] - 30 Eylül 1967, Teşvikiye), Türk şair ve maden mühendisi.[2]
Birleşmiş Milletler temsilcisi bir baba ve Vefa Lisesi'nde İngilizce öğretmenliği yapan bir annenin çocuğu olarak 1941'de dünyaya geldi. Şişli Terakki Lisesi'nin birincilikle bitirdikten sonra maden mühendisliği eğitimi aldı. 17 yaşında yazdığı ilk şiir, Varlık dergisinin 458. sayısında yayımlandı. Varlıklı bir aileden gelen İren, sosyalist dünya görüşüne sahipti.[3] Lisansını bitirdikten sonra doktora yapmak için Almanya'nın Iserlohn şehrine gitti.[4] Tatil için Türkiye'ye döndüğünde, evde kimse yokken potasyum siyanür içerek intihar etti. Arkasında bıraktığı mektupta, "Hepsini kendim hazırladım. Ben bu dünyaya uyamıyorum." yazıyordu.[5] Cenazesi Aşiyan Mezarlığı'na defnedildi. Yeni Dergi, İren'in ölümünden sonra yazdığı şiirleri topluca bastı.[6] İren'in annesi Can İren'inden sonra 1976 yılına kadar Can İren Ödülü'nü verdi.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Hece 5. cilt, 53-55. sayılar. Hece Yayıncılık. 2001. s. 434. Erişim tarihi: 29 Haziran 2024.
- ^ Varlık 1024-1029. ciltler. Varlık Yayınları. 1993. s. 62. Erişim tarihi: 29 Haziran 2024.
- ^ "Can İren". kaanince.com. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2024.
- ^ İbrahim Yıldırım (21 Mayıs 2022). "Gölgede kalanlardan, saklı duranlardan, erken gidenlerden iki şair, bir öykücü". t24.com.tr. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2024.
- ^ Yardım, M. Nuri. Edebiyatımızda hüzün. Yağmur Yayınevi. ISBN 9789757747888. Erişim tarihi: 29 Haziran 2024.
- ^ Özger, Arkadaş Z. (1974). Şiirler. Nadas Yayınları. s. 5. Erişim tarihi: 29 Haziran 2024.