Beriev A-50

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Beriev A-50
TürüHavadan Erken Uyarı ve Kontrol (AEW&C)
Ulusal köken Sovyetler Birliği
ÜreticiBeriev
İlk uçuş1978
Hizmete giriş1984
Ana kullanıcıRusya Hava Kuvvetleri
Üretim sayısı40 (Yaklaşık)

Beriev A-50 Shmel (RusçaШмель(Yaban Arısı)) (NATO raporlama adı: 'Mainstay') İlyuşin İl-76 hava platformu tabanlı bir Rus Havadan Erken Uyarı ve Kontrol uçağıdır. Tupolev Tu-126 'Moss' un yerini almak üzere geliştirilen A-50 ilk uçuşunu 1978 yılında gerçekleştirdi. 1984 yılında Rusya Hava Kuvvetlerinde hizmete girdi. 1992 itibarıyla yaklaşık 40 adet üretilmiştir.

Tasarım ve Geliştirme[değiştir | kaynağı değiştir]

Beriev A-50 Shmel

15 kişiden oluşan görev personeli, anteni uçağın sırtındaki 29 ft 9 in (9.00 m) yarıçaplı dönen bir radar kubbesine yerleştirilmiş Liana izleme radarından verileri toplar. A-50 maksimum 10 adet savaş uçağını konrol edebilmektedir. Uçak maksimum kalkış ağırlığı olan 190 ton ile üssünden havalanıp 1000 km menzile kadar 4 saat sürekli uçabilir.

Uçağa teorik olarak IL-78 tarafından havada yakıt ikmali yapılabilmesine rağmen uçuş testleri sırasında radar kubbesinin tanker uçağın kuyruk türbülansına girerek aşırı derecede sarsıntı yaptığından dolayı bunun neredeyse imkânsız olduğu görülmüştür.[1] "Vega-M" radarı Moskova 'da MNIIP tarafından geliştirilmiş ve NPO Vega-M tarafından üretilmiştir. "Vega-M" radarı 230 kilometre menzil içindeki 50 farklı hedefi aynı anda izleyebilmektedir. Gemi benzeri büyük hedefler 400 km uzaklıktan izlenebilmektedir.

Modeller[değiştir | kaynağı değiştir]

SKIP - Il-76MD'nin bir modeli
  • A-50M - Modernize edilmiş Rus Modeli[2]
  • A-50U - Güncellenmiş Rus Modeli
  • Izdeliye-676[3] - Bir kereye mahsus üretilen geçici Telemetri ve izleme modeli
  • Izdeliye-776[3] - Bir kereye mahsus üretilen geçici Telemetri ve izleme modeli
  • Izdeliye-976 (SKIP)[3] - (СКИП - Самолетный

Контрольно-Измерительный Пункт, Hava Platformu Denetleme Ölçüm ve Kontrol Merkezi) - Il-76 tabanlı Menzil Kontrol ve Füze İzleme platformu. İlk olarak Raduga Kh-55 güdümlü nükleer füzelerinin testlerini desteklemek için üretilmiştir. Diğer ekipmanlarla donatılmış sabit radar kapağı ve camlı seyir subayı kokpiti vardır (Bir prototip ve beş adet üretim)

  • Izdeliye-1076[3] - Bir kereye mahsus üretilen özel görev modeli. Görevi hakkında bilgi yoktur.
  • A-50I - İsrail Phalcon radarı donanımlı model, Çin için tasarlanmış ancak ABD'nin yoğun baskılarıyla proje iptal edilmiştir.
  • A-50E/I - Rus Shmel ya da İsrail Phalcon radarı donanımlı ihraç modeli.
  • KJ-2000 - Çin tarafından geliştirilen A-50I hava platformu tabanlı model.

Kullanıcılar[değiştir | kaynağı değiştir]

 Rusya
  • Rusya Hava Kuvvetleri - 29 adet kullanımda
 Sovyetler Birliği
  • Sovyet Hava Kuvvetleri (Eski)
  • Sovyet Hava Savunma Gücü (Eski)

Teknik Özellikler (A-50)[değiştir | kaynağı değiştir]

Orthographically projected diagram of the Beriev A-50.
Orthographically projected diagram of the Beriev A-50.

Veri kaynağı [kaynak belirtilmeli]

Genel özellikler

  • Mürettebat: 15
  • Uzunluk: 49,59 m (162 ft 8 in)
  • Kanat açıklığı: 50,5 m (165 ft 8 in)
  • Yükseklik: 14,76 m (48 ft 5 in)
  • Kanat alanı: 300 m2 (3.200 ft2)
  • Kanat profili: root: TsAGI P-151 (13%); tip: TsAGI P-151 (10%)[4]
  • Boş ağırlık: 75.000 kg (165.347 lb)
  • Maksimum kalkış ağırlığı: 170.000 kg (374.786 lb)
  • Güç kaynağı: 4 × Soloviev D-30KP turbofan motor, her biri 117,68 kN (26.460 lbf) itme

Performans

  • Maksimum sürat: 900 km/sa (560 mph, 490 kn)
  • Menzil: 7.500 km (4.700 mi, 4.000 nmi)
  • Azami irtifa: 12.000 m (39.000 ft)

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

İlgili Geliştirmeler: İlyuşin İl-76, KJ-2000

Muadil Hava Araçları: E-3 Sentry

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ [Ilyushin IL-76, Russia's Versatile Airlifter, Aerofax]
  2. ^ "Russia modernizes fleet of A-50M AWACS planes". 9 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2009. 
  3. ^ a b c d [Gordon, Yefim, OKB Ilyushin, 2004, London]
  4. ^ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. 5 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2019. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]