Barili Melus
| Melus | |
|---|---|
 Melus tarafından Kutsal Roma İmparatoru II. Heinrich'e hediye edilen pelerin | |
| Puglia Dükü | |
| Hüküm süresi | 1015-1020 |
| Önce gelen | Makam oluşturuldu |
| Sonra gelen | Boş Bir sonraki Puglia Dükü: IV. Guaimar |
| Ölüm | 1020 |
Melus (aynı zamanda Milus veya Meles, İtalyanca'da Melo) (ö. 1020) bir Puglia kasabası olan Bari'den Lombard asilzadesidir ve on birinci yüzyılın başlarında İtalya'daki Bizans katapanlığından kendine özerk bir bölge ayırma hırsı, istemeden de olsa Güney İtalya'daki Norman varlığını ateşledi. Puglia'nın ilk Düküdür.
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
Melus ve kayınbiraderi Dattus 1009'da isyan ettiler ve hızla Bari'yi ele geçirdiler. 1010'da Ascoli ve Troia'yı aldılar, ancak yeni Katepano Basileios Mesardonites büyük bir ordu topladı ve 11 Haziran 1011'de Bari düşmüştür. Melus, Salerno Prensi III. Guaimar ve Dattus'un korumasına, Papa VIII. Benedictus'un ısrarı üzerine Yunan karşıtı keşişlerin ona Garigliano'da müstahkem bir kule verdikleri Montecassino Benedictine manastırına kaçmıştır. Ancak Melus'un ailesi yakalanmış ve Konstantinopolis'e götürülmüştür.
Norman tarihçisi Guillelmus Apuliensis'e göre 1016'da Melus, bazı Norman hacılarını durdurmak için Monte Gargano'daki Aziz Mikâil Tapınağı'na gitmiştir. Orada Rainulf Drengot'a ve bir grup Norman sürgüne isyanına yardım etmeleri için dilekçe vererek onlara zaferin kolaylığı ve ganimet bolluğu güvencesi vermiştir. 1017 yılına gelindiğinde Norman maceracılar çoktan güneye doğru ilerliyorlardı. Capua'da Melus komutasındaki Lombard kuvvetlerine katıldılar ve Bizanslıları hazırlıksız yakalamak için hemen Puglia'ya yürüdüler. Mayıs ayında Fortore kıyısında, Katepano Kontoleon Tornikios tarafından gönderilen kuvvetlere karşı yapılan bir karşılaşmada başarılı oldular, Eylül ayına kadar Fortore ile Trani arasındaki tüm bölgeyi ele geçirdiler ve Puglia'yı yağmalamaya başladılar; Ancak Ekim ayında çarpıcı bir geri dönüş yaşadılar.
Yeni katapan Basileios Boioannes, İmparator II. Basileios'dan devasa bir yedek kuvvet ve ünlü Vareg Muhafızları'ndan oluşan bir birlik toplamıştı. Norman ve Lombard ordularıyla Ofanto'da, MÖ 216'da Hannibal'in Romalılara verdiği ünlü yenilginin olduğu yerde karşılaştılar: Cannae Muharebesi. Bu ikinci Cannae Muharebesi, hem liderleri Gilbert'i kaybeden Normanlar hem de liderleri kaçan Lombardlar için bir felaket olmuştur. Melus, Papalık Devleti'nin "Samnite topraklarına" (Amatus) ve Dattus, Montecassino'ya ve kuleye tekrar kaçmıştır.
Melus güney ve orta İtalya'da ve sonunda kuzeye, Almanya'ya doğru dolaşmaya devam etmiştir. Kendisini Bamberg'deki II. Heinrich'in imparatorluk sarayında bulmuştur. Her ne kadar büyük bir onur duymuşsa da (imparator tarafından kendisine boş bir Puglia Dükü unvanı verilmişti), yalnızca iki yıl sonra, Papa Benedict'in Bizans zaferlerine imparatorluğun tepkisini tartışmak için Paskalya'da Bamberg'e gelmesinden hemen sonra kırık bir adam olarak ölmüştür. Eski müttefiki imparator tarafından kendisine cömert bir cenaze töreni ve yeni Bamberg Katedrali'nde süslü bir mezar verilmiştir. Oğlu Argyrus, Konstantinopolis'teki hapisten döndükten sonra Lombard'ın bağımsızlığı için Puglia'daki mücadeleyi sürdürmüştür.
Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Norwich, John Julius. The Normans in the South 1016–1130. Longmans: Londra, 1967.
- Montecassinolu Amatus. History of the Normans Kitap I. Translated by Prescott N. Dunbar. Boydell, 2004. 1843830787
