Anna Pankratova
_cropped.jpg)
Anna Pankratova (Rusça: Анна Михайловна Панкратова, d. 4 Şubat 1897 ö. 25 Mayıs 1957) önde gelen bir Sovyet tarihçi, eğitimci ve Rusya Bilimler Akademisi üyesiydi. Rus tarihi dergisi “Voprosy Istorii”nin baş editörüydü. Ulusal SSCB Tarihçileri Komitesi'ne başkanlık etmiştir. Sovyetler Birliği Komünist Partisi üyesi olarak, Yüksek Sovyet Prezidyumu'na seçildi.[1]
İlk yılları ve eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]
Anna Mikhailovna Pankratova, 4 Şubat 1897 tarihinde Odessa'da (günümüzde Ukrayna'da) doğdu. İşçi sınıfı bir ailede büyüyen Pankratova, Odessa Üniversitesi tarih bölümünden 1917 yılında mezun oldu. 1922 ve 1925 yılları arasında, Moskova'daki Kızıl Profesörler Ensititüsü'nde eğitim gördü.[2]
Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]
1917 ve 1922 yılları arasında gerçekleşen Rus İç Savaşı'nda, Pankratova Odessa Bölgesi'nde bir partizan olarak aktif olmuştur. Aynı dönemde, Ukrayna ve Urallarda Komünist Parti için çalıştı. 1926'dan itibaren; Sovyet Sosyal Bilimler Akademisi, Sverdlov Komünist Üniversitesi, Lenin Siyasi-Askerî Akademisi, Moskova Devlet Üniversitesi, Saratov Devlet Üniversitesi, Moskova Pedagoji Devlet Üniversitesi ve SSCB Bilimler Akademisi gibi çeşitli üst düzey kurumlarda ders verdi.[2]
Pankratova, SSCB Bilimler Akademisi'nin Tarih Enstitüsüne 1939 yılında katıldı. II. Dünya Savaşı sırasında, birçok seçkin tarihçi ile birlikte Kazakistan'daki Almatı şehrine tahliye edildi. Pankratova'nın liderliği altında, Kazakistan SSC'nin Tarihini yazdılar. 1949'da basılan çalışma, türünün ilk örneğiydi ve Sovyet Cumhuriyeti'nin tarihini kuruluşundan İkinci Dünya Savaşı'nın başlangıcına kadar açıklıyordu. Pankratova tarafından düzenlenen eser, Sovyet öncesi dönem ve Sovyet halklarının tarihi hakkında yapılan araştırmalara ilham verdi.[2][3] 1953'ten 1957'ye kadar, Sovyet tarih dergisi Voprosy istoriinin editörüydü.[2]
Kariyeri boyunca, Varşova (1934), Budapeşte (1953) ve Roma'daki (1955) uluslararası kongrelere katıldı. Ayrıca, 1955 ve 1957 yılları arasında, Birleşmiş Milletler'de Sovyetler Birliği İşbirliği şubesine başkanlık etti. 1952 ve 1953 yıllarında yapılan 19. ve 20. Sovyetler Birliği Komünist Partisi kongresinde, Merkez Komitesi üyesi olarak seçildi.[4]
Yayınları[değiştir | kaynağı değiştir]
Pankratova tarafından yazılan eserler, özellikle Rus işçi hareketini ve genel olarak Sovyet toplumunun gelişimini belgelemektedir.[4] Rusçadaki basımlarına ek olarak, eserlerinin bir kısmı özellikle Almancaya tercüme edildi. SSCB'nin Tarihi adlı üç cilt, ilk olarak 1943'te İngilizce olarak basılmış ve 1970'te yeniden basılmıştır.[5][6]
Anna Pankratova 25 Mayıs 1957'de Moskova'da öldü.[4]
Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Pankratova'nın ödülleri arasında Sovyetler Birliği Devlet Ödülü (1946) ve Lenin Nişanı yer alıyor.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Perils of Pankratova". University of Washington Press. 28 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2018.
- ^ a b c d Zharov, T.K. (2012). "Панкратова Анна Михайловна" (Rusça). Ученые МПГУ. 11 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2018.
- ^ Marat, Absemetov. "Academician A.M. Pankratova, a researcher of the history of Kazakhstan". Tomsk State University Journal. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2018.
- ^ a b c "Anna Pankratova". The Great Soviet Encyclopedia. 1979. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2018.
- ^ "Pankratova, A. M. (Anna Mikhaĭlovna) 1897-1957". OCLC WorldCat. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2018.
- ^ Pankratova, Anna M. (1970). A History of the U. S. S. R. Kraus Reprint Company.
