Paris yeşili

Vikipedi, özgür ansiklopedi
22.01, 5 Aralık 2020 tarihinde Khutuck Bot (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 24292883 numaralı sürüm (Bot v3: Kaynak ve içerik düzenleme (hata bildir))
Paris yeşili
Diğer adlar
C.I. pigment yeşil 21, zümrüt yeşili, Schweinfurt yeşili, imparatorluk yeşili, Viyana yeşili, Mitis yeşili, Veronese yeşili[1]
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)
ECHA InfoCard 100.125.242 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
UN numarası 1585
  • InChI=1S/2C2H4O2.6AsHO2.4Cu/c2*1-2(3)4;6*2-1-3;;;;/h2*1H3,(H,3,4);6*(H,2,3);;;;/q;;;;;;;;4*+2/p-8
    Key: HTSABAUNNZLCMN-UHFFFAOYSA-F
  • CC(=O)[O-].CC(=O)[O-].[O-][As]=O.[O-][As]=O.[O-][As]=O.[O-][As]=O.[O-][As]=O.[O-][As]=O.[Cu+2].[Cu+2].[Cu+2].[Cu+2]
  • CC(=O)[O-].CC(=O)[O-].[O-][As]0O[As]([O-])O[As]([O-])O0.[O-][As]0O[As]([O-])O[As]([O-])O0.[Cu+2].[Cu+2].[Cu+2].[Cu+2]
Özellikler
Molekül formülü Cu(C2H3O2)2·3Cu(AsO2)2
Molekül kütlesi 1013.79444 g/mol
Görünüm Zümrüt yeşili kristal toz
Yoğunluk >1.1 g/cm3 (20 °C)
Erime noktası >345 °C (653 °F; 618 K)
Kaynama noktası ayrışır
Çözünürlük (su içinde) çözünmez
Çözünürlük Çözünür fakat asitlerde kararsız
Alkolde çözünmez
Tehlikeler
GHS etiketleme sistemi:
R-ibareleri R23/25 R50/53
Öldürücü doz veya konsantrasyon (LD, LC):
LD50 (medyan doz)
 22 mg/kg
NIOSH ABD maruz kalma limitleri:
PEL (izin verilen) [1910.1018] TWA 0.010 mg/m3[2]
AB sınıflandırması Şablon:Hazchem T Şablon:Hazchem N
Güvenlik bilgi formu (SDS) CAMEO MSDS
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları
Paris yeşili
 
Renk koordinatları
Hex #50C878
RGB (r, g, b) (80, 200, 120)
CMYK (c, m, y, k) (60, 0, 40, 22)
HSV (h, s, v) (140°, 60%, 78%)

Paris yeşili (bakır(II) asetat triarsenit veya bakır(II) asetoarsenit) inorganik bir bileşiktir . Yeşil pigment olarak Schweinfurt yeşili, zümrüt yeşili veya Viyana yeşili olarak da bilinir. Toksisitesine rağmen, bir rodentisit ve böcek ilacı,[3] ve ayrıca bir pigment olarak kullanılan, oldukça toksik bir zümrüt yeşili kristal tozdur [4]. Havai fişeklerde mavi renklendirici olarak da kullanılır.[5] Paris yeşili renginin, çok ince öğütüldüğünde soluk mavi bir yeşille, kaba öğütüldüğünde daha derin bir yeşile kadar değiştiği söylenir.

Hazırlanması

Paris yeşili, bakır (II) asetat ve arsenik trioksitin birleştirilmesiyle hazırlanabilir.[6]

İcadı

1814 yılında Bavyera Schweinfurt'da Wilhelm Dye and White Lead Şirketi'nde iki kimyager Russ ve Sattler tarafından 'zümrüt yeşili' olarak icat edildi. Scheele'nin yeşili üzerinde daha iyi bir pigment üretmeye çalışıyorlardı, özellikle daha uzun ömürlü ve kükürtün çevresinde kararmayı daha azalttıler. [a] Tarifi 1822'de yayınladıklarında, toksisitesi belirginleşti.[7] Buna rağmen, Scheele'nin yeşili gibi, zehirlenme kazalarına sebep olmaya devam ettiler.[8]

Kullanımları

Böcek ilacı

20. yüzyılın başında, kurşun arsenatla harmanlanmış Paris yeşili, Amerika'da ve başka yerlerde elma gibi ürünlerde böcek ilacı olarak kullanıldı. Toksik karışımın "ağaçları ve etrafındaki otları yaktığını" söyleniyordu. Paris yeşili sıtmayı kontrol etmek için 1944'te İtalya, Sardunya ve Korsika'da ve 1945'te İtalya'da yoğun şekilde uçakla püskürtüldü. Bir zamanlar Paris lağımlarındaki fareleri öldürmek için kullanıldı, bu nedenle Paris yeşili olarak adı kaldı.[9] Ayrıca Amerika'da, tütün budularını, Heliothis virescens'i kontrol etmek için yoğun bir şekilde kullanılmıştır .

Pigment

Ayrıca zümrüt yeşili denilen Paris yeşili, popüler bir pigment olarak (diğerlerinin yanı sıra) İngiliz ressam W. Turner, İzlenimci (Monet ve Renoir gibi) ve Post İzlenimci (Gauguin, Cezanne ve Van Gogh gibi) sanatçılar tarafından boyalarda kullanıldı.[10]

İlgili pigmentler

Benzer doğal bileşikler mineraller chalcophyllite Cu18Al2(AsO4)3(SO4)3(OH)27 · 36 H2O, conichalcite CaCu(AsO4)(OH), kornubit Cu5(AsO4)2(OH)4, cornwallite Cu5(AsO4)2(OH)4 · H2O ve liroconite Cu2Al(AsO4)(OH)4 · 4 H2O'dir. Bu canlı renkli mineraller, yeşilimsi maviden hafif sarımsı yeşile kadar değişmektedir.

Scheele'nin yeşili, Paris yeşili ilk kez hazırlanmadan kısa süre önce yaklaşık 1814'te geliştirilmiş, kısa bir süre için kullanılabilmiş; kimyasal olarak daha basit, daha az parlak ve daha az kalıcı, sentetik bakır-arsenik pigmenttir. Duvar kağıdı pigmenti olarak popülerdi ve nem ve küf ile arine gazına indirgenecekti. Paris yeşili de duvar kağıdı içinde bir dereceye kadar kullanılmış olabilir ve benzer şekilde de bozulmuş olabilir. Her iki pigment bir zamanlar mürekkep formüllerinde kullanılmıştır.

Eski Romalılar, bunlardan birini, muhtemelen konikalit'i yeşil pigment olarak kullandılar. İzlenimcilerin kullandığı Paris yeşil boyasının nispeten kaba parçacıklardan oluştuğu söylenir. Daha sonra, kimyasal, gittikçe daha küçük öğütücüler ile ve kirleri dikkatlice çıkarılarak üretildi; kalıcılığı azaldı. Suluboya ve mürekkeplerde de kullanım için daha iyi bir şekilde öğütülmüş olması muhtemeldir.

Ayrıca bakınız

  • Renklerin listesi
  • İnorganik pigmentlerin listesi

Not

  1. ^ Kükürt, çoğunlukla yanan kömür ateşinden üretilmiştir.

Kaynakça

  1. ^ "Health & Safety in the Arts -- Painting & Drawing Pigments" (İngilizce). Environmental Management Division, City of Tucson AZ. 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2011. 
  2. ^ NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards. "#0038". National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH). 
  3. ^ "Hazardous Substance Fact Sheet" (PDF) (İngilizce). NJ Dept. of Health and Senior Services. 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından (pdf) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2011. 
  4. ^ "Dangers in the Manufacture of Paris Green and Scheele's Green". 5 (2). Monthly Review of the U.s. Bureau of Labor Statistics. 1917. ss. 78-83. JSTOR 41829377. 
  5. ^ "How to Use Copper in Pyro Star Compositions to Create Blue Fireworks Stars". Skylighter. 21 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2011. 
  6. ^ "H.Wayne Richardson, "Copper Compounds" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry 2005, Wiley-VCH, Weinheim. DOI:10.1002/14356007.a07_567
  7. ^ Emsleysayfa=118, John (2005). The Elements of Murder: A History of Poison. OUP. ISBN 9780192805997. 
  8. ^ Whorton, James C. (2010). The Arsenic Century: How Victorian Britain was Poisoned at Home, Work, and Play. OUP. s. 162. ISBN 9780191623431. 
  9. ^ The Natural Paint Book, by Lynn Edwards, Julia Lawless, Table of contents
  10. ^ Emerald green 15 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Colourlex

Daha fazla kaynak

  • Sanatçıların Pigmentlerinde Fiedler, I. ve Bayard, MA, "Zümrüt Yeşili ve Scheele'nin Yeşili" : Tarih ve Özelliklerinin El Kitabı, Cilt. 3: EW Fitzhugh (Ed.) Oxford Üniversitesi Yayınları 1997, s.   219-271
  • Hughes, Michael F.; et al. (2011). "Arsenik Maruziyeti ve Toksikoloji: Tarihsel Bir Bakış" . Toksikoloji Bilimleri . 123 (2): 305-332. doi : 10.1093 / toxsci / kfr184 . PMC   3179678 . Sayfalar   21750349 .
  • Sorensen, W. Conner (1995). Ağın Kardeşleri, Amerikan Entomolojisi, 1840-1880 . Alabama Üniversitesi Basını. s.   124-125.
  • Mızrak, Robert J., Büyük Çingene Güvesi Savaşı, Çingene Güvesini Yok Etmek İçin Massachusetts’te İlk Kampanyanın Tarihi, 1890-1901. Massachusetts Press Üniversitesi, Amherst ve Boston, 2005. 1-55849-479-0 ISBN   1-55849-479-0

Dış bağlantılar

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Paris_yeşili&oldid=24292883" sayfasından alınmıştır