Münacat
Münâcât, gerçek sözcük anlamı ile "yakarma, dilekte bulunma" anlamı taşır. Edebiyat terimi olarak bir tür olarak değerlendirilir ve Allaha yakarmak ve istekte bulunmak amacıyla yazılmış şiirlere denir.[1]
Mesnevilerin giriş kısımlarında Tevhid'den sonra Münacaatlar yer alır. Divan Edebiyatında çoğunlukla her şair belirli bir sıra gözeterek münacaatları divanlarına eklemişlerdir.
Kaynakça
- ^ Pala, İskender (1999 27.bas. 2016), Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü, İstanbul:Kapı Yayınları, ISBN 9758950218, Sayfa:300
Dış kaynaklar
- Pala, İskender (1999 27.bas. 2016), Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü, İstanbul:Kapı Yayınları, ISBN 9758950218, Sayfa:300
- Dilçin, Cem (1983) Örneklerle Türk Şiir Bilgisi, Ankara:Türk Dil Kurumu Yayınları ISBN 9789751604897
- İpekten, Haluk (1994, 14.bas.2011), Eski Türk Edebiyatı Nazım şekilleri ve Arûz, İstanbul:Dergah Yayınları, ISBN 9759953539
- Muallim Nâci,(haz. M. A. Yekta Saraç), (2004) Edebiyat Terimleri: Istılahât-ı Edebiyye, İstanbul:
- Tural, Sadık Kemal (ed.) (2001, 2003, 2004, 2005, 2006), Türk Dünyası Edebiyat Terimleri ve Kavramları Ansiklopedik Sözlüğü 5 Cilt, Atatürk Kültür Merkezi Yayınları, ISBN 3990000025722
- Kurnaz, Cemal (1992) Münâcât Antolojisi, Ankara:Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları:79 Sayfa: 1-15.
- Çalışkan, Adem “Bir Tür Olarak Münâcât ve İbrahim Şinâsî Efendi’nin ‘Münâcât’ının Tahlili / Munajat as a Genre and the Analysis of İbrahim Şinâsî Efendi’s ‘Munajat’ (Invocations)” , Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi / The Journal of International Social Research, Cilt: 9, Sayi: 43, Nisan 2016, sayfa. 88-139.
Dış bağlantılar
- Macit, Muhsin, (2010) "Münâcât", Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. c.31 say. 563-565 Online: [1][ölü/kırık bağlantı]
 | Şiir ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |