Bizans-Rus Antlaşması (945)
Bizans-Rus Antlaşması, 940ların başlarında Kiev Ruslarının Konstantinopolis'e karşı gerçekleştirdikleri deniz seferinin sonucu Bizans İmparatoru VII. Konstantinos ile Kiev Büyük Knezi I. İgor (h. 914-915) arasında 944 ya da 945 yılında imzalanan antlaşmadır. Hükümleri, Ruslar için, İgor'un selefi Oleg'in adıyla ilişkili olan önceki anlaşmadan daha az avantajlıydı. Eski Rus Hukuku'nun en eski yazılı kaynaklarından biridir.
Anlaşmanın metni, İlk Vakayiname'de korunduğu gibi, Rusların tam yetkili temsilcilerinin bir listesini içerir (en az elli kadar isim verilir). Ezici çoğunluğunda İskandinav isimleri vardır.[1] Rus heyetinin bir kısmı pagan tanrılarına, diğer bir kısmı Hristiyan Tanrı'nın adına yemin eder. Bu da Rus elitinin önemli bir bölümünün Hristiyanlaştığını gösterir.
İgor'un karısı Olga'nın dışında, iki archontess'den bahsedilir: Volodislav'un karısı Predslava ve Uleb'in karısı Sphandra. Bu iki çift ismin (sırasıyla Slav ve İskandinav) İgor'un bazı Rurik akrabalarına mı atıfta bulunduğu yoksa ayrı bir hükümdar aileyi mi temsil ettiği açık değildir.
944/945 antlaşması, önceki uzlaşmalardaki birkaç maddeyi tekrarlamıştır. Ruslar, Kırım'da bir Bizans toprağı olan Hersonisos'a saldırmama sözü verdiler (Madde 8). Dinyeper Nehri'nin (Beloberezhye) ağzı birlikte yönetilecek, ancak Rusların orada kışlanması ve Hersonisos'un balıkçıları ezmeleri yasaklanmıştı (Madde 12).
2. madde deniz hukuku ile ilgili yeni hükümler içermektedir. Basiretli tüccarları, akıncılardan ayırmak için, Rusların her gemisi, Kiev prensi için kaç kişi ve kaç geminin Konstantinopolis'e yelken açacağını açıklayacaktı. Aksi takdirde Rus gemileri imparatorluk yetkilileri tarafından tevkif edilebilecekti.
Kaynakça
- Özel
- ^ Feldbrugge, Ferdinand J. M. (2008). Law in Medieval Russia (İngilizce). Martinus Nijhoff. ISBN 978-90-04-16985-2.
- Genel