Şürahbîl bin Sımt
Ebû Yezîd (Ebü’s-Sımt) Şürahbîl b. es-Sımt b. el-Esved el-Kindî eş-Şâmî genellikle İbnü's-Simṭ olarak anılır, 636'da Kadisiye Muharebesi'nde Sasani Perslerine karşı Müslüman ordusunda bir Kindite komutanıydı ve daha sonra Muâviye bin Ebu Süfyan'ın Suriye valiliği (639–661) ve halifelik (661–680) dönemlerinin yakın çevresinin Humus merkezli bir üyesiydi.
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
Şürahbîl, Kindite reisi Sımt bin el-Esvad'ın oğluydu.[1] İslam peygamberi Muhammed'in ölümünün ardından, Şürahbîl ve babası, yeni oluşan Medine merkezli Müslüman devlete sadakatle hizmet ettiler ve Ridde Savaşları sırasında Medine'den kaçan Arap kabilelerine karşı seçkin bir şekilde savaştılar.[1][2] Sonuç olarak, Ridde'de Müslümanlara karşı savaşan ve Yemen'deki yenilgisi ve yakalanmasının ardından tövbe eden rakip Kindite şefi el-Ash'ath bin Kays pahasına Medine'de yıldızları yükseldi.[3] 630'ların ortalarından sonlarına kadar Sımt, Müslümanların Suriye'yi fethinde rol oynarken, Şürahbîl, Müslümanların Irak'ı fethi'nde savaştı.[1] Irak cephesinin genel Müslüman komutanı Sa'd bin Ebû Vakkas, genç Şürahbîl'i 636'daki belirleyici Kadisiye Muharebesi'nde ordusunun sol kanadının komutanı olarak atadı.[4] Irak'ta Sasanilere karşı kazanılan zaferin ardından Şürahbîl, Said tarafından Sasani başkenti Tizpon'a (Arapça al-Mada'in) vali olarak atandı.[5] Yeni kurulan Arap garnizon kasabası Kufe'ye yerleşti, ancak şehirdeki kabilenin liderliği için rekabette el-Ash'ath'a karşı daha zayıf Kindite olarak ortaya çıkarak, Humus'ta babasının yanına taşındı.[1]
Suriye'ye taşındıktan sonra, Birinci Müslüman İç Savaşı'nda Kufe merkezli Halife Ali (h. 656-661) karşısında valisi Muâviye bin Ebu Süfyan'ın yanında yer aldı.[1] İki taraf arasında bir çıkmazla sonuçlanan Sıffin Muharebesi'nden bir ay önce, Haziran 657'de Habîb bin Mesleme ve Ma'n ibn Yazid ibn al-Akhnas al-Sulami ile birlikte Muâviye'nin elçileri olarak Ali'ye elçi olarak gönderildiler.[6] Muâviye'nin halifeliği sırasında (661–680), halifenin yakın çevresinin bir üyesiydi. Muâviye'nin veya I. Yezîd'in hükümdarlığı sırasında bir noktada, Suriyeli Kindite rakibi Husayn bin Nümeyr tarafından Emevîler üzerindeki nüfuzu aşıldı.[1] Şürahbîl 'in isimsiz bir oğlunun isyancılar tarafından esir alınıp idam edildiği 720'de Irak'ta Yezid bin Mühelleb isyanına kadar Şürahbîl veya ailesi hakkında başka bir kayıt yoktur. Aileden, 744'teki Üçüncü Müslüman İç Savaşı sırasında, Şürahbîl'in torunu Sımt ibn Sabit bin Yezîd'in Halife III. Yezîd'e karşı Hüseyin ibn Numayr'ın torunu olan eski rakibi Muâviye bin Yezîd'e katılmasıyla tekrar bahsedilmiştir. Sımt bin Sabit daha sonra Humus'ta Halife II. Mervân'a (h. 744-750) karşı bir isyana önderlik ettiği için çarmıha gerildi.[1] Şürahbîl'in torunları veya daha doğrusu babası, 9. yüzyılın başlarında Abbâsî yönetimi sırasında Dördüncü Müslüman İç Savaşı'nda Humus'u geçici olarak ele geçirdi.[7]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Özel
- Genel
- Crone, Patricia (1980). Slaves on Horses: The Evolution of the Islamic Polity (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52940-9.
- Friedmann, Yohanan, (Ed.) (1992). The History of al-Ṭabarī, Volume 12: The Battle of al-Qādisīyyah and the Conquest of Syria and Palestine. SUNY series in Near Eastern studies. (İngilizce). Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-0733-2.
- Hawting, G.R., (Ed.) (1996). The History of al-Ṭabarī, Volume 17: The First Civil War: From the Battle of Siffīn to the Death of ʿAlī, A.D. 656–661/A.H. 36–40. SUNY series in Near Eastern studies. (İngilizce). Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-2393-6.
