Husayn bin Nümeyr
| Ebû Abdirrahmân el-Husayn b. Nümeyr es-Sekûnî el-Kindî | |
|---|---|
| Cünd Humus valisi | |
| Hükümdar | I. Yezîd |
| Yerine geldiği | Malik ibn Hubayra al-Sakuni |
| Yerine gelen | Nu'man ibn Bashir al-Ansari |
| Kişisel bilgiler | |
| Ölüm | 5/6 Ağustos 686 |
| İlişkiler | Muâviye bin Yezîd (torunu) |
| Çocuk(lar) | Yezîd bin Husayn |
| Askerî hizmeti | |
| Bağlılığı | I. Muâviye (657–y. 661) Emevîler (661–ölümü) |
| Çatışma/savaşları | Sıffin Muharebesi (657) Küçük Asya'ya baskınlar (678 ve 681/682) Harre Muharebesi (683) Mekke Kuşatması (683) Aynülverde Muharebesi (685) Hazir Muharebesi (ölü) (686) |
Ebû Abdirrahmân el-Husayn b. Nümeyr es-Sekûnî el-Kindî (ö.5/6 Ağustos 686), Kinde (Benî Kinde) kabilesinin Sakun alt kolundan erken Emevî döneminin önde gelen generalidir.[1]
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
632'de Ridde Savaşları sırasında Hadramut'un pasifleştirilmesinden onun adında bir adamın sorumlu olduğu kaydedildi, ancak çoğu bilim adamı Emevî generaliyle bu kimliğin aynı olduğunu reddeder.[1][2] Husayn ilk olarak 657'de Emeviler için savaştığı Sıffin Muharebesi'nde güvenli bir şekilde kaydedilmiştir.[1] Ayrıca 678 ve 681/682'de Bizans Küçük Asya'ya yapılan yaz akınlarının lideri olarak da anılır.[2]
I. Yezîd döneminde (h. 680-683) Jund Hims (Humus'un askeri bölgesi) valisi oldu ve bu sıfatla 683'te Medine ve Mekke'deki isyana karşı Müslim bin Ukbe komutasında gönderilen seferde görev yaptı. Müslim'in ölümünden sonra seferin başına geçti ve Mekke'de Abdullah bin Zübeyr'i iki ay süreyle kuşattı. Bu kuşatma sırasında Kâbe yandı. Husayn, Yezîd'in ölüm haberi kendisine ulaşana kadar iki ay boyunca kuşatmayı sürdürdü. Daha sonra Suriye'ye gelmesi şartıyla Abdullah bin Zübeyr'i halife olarak tanımayı teklif etti, ancak ikincisi reddedince Husayn ordusunu geri çevirdi.[1][2]
Suriye'ye döndüğünde, Emevî ailesinin Yezîd'in küçük oğlu Hâlid yerine deneyimli, ancak yaşlı I. Mervân'ı Halife olarak aday göstermesinde önemli bir rol oynadı.[1][2] Önde gelen Emevi komutanı Ubeydullah bin Ziyâd daha sonra onu Cezire'ye gönderdi ve burada 6 Ocak 685'te Aynülverde Muharebesi'nde Tövbe edenleri (Tevvâbîn) mağlup etti.[1][2] Hüseyin ayrıca Ubeydullah bin Ziyâd komutasındaki Irak'ın yeniden fethi girişimine katıldı ve onun gibi 5 veya 6 Ağustos'ta Hazir Muharebesi'nde öldü.[1][2]
Oğlu Yezîd bin Husayn de İkinci Fitne'de Emevîler için savaştı ve II. Ömer (h. 717-720) için Hims valisi olarak görev yaptı, torunu Muâviye de III. Yezîd'in (h. 743-744) Hims valisi olarak görev yaptı, ancak Üçüncü Fitne sırasında II. Mervân (h. 744-750) tarafına geçti.[2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Özel
- Genel
- Crone, Patricia (1980). Slaves on Horses: The Evolution of the Islamic Polity (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52940-9.
- Lammens, H.; Cremonesi, V. (1971). "Al-Ḥuṣayn ibn Numayr". Lewis, B.; Ménage, V. L.; Pellat, Ch.; Schacht, J. (Ed.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram (İngilizce). Leiden: E. J. Brill. ss. 620–621. OCLC 495469525.
