Tarsuslu Diodorus
| Tarsuslu Diodorus | |
|---|---|
| Doğum | 330 Antakya |
| Ölüm | 393 ya da 394 Antakya |
| Kutsayanlar | Süryani Ermeni Apostolik Kilisesi |
Tarsuslu Diodorus (330, Antakya - 393 ya da 394, Antakya) Episkopos, hristiyan akademisyen, öğretmen ve Manastır hayatı reformcudur. “İkinci” Antakya Kateşistik Okulu’nun kurucularından birisidir.[1]
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
Diodorus dini olmayan eğitimini Atina’da aldığını söylemiştir. Antakya’ya döndüğünde Kutsal Yazıları Tarsuslu Silvanus ve Emesalı Eusebius ile çalışmıştır. Antakya teoloji okuluna girmiş ve sonrasında başkanlığını yapmıştır. İki ünlü öğrenci ve takipçisi olmuştur; Altın Ağızlı Yuhanna (349 – 407, Antakya) ve Mopsuestialı Theodor (352-428, Antakya). Episkopos Meletius tarafından rahip atanınca, İmparator Valens tarafından 378 yılında Ermenistan’a sürülmüştür.[2] 381 yılındaki İkinci Konstantinopolis Ekümenik Konsili'nde liderlik yapan ve Ariusçuluk sıkı karşıtalarından birisi olmuştur.[3]
Eserleri ve Teolojisi[değiştir | kaynağı değiştir]
Diodorus üretken bir yazardı; kozmoloji, astronomi, kronoloji ve aynı zamanda teoloji ve yorumlama üzerine eserleri vardır.[2] Süryani tarihçi Ebedjesu, kendisinin yazdığı altmış incelemeden bahseder. Eserleri Antakyacı yorumlamanın karakteristik özelliklerini gösterir. Eserlerinin pek çoğu yok olmuş, sadece fragmanları günümüze ulaşmıştır. Alegorizme karşıdır ve tarihi ve gramatik metodun sıkı bir takipçisidir.[3] Yazarın niyet ettiğinden başka, gizli bir anlamı metinde aramaz.[4]
En önemli incelemesi Synousiastçılara Karşı’da, Laodikyalı Apollinaris’in savunduğu Mesih’in tek doğası ya da özü (ousia) fikrini destekleyen Kristolojisine karşı çıkmıştır. Kendisi Mesih’i tek Hipostaz olarak betimlemeyi reddetmiştir çünkü bunun Söz ve beden arasında doğal bir birlik olarak algılamıştır. Böyle bir birlik anlaşılamazdır ve dolayısıyla Söz’ün tanrısallığı ile uyumsuzdur.[5]
Diodorus aynı zamanda paganlara, Yahudilere, heretiklere karşı incelemeler yazmış, Maniheizmcilere karşı uzun bir kitap, Photinus, Sabellius, Malcihon ve Ankyralı Marcellus’a karşı incelemeler de yazmıştır. Bu eserleri günümüze ulaşamamıştır.[6]
Ölümünden yüzyıl sonra, 499 yılında Konstantinopolis’te yapılan bir sinodda Nestoriyan sapkınlığına ilham vermekten ötürü suçlu bulunmuştur.[2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Quasten, Johannes (1983). Patrology (İngilizce). Westminster, Md.: Christian Classics, Inc. s. 397. ISBN 0-87061-084-8. OCLC 10738889.
- ^ a b c New Catholic encyclopedia. F. A. Sullivan. 2nd ed (İngilizce). Catholic University of America. Detroit: Thomson/Gale. 2003. s. 750 Cilt 4. ISBN 0-7876-4004-2. OCLC 50723247. 18 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2022.
- ^ a b Encyclopedia of early Christianity. Rowan A. Greer. Second edition (İngilizce). Everett Ferguson, Michael P. McHugh, Frederick W. Norris. New York. 1999. s. 331. ISBN 978-1-136-61158-2. OCLC 890137175. 25 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2022.
- ^ Patrology Vol III. s. 399.
- ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition. s. 751 - Cilt 4.
- ^ Patrology Vol III. s. 400.
