Rusofili
Rusofili (kelimenin tam anlamıyla Rusya veya Rus sevgisi), Rusya'ya (Sovyetler Birliği ve/veya Rus İmparatorluğu dönemi dahil), Rus tarihine ve Rus kültürüne hayranlık ve düşkünlüktür. Zıt anlamlısı ise Rusofobidir.
Avrupa'da Rusofili[değiştir | kaynağı değiştir]
Amerikalı yazar Robert Alexander şöyle yazdı: "Rusları dramatik, duygusal yapıları nedeniyle seviyorum. Sevmekten korkmuyorlar, incinmekten korkmuyorlar, abartmaktan ya da düşünmeden hareket etmekten korkmuyorlar."[1]
Sırbistan'da Rusofili[değiştir | kaynağı değiştir]
Rusya, Sırbistan'da oldukça popüler ve Sırplar, ortak Slav mirası, kültürü ve Ortodoks inancı nedeniyle Rusya'yı her zaman geleneksel olarak yakın bir müttefik olarak gördüler.[2] Avrupa Dış İlişkiler Konseyi'ne göre, Sırpların %54'ü Rusya'yı müttefik olarak görüyor. Buna karşılık, %11'i Avrupa Birliği'ni müttefik olarak görüyor ve sadece %6'sı ABD'yi aynı şekilde görüyor.[3] Rusya'nın Ukrayna'yı işgali sırasında Belgrad'da 4.000 kişinin katıldığı Rus yanlısı bir miting düzenlendi.[4][5]
Sırp köyü Putinovo sakinleri köylerini Vladimir Putin'in onuruna yeniden adlandırdılar.[6][7] Belgrad'da Rus Bilim ve Kültür Merkezi ve Hotel Moskva var.
-
-
-
Belgrad'daki Taş Meydan parkındaki Rus Ortodoks Kilisesi -
Vladimir Putin Mart 2011'de Belgrad'ın Kızıl Yıldız Stadı'nda -
Vladimir Putin, Aziz Sava Katedrali önünde
Karadağ'da Rusofili[değiştir | kaynağı değiştir]
Karadağ aynı zamanda bir Doğu Ortodoks ve Slav ülkesidir. Podgorica'da Moskova Köprüsü[8] ve köprünün yanında Rus şarkıcı ve aktör Vladimir Vısotski'nin bir heykeli var. 2022'de Rusya'nın Ukrayna'yı işgali sırasında Nikşik'te Rus yanlısı bir miting düzenlendi.[9]
Ukrayna'da Rusofili[değiştir | kaynağı değiştir]
1991'de Ukrayna'nın bağımsızlığının ardından, çoğunlukla ülkenin doğusunda ve güneyinde bulunan Ukraynalılar, hükümetin daha yakın ekonomik ortaklıktan tam ulusal birliğe uzanan daha Russever bir tavrını görmek için oy kullandı.[10] Rusya ve Ukrayna özellikle yakın ekonomik bağlara sahipken, Rusofilik siyasi parti olan Bölgeler Partisi 2006'da Ukrayna Yüksek Şurası'nın en büyük partisi oldu. 2014 Onur Devrimi'ne kadar Ukrayna siyasetinde baskın bir güç olarak kalacaktı. 2014 yılında Rusya'nın Ukrayna'ya askeri müdahalesinin ardından, Ukraynalıların Rusya ve Ruslara yönelik genel tutumu çok daha olumsuz hale geldi,[11] çoğu Ukraynalı NATO[12] ve Avrupa Birliği[13] üyeliğini destekliyor.
Ülke nüfusunun Ekim 2021'e göre, Ukraynalıların %41'i Ruslara karşı "iyi" bir tutuma sahipken (%42 olumsuz),[14] genel olarak Rusların %54'ü Ukrayna'ya karşı olumlu bir tutuma sahipti. 2021 itibarıyla Ukrayna'da Muhalefet Platformu - Yaşam İçin, Muhalefet Bloğu, Topraklarımız, Nashi ve Şariy Partisi gibi Russever partiler var.
Önemli Rusofiller[değiştir | kaynağı değiştir]
Marine Le Pen, Ulusal Cephe lideri[15]- Jacques Chirac, Fransa'nın eski cumhurbaşkanı[16][17]
Matteo Salvini, İtalyan politikacı ve Kuzey Ligi lideri[18][19][20]
Duško Vujošević, Karadağlı basketbol antrenörü[21]- Miodrag Božović, Karadağlı teknik direktör[22]
Yukio Hatoyama, Japonya eski Başbakanı[23]- Muneo Suzuki, Japon milletvekili[24]
Dominic Cummings, İngiltere Başbakanı Boris Johnson'ın eski danışmanı[25]- Nigel Farage, İngiliz politikacı, Birleşik Krallık Bağımsızlık Partisi'nin eski lideri ve Brexit Partisi'nin eski lideri[26]
- George Galloway, İngiliz politikacı, İngiltere İşçi Partisi lideri ve eski İşçi Partisi milletvekili[27][28]
- Benjamin Rich, İngiliz seyahat vloggerı ve YouTuber[29]
Kyriakos Velopoulos, Yunan politikacı ve milliyetçi ve Russever bir parti olan Helen Çözümü'nün başkanı[30]
Johan Bäckman, Fin siyasi aktivist, yazar ve hukuk sosyoloğu[31]
Egon Krenz, Doğu Almanya Sosyalist Birlik Partisi eski Genel Sekreteri[32]
Muammer Kaddafi, 2011 yılına kadar Libyalı politikacı ve Libya lideri[33]- Fritz Schmenkel, Kasım 1941'de Sovyet birliklerine firar eden ve partizan olan Alman Komünist[34]
Beşşar Esad, Suriyeli politikacı ve şimdiki Suriye devlet başkanı[35]
Donald John Trump, Amerika Birleşik Devletleri eski başkanı
Vladimir Putin Rusya'nın şu anki Başkanı ve büyük bir Batı karşıtı
İbrahim Reisi, İran'ın şimdiki cumhurbaşkanı[36]- Hasan Ruhani, İran'ın eski cumhurbaşkanı[37]
Bongbong Marcos, Filipinler'in seçilen cumhurbaşkanı
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Book Group Guide – Rusoff Agency". Rusoffagency.com. 18 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2018.
- ^ "Зашто је Путин толико популаран у Србији? – Центар за развој међународне сарадње". crms.org.rs. 8 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2018.
- ^ "Pandemic trends: Serbia looks east, Ukraine looks west". ecfr.eu. 5 Ağustos 2021. 9 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2021.
- ^ "Pro-Russia Serbs march in Belgrade as country treads ever finer line between East and West". Reuters (İngilizce). 5 Mart 2022. 13 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2022. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Thousands of pro-Russia Serbs march in Belgrade". BBC News (İngilizce). 6 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2022.
- ^ "Serbian village renamed for Putin would welcome Trump, too". NBC News (İngilizce). 3 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2022.
- ^ "Путиново, село с 12 душа". Politika Online. 10 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2022. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Moscow bridge in Podgorica". Androidvodic.com. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2018.
- ^ Reuters (1 Mart 2022). "Serb nationalists in Montenegro rally in support of Russia". Reuters (İngilizce). 13 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2022.
- ^ Ethnic Reidentification in Ukraine (page 17) (PDF). Washington, D.C.: Amerika Birleşik Devletleri Sayım Bürosu. 1997. 19 Ekim 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2018. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ How Ukraine views Russia and the West 13 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Brookings Institution (18 October 2017)
- ^ "Pledging reforms by 2020, Ukraine seeks route into NATO". Reuters (İngilizce). 10 Temmuz 2017. 24 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2021.
- ^ "3. Ukrainian Public Opinion: Dissatisfied with Current Conditions, Looking for an End to the Crisis". Pew Research Center's Global Attitudes Project (İngilizce). 10 Haziran 2015. 31 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2021.
- ^ "Украинцы хуже относятся к РФ, чем россияне в Украине – опрос". www.kiis.com.ua/ (Ukraynaca). 31 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ekim 2021.
- ^ "JPrésidentielle : Marine Le Pen estime que Vladimir Poutine "peut redevenir un allié de la France" si la guerre en Ukraine prend fin". francetvinfo. 31 Mart 2022. 24 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "Jacques Chirac, son tropisme russe et son ami Boris Eltsine". francetvinfo. 26 Eylül 2019. 28 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "Jacques Chirac, le plus russe des présidents français". Le Courrier de Russie. 26 Eylül 2019. 1 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "Far-right's hopes of powerful EU alliance dashed by Farage". Independent.ie. 6 Haziran 2019. 14 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "How Italy's new — and old — prime minister ditched the right wing". Washington Post. 30 Eylül 2019. 14 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
In 2018, Conte was prime minister in a government composed of Matteo Salvini's populist, pro-Russian, anti-European Union, anti-immigrant League party and Luigi Di Maio's big-spending Five Star Movement.
- ^ "Salvini invokes God and Russia on Poland trip". EUobserver. 10 Ocak 2019. 21 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ Smuđa, Stefan (15 Ocak 2016). "RUSOFIL VUJOŠEVIĆ: Kačket menjam, ali ostajem isti! - Košarka, Vesti, The Best Of". 29 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2019.
- ^ "Ja sam rusofil! Rusija je moja druga zemlja!". Kurir.rs. 10 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ Mina Pollmann (1 Nisan 2015). "Japan's Tangled Ties With Russia". The Diplomat. 21 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2022.
- ^ "Muneo Suzuki rebounds from cancer, 2010 bribes conviction to win seat in Upper House". Japan Times. 22 Temmuz 2019. 3 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2022.
- ^ Bennett, Owen (2019). "Chapter 11: Changing Places". Michael Gove: A Man in a Hurry. Biteback Publishing. ISBN 978-1785904400. 24 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "Nigel Farage says Ukraine invasion is result of EU and NATO provoking Putin". The Independent. 24 Şubat 2022. 24 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2022.
- ^ "Anti-independence party led by Vladimir 'Putin's court clown' George Galloway collapses". The Scotsman. 1 Mart 2022. 21 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "George Galloway's Russian ramblings". The Spectator. 22 Mart 2022. 24 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "Talking Russia w/ Bald and Bankrupt". NFKRZ w/ Bald and Bankrupt. 15 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2021.Şablon:Dead Youtube links
- ^ "Έρχεται το νέο "ρωσικό κόμμα" με το όνομα "Ελληνική Λύση", αναφέρει το γερμανικό Stern". 4 Kasım 2016. 21 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "The Kremlin's Voice: Johan Bäckman". UpNorth. 13 Eylül 2016. 16 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2022.
- ^ "Berlin Wall anniversary: The 'worst night of my life'". BBC News. 9 Ekim 2019. 29 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ Fasanotti, Federica Saini (1 Eylül 2016). "Russia and Libya: A brief history of an on-again-off-again friendship". 28 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "How a German soldier became a Hero of the Soviet Union". 22 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ Lynch, Colum. "Why Putin Is So Committed to Keeping Assad in Power". 28 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "President Ebrahim Raisi speaks to the Russian Duma on increasing bilateral relations, and addresses western expansion". January 2022. 28 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
- ^ "Hassan Rouhani speaks to the Russian Duma on increasing bilateral relations and cooperation with Russia". 19 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2022.
