Malta vatandaşlığı

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Malta vatandaşlık kanunu, 1 Ağustos 1989'dan önce Jus soli ilkesini temel alıyor olduysa da, esasen Jus sanguinis ilkelerine dayanır.

21 Eylül 1964'ten önce Malta bir İngiliz kolonisiydi ve Maltalılar İngiliz vatandaşı sayılıyorlardı. Bir İngiliz Milletler Topluluğu üyesi olarak, Malta vatandaşları İngiliz Milletler Topluluğu vatandaşıdır ve bu nedenle Birleşik Krallık'ta belirli haklara sahiptirler.

Malta'da doğum[değiştir | kaynağı değiştir]

Malta Bağımsızlık Emri 1964 28 Ekim 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.'ne göre, 21 Eylül 1964 ve 31 Temmuz 2001 tarihleri arasında Malta'da doğan kişiler doğumla otomatik olarak Malta vatandaşlığı kazanmışlardır.

1 Ağustos 2001'den itibaren Malta'da doğan bir kişi yalnızca, ebeveynlerinden biri Malta vatandaşıysa veya Malta'da doğmuşsa vatandaşlık elde edebilir.

Malta vatandaşlığının elde edilmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Aile bağıyla Malta vatandaşlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

21 Eylül 1964 ve 31 Temmuz 1989 tarihleri arasında Malta dışında doğan kişilerin Malta vatandaşlığı elde edebilmeleri için, babalarının da Malta vatandaşı olması veya telsik yoluyla bu vatandaşlığı elde etmiş olması gerekmektedir.

Kadınlar evli olmadıkları sürece Malta vatandaşlıklarını çocuklarına aile bağı yoluyla geçiremezler.

1 Ağustos 1989'dan itibaren Malta doğumlu veya telsik yoluyla Malta vatandaşı olan annelerin Malta dışında doğan çocukları otomatik olarak aile bağıyla Malta vatandaşlı elde etmektedir.

10 Şubat 2000'den itibaren 21 Eylül 1964 ve 31 Temmuz 1989 tarihleri arasında Malta dışında doğmuş bir kişi, eğer Malta doğumlu veya telsik yoluyla vatandaşlığa alınmış bir anneye sahipse Malta vatandaşlığına başvurabilir.

Telsik yoluyla vatandaşlığa geçiş[değiştir | kaynağı değiştir]

1 Ağustos 1989'dan önce vatandaşlığa kabul süresi 6 yıldı (İngiliz Milletler Topluluğu ülkelerinin vatandaşları için 5 yıl). Bu süre daha sonra düşürülmüştür ve 5 yıldır.[1]

2000 yılındaki reformlardan bu yana, vatandaşlığa kabul veya kayıt yoluyla Malta vatandaşlığı alan kişiler, sahip oldukları diğer vatandaşlıkları kaybettiklerini veya vazgeçtiklerini kanıtlamak zorunda değillerdir.[2]

Evlilik bağıyla Malta vatandaşlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Malta vatandaşlarının yabancı eşleri, 5 yıllık evlilik ve ortak yaşamdan sonra Malta vatandaşı olabilir. Bu şartı sağlayıp vatandaş olmak Malta'da ikamet gerekli değildir.

Evlat edinilme yoluyla Malta vatandaşlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

1 Ocak 1977'den önce Malta vatandaşları tarafından evlat edinilen bir kişi normalde Malta vatandaşlığını otomatik olarak alırdı. Bu kural ilgili tarihte anayasadan kaldırılmıştır.

1 Ağustos 1989'dan itibaren, Malta vatandaşları tarafından evlat edinilen bir çocuk, evlat edinildiği tarihte 10 yaşın altında olması koşuluyla Malta vatandaşlığını otomatik olarak edinir.

Yatırım yoluyla Malta vatandaşlığı ve oturum izni[değiştir | kaynağı değiştir]

Yatırım yoluyla Malta vatandaşlığı, Kasım 2013'te Malta Anayasası'nın 188. maddesinde yapılan bir değişiklikle kabul edildi. 2014 yılında yürürlüğe giren yasayayla Malta’ya Yatırım yoluyla Vatandaşlık için yasal zemin oluşturulmuştur.

Malta Oturum İzni ve Vize Programı (MRVP) ve Malta Yatırım Yoluyla Vatandaşlık Programı (Bireysel Yatırımcı Programı veya IIP olarak da bilinir), yüksek net değere sahip bireyler ve ülkede gerçekleştirecekleri eylemleri teşvik için Malta hükûmeti tarafından sunulmuştur.

Programların gereklilikleri yerine getirildiği takdirde uygun başvuru sahipleri kısa bir zaman dilimi içinde Malta ikamet izni ve kartı (MRVP) veya Malta vatandaşlığı ve pasaportu (IIP) edinebilirler.

Malta Hükûmeti'ne IIP aracılığıyla yapılması gereken katkı, yasa ile 650.000 Euro olarak belirlenmiştir. Ayrıca eş ve çocuklar için kişi başı 25.000 Euro, 18 yaşından büyük bekar çocuklar ve anne baba için 50.000 Euro belirlenmiştir.[3] Ek olarak başvuru sahibi en az beş yıl süreyle elinden çıkarmamak şartıyla 150.000 Euro değerinde devlet tahvillerine / hisselere veya nitelikli bir mülke yatırım yapmalıdır. Gayrimenkul alımında ise en az 350.000 Euro değerinde satın alım gerçekleştirilmeli ya da yıllık en az 16.000 Euro değerinde kiralama yapılmalıdır. İster satın alım ister kiralama olsun gayrimenkul en az beş yıl muhafaza edilmelidir.[4]

Malta vatandaşlığının kaybı[değiştir | kaynağı değiştir]

10 Şubat 2000'den bu yana, yabancı bir vatandaşlığa sahip olmak veya bu vatandaşlığı satın almak Malta vatandaşlığını kaybetmeye yol açmamaktadır.

Doğumdan veya aile bağıyla Malta vatandaşı olup, Malta dışında 6 yıldır ikamet eden ve başka bir ülkenin vatandaşlığına geçerek Malta vatandaşlığını kaybeden eski Malta vatandaşlarına otomatik olarak vatandaşlıkları geri verilmiştir. Başka bir deyişle, Malta vatandaşlığını asla kaybetmemiş sayılmışlardır.

Malta vatandaşlığının otomatik olarak yeniden kazanılması şartlarını karşılamayan diğer eski Malta vatandaşları kayıt yoluyla Malta vatandaşlığı alma hakkına sahiptir. Bu, vatandaşlığa kabul veya tescil yoluyla bu statüyü kazanan eski Malta vatandaşlarını ve 6 yıldan daha az bir süre Malta dışında ikamet edenleri kapsar.

Çifte vatandaşlık[değiştir | kaynağı değiştir]

10 Şubat 2000 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere, Malta yasalarına göre diğer ülkelerde vatandaşlıkları bulunan vatandaşlara herhangi bir kısıtlama getirilmemiştir. Çifte vatandaşların Malta pasaportu alma hakları vardır.

Malta'da, Rusya ve Ukrayna'da çifte vatandaşlık geçerlidir. İstisna Kazakistan ve Azerbaycan'dır (bu ülkelerdeki yatırımcıların Malta vatandaşının tüm haklarını kullanmalarına ve ülkelerinin yasalarını ihlal etmemelerine izin veren daimi ikamet etmeleri önerilir). Ruslar için, Rusya FMS'sinin oturma izninin mevcudiyeti ve yabancı bir devletin vatandaşlığı hakkında bilgilendirilmesi gerektiğini hatırlamak önemlidir.[5]

Avrupa Birliği Vatandaşlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Malta, Avrupa Birliği'nin bir parçası olduğundan, Malta vatandaşları da Avrupa Birliği yasası adı altında Avrupa Birliği vatandaşıdırlar. Böylece serbest dolaşım haklarına ve Avrupa Parlamentosu'nda oy kullanma hakkına da sahiptirler. Malta büyükelçiliği bulunmayan ve AB üyesi olmayan bir ülkedeyken, Malta vatandaşları o ülkede bulunan diğer AB ülkelerinin büyükelçiliğinden konsolosluk koruması alma hakkına sahiptir. Malta vatandaşları , AB Antlaşması'nın 21. maddesinde tanınan serbest dolaşım ve oturma hakkı nedeniyle AB içindeki herhangi bir ülkede yaşayabilir ve çalışabilirler.[6][7][8][9]

Seyahat özgürlüğü[değiştir | kaynağı değiştir]

Mayıs 2018 itibarıyla, vize sınırlamaları endeksine göre dünyada 7. (Malta Cumhuriyeti ve Yeni Zelanda pasaportlarıyla birlikte) sıradaki pasaporta sahip olan Malta vatandaşları, 182 ülke ve bölgeye varışta vizeyle veya vizesiz girebilirler.[10]

Malta vatandaşları için vize şartları

2017'de Maltalılık, Uyruk Endeksi'nde (QNI) yirmi üçüncü sırada yer alıyor. Bu endeks seyahat özgürlüğü de dahil olmak üzere dış etkenlere odaklanan Vize Kısıtlamaları Endeksinden dahafarklıdır. QNI, seyahat özgürlüğüne ek olarak barış ve istikrar, ekonomik güç ve insani gelişme gibi iç faktörleri de göz önünde bulundurur.[11]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ http://www.justiceservices.gov.mt/DownloadDocument.aspx?app=lom&itemid=8702&l=1 22 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Art. 10(1) of the Maltese Citizenship Act
  2. ^ "ACQUISITION OF MALTESE CITIZENSHIP BY NATURALISATION" (PDF). DEPARTMENT FOR CITIZENSHIP & EXPATRIATE AFFAIRS. 28 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 17 Haziran 2012. 
  3. ^ "Yatırım programı için şart ve gereklilikler". 14 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2020. 
  4. ^ "Malta vatandaşlık programı". 14 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2020. 
  5. ^ "ПРОЦЕДУРА НАТУРАЛИЗАЦИИ ЗА СЧЕТ ПРЯМЫХ ИНВЕСТИЦИЙ". 12 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ "Malta". European Union. 21 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2015. 
  7. ^ Article 20(2)(c) of the Treaty on the Functioning of the European Union.
  8. ^ Rights abroad: Right to consular protection: a right to protection by the diplomatic or consular authorities of other Member States when in a non-EU Member State, if there are no diplomatic or consular authorities from the citizen's own state (Article 23): this is due to the fact that not all member states maintain embassies in every country in the world (14 countries have only one embassy from an EU state). Antigua and Barbuda (UK), Barbados (UK), Belize (UK), Central African Republic (France), Comoros (France), Gambia (UK), Guyana (UK), Liberia (Germany), Saint Vincent and the Grenadines (UK), San Marino (Italy), São Tomé and Príncipe (Portugal), Solomon Islands (UK), Timor-Leste (Portugal), Vanuatu (France)
  9. ^ "Treaty on the Function of the European Union (consolidated version)" (PDF). Eur-lex.europa.eu. 29 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2015. 
  10. ^ "Global Ranking - Visa Restriction Index 2018" (PDF). 29 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2020. 
  11. ^ "The 41 nationalities with the best quality of life". www.businessinsider.de. 6 Şubat 2016. 9 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2018. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]