Hab Muharebesi
| Hab Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Haçlı Seferleri | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 KudüsTrablus Kontluğu Antakya Prensliği | Artuklu Beyliği, Halep | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
Kudüs Kralı II. Baudouin Trablus Kontu Pons Robert Fulcoy | İlgazi Bey (Mardin) | ||||||
| Güçler | |||||||
| "Birkaç bin" piyade ile 700 süvari[2] | Bilinmiyor | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| Bilinmiyor | Bilinmiyor | ||||||
Hab Muharebesi (Arapça: معركة هاب), 14 Ağustos 1119'da Kudüs Kralı II. Baudouin'in komutasındaki bir Haçlı ordusu, Mardin'den İlgazi Bey liderliğindeki bir Müslüman ordusuna karşı tartışmalı bir zafer kazandı, çünkü Müslüman ordusu da bunu bir zafer olarak kabul etmiştir.[3] Çatışma, sadece haftalar önce feci bir yenilgiye uğrayan Antakya Prensliği'ni istikrara kavuşturdu. II. Baudouin, İlgazi Bey tarafından fethedilen tüm kaleleri geri almayı başardı ve Antakya üzerine yürümesini engelledi.
Arka Plan[değiştir | kaynağı değiştir]
28 Haziran 1119'da İlgazi Bey'in Türk-Suriye ordusu, Ager Sanguinis Muharebesi'nde Antakya ordusunu yok etti. Büyük zaferinden sonra, Müslüman liderin ordusu Latin prensliğinde bir dizi kaleyi ele geçirdi, ancak daha fazlası elde edilebilirdi. "İl Ghazi'nin büyük zaferinden kar elde edememesi ... sadece kendi müteakip ve uzun süreli sarhoşluğundan değil, aynı zamanda güçlerinin yağma arayışında dağılmasından da kaynaklanıyordu."[4]
Haberi duyar duymaz Kral Baudouin, Antakya'yı kurtarmak için Kudüs Krallığı'ndan kuzeye bir kuvvet getirdi. Yolda, Trablus Kontu Pons komutasındaki Trablus Kontluğu'ndan bir birlik aldı. Baudouin, Antakya'nın ordusunun kalıntılarını bir araya getirdi ve onları kendi askerlerine ekledi. Ardından İlgazi Bey'in kuşattığı Antakya'nın 65 kilometre doğu-güneydoğusunda bulunan Zerdana'ya doğru hareket etti. Baudouin, Tell Danith sulama noktasında kamp yaparken Zerdana'nın düştüğünü öğrendi. Buna göre Haçlılar, yaklaşık Zerdana'nın 25 kilometre güneybatısında Hab kalesine geri çekilmeye hazırlandılar.
Muharebe[değiştir | kaynağı değiştir]
14 Ağustos sabahı Baudouin, Frank ordusunu açık arazide geri çekilmek üzere dikkatlice ayarladı. Önde gelen 700 şövalyeden oluşan üç birlikti. Arkalarında okçular ve mızraklılardan oluşan birkaç bin piyade yürüyordu. Kont Pons, şövalyeleriyle birlikte sağ kanadı koruyordu. Robert Fulcoy komutasındaki bir grup Antakyalı şövalye sol kanadı koruyordu. Antakya'dan daha fazla şövalye arkayı korudu. Baudouin, Kudüs'ten bir yedek atlı şövalyeye grubuna liderlik etti, ancak oluşumun hangi bölümünde yürüdüğü açık değildir.[5]
Artuklular, Frank süvarilerini erken hücum etmeye veya düşman piyade düzeninde boşluklar açmak için kışkırtmayı umuyorlardı. Böyle uygun bir fırsat ortaya çıktığında, mızrak ve kılıçla ile muharebeye girdiler.[6]
Beklendiği gibi, Artuklu atlı okçuları şafakta kolu taciz etmeye başladı. İlgazi Bey'in saldırılarının yoğunluğu kısa sürede arttı ve Haçlı ordusu muhtemelen günün erken saatlerinde durduruldu. Üç öncü birlik dağıtıldı ve Latin piyadelerinin ana gövdesi ciddi bir saldırıya uğradı. Piyade kendini güçlü bir şekilde savundu, ancak normal süvari desteği olmadan ağır kayıplar verdi.
Sol kanatta Robert Fulcoy, kendisine karşı çıkan gücün üstesinden geldi. Ancak Artukluları takip ettikten sonra, kalesi Zerdana'yı geri alma olasılığını araştırmak için şövalyeleriyle birlikte yola çıktı. Bu arada, Kont Pons'un komutasındaki şövalyeler dağıldı ve bazıları bir felaket haberini yayarak Antakya ve Trablus'a kadar kaçtı. Kont Pons ve bir avuç şövalye, Baudouin'in rezervine katılmak için toplandı ve çatışmaya devam ettiler.
Yedek şövalyelerini ustaca kullanan Baudouin, günü kurtardı. Tehdit altındaki her bölgeye müdahale ederek, uzun ve çetin savaş sırasında ordusunu bir arada tuttu. Sonunda Artuklular yenilgiyi kabul ettiler ve savaş alanından çekildiler.[7]
Neticesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Baudouin'in dar taktik zaferinde, Haçlılar ciddi kayıplar verdi. İlgazi Bey, zaferini ilan etmesine rağmen adamlarını savaştan çektiği için Türk ordusunun da acı kayıplar verdiği tahmin edilebilir. Bir tarihçi, "Karşı koymadan Baudouin'in kaybedilen yerlerin bir kısmını geri almayı başardığını" belirtir.[8] Stratejik olarak, Antakya Prensliği'ni birkaç nesil boyunca koruyan bir Hristiyan zaferiydi. Bölgedeki bir sonraki büyük çarpışma, 1125'teki Azez Muharebesi oldu.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Özel
- ^ Mombert 2018, s. 88.
- ^ Colish 1983, s. 409.
- ^ Mombert 2018, s. 87.
- ^ Smail 1956, s. 74.
- ^ Beeler 1971, s. 146.
- ^ Smail 1956, s. 83.
- ^ Beeler 1971, s. 147.
- ^ Smail 1956, s. 30.
- Genel
- Mombert, J. I. (2018). A Short History of the Crusades (İngilizce).
- Colish, Marcia L. (1983). The Mirror of Language: A Study in the Medieval Theory of Knowledge (İngilizce).
- Beeler, John (1971). Warfare in Feudal Europe, 730-1200 (İngilizce). Ithaca, NY: Cornell University Press. ISBN 0-8014-9120-7.
- Smail, R. C. (1956). Crusading Warfare, 1097-1193 (İngilizce). New York: Barnes & Noble Books. ISBN 1-56619-769-4.