Ramla Muharebesi (1102)
| Ramla Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Haçlı Seferleri | |||||||
 İki Yüz Şövalye Yirmi Bin Sarazen'e Saldırdı. Gustave Doré'nin çizimi (1877) | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Fâtımîler |
 Kudüs Krallığı | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
| Sharaf al-Ma'ali |
I. Baudouin (Kudüs kralı) Stephen (Blois kontu) (ölü) | ||||||
| Güçler | |||||||
|
Modern tahminler: 3,000–5,000[1] Dönemin kaynakları: 20,000 | 200 şövalye [2] | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| Bilinmiyor | Yaklaşık 200 | ||||||
İkinci Ramla Muharebesi (ya da Ramleh) 17 Mayıs 1102'de Haçlı Kudüs Krallığı ile Mısırlı Fâtımîler arasında gerçekleşti.[3]
Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]
Ramla kasabası, Kudüs'ten Aşkelon'a giden yol üzerinde uzanıyordu, ikincisi Filistin'deki en büyük Fâtımî kalesiydi. Aşkelon'dan Fâtımî veziri El-Efdâl Şehinşâh, 1099'dan 1107'ye kadar yeni kurulan Haçlı krallığına neredeyse her yıl saldırılar düzenledi. İki ordunun Ramla'da karşılaşması üç kez oldu.
Dönemin Mısır orduları, Arap ve Berberi süvarileri tarafından desteklenen Sudanlı okçu birliklerine güveniyordu. Okçular yaya olduğundan ve atlılar mızrak ve kılıçla saldırıyı beklediklerinden, bir Fâtımî ordusu tam olarak Frank ağır süvarilerinin saldırmakta ustalaştığı türden hareketsiz bir hedef oluyorlardı. Haçlılar, Türk atlı okçularının taciz etme ve kuşatma taktiklerine sağlıklı bir saygı geliştirirken, Fâtımî ordularının etkinliğini göz ardı etme eğilimindeydiler. Aşırı güven, ikinci Ramla savaşında bir Haçlı felaketine yol açarken, daha sık görülen sonuç bir Fatımi yenilgisiydi. "Franklar, Selahaddin'in saltanatına kadar, Müslüman Suriye ve Mezopotamya'dan gelen ordular gibi Fâtımîlerden asla korkmadılar."[4]
Muharebe[değiştir | kaynağı değiştir]
Haçlıların önceki yılki ilk Ramla Muharebesi'ndeki şaşırtıcı zaferi sonrası el-Afdal kısa süre sonra Haçlılara bir kez daha saldırmaya hazır hale geldi ve oğlu Sharaf al-Ma'ali komutasında yaklaşık 20.000 asker gönderdi. Kudüs Kralı I. Baudouin, Fâtımî istila kuvvetinin haberi kendisine ulaştığında, 1101 Haçlı Seferi mağlubiyetinden kurtulanları görmek için Yafa'daydı. Aquitaine'li William çoktan ayrılmıştı, ancak Blois Kontu Stephen ve Burgundy Kontu Stephen gibi pek çok kişi, olumsuz rüzgarlar nedeniyle kalmışlardı ve sonuç olarak savaşa yardım etmek için Baudouin'in gücüne katıldılar. Hatalı keşif nedeniyle Baudouin, Fâtımî ordusunun büyüklüğünü ciddi bir şekilde küçümsedi, bunun küçük bir sefer gücünden fazlası olmadığına inandı ve sadece iki yüz atlı şövalye ve piyade olmadan birkaç bin kişilik bir orduyla yüzleşmek için sürdü.[5]
Hatasını çok geç anlayan ve kaçış yolu çoktan kesilmiş olan Baudouin ve ordusu Fâtımî kuvvetleri tarafından saldırıya uğradı ve Baudouin ve bir avuç diğerleri kendilerini Ramla'nın tek kulesinde barikat kurmayı başarsalar da birçoğu hızla katledildi. Baudouin'in kuleden sadece katibi ve daha sonra hiçbir kaynakta adı geçmeyen tek bir şövalye olan Brulis'li Hugh ile gecenin karanlığında kaçmaktan başka bir seçeneği kalmadı. Baudouin, 19 Mayıs'ta bitkin, aç ve güneşten kavrulmuş bir şekilde oldukça güvenli Arsuf limanına ulaşana kadar sonraki iki günü Fâtımî arama gruplarından kaçarak geçirdi.[5]
Ramla'da kalan şövalyelerin durumu, Baudouin'in kaçışından sonraki sabah Fâtımî kuvvetlerinin kasabaya baskın yapmasıyla kötüleşti ve sadece kule Haçlıların kontrolünde kaldı. Fatımiler kuleye saldırdılar, duvarları yıktılar ve savunucuları boğmak için ateşler yaktılar. Bir günün ardından, kralları tarafından neredeyse terk edilmiş olan kalan şövalyeler, intihara meyilli bir son direniş başlatmaya karar verdiler ve kuşatmacılara saldırdılar. Dört yıl önce Antakya Kuşatması'nı terk ettiğinde kaybettiği onurunu nihayet geri kazanma şansı yakalayan Blois kontu Stephen da dahil olmak üzere, yetersiz kuvvetin neredeyse tamamı derhal öldürüldü. Bununla birlikte, daha önce 1101 Haçlı Seferi'nde bir birliğe liderlik etmiş olan IV. Heinrich'in komutanı olan Alman Konrad, etrafındaki herkes öldükten sonra bile hala savaşmaya devam etti ve dehşete düşmüş Fâtımîler'i, eğer teslim olursa hayatını bağışlamak için teklif ettiği noktaya kadar düşmanı uzak tuttu.[5]
Yafa Kuşatması ve neticesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Arsuf'ta toparlanan Baudouin, Fâtımîler'in Yafa ablukasını aşması için bir İngiliz korsan gemisine el koydu ve Falchenburg'li Hugh komutasındaki seksen şövalyeden oluşan bir kuvvet karadan içeri girmeye çalıştı. Muzaffer Sharaf al-Ma'ali şehri kuşatmıştı ve kralları kayıp ve ordunun yok edildiği varsayıldığından, Haçlıların teslimiyeti kaçınılmaz görünüyordu. Fâtımîler, şehri teslim olmaya ikna etmek için, daha önce savaşta ölmüş bir şövalye olan Scheldewindeke'li Gerbod'un cesedini[6] Baudouin'e benzettiler ve cesedi sakatlayıp Yafa surlarının önünde teşhir ettiler. Gerbod, görünüşe göre Baudouin'e benziyordu ve Haçlılar bu hileye kandılar, Baudouin tam zamanında geldiğinde şehirden kaçma hazırlıkları devam ediyordu. Baudouin'in gelişi ile cesareti kırılan Sharaf geri çekildi ve bu da Baudouin'e bir karşı saldırı düzenlemesi için zaman tanıdı. Bir Fransız ve Alman Haçlı filosunun gelişiyle güçlenen Baudouin, sekiz bin kişilik bir ordu kurmayı başardı[7] ve hazırlıksız Fâtımîler'i şaşırttı. Sharaf'ın kararsız liderliğinden zaten hoşnutsuzluk yükseliyordu ve Fâtımîler hızla Aşkelon'a geri çekildiler. Baudouin krallığını savunmayı başarsa da, yanlış hesaplaması, doğmakta olan Kudüs Krallığı'nın kaybetmeyi göze alamayacağı bir dizi önde gelen şövalyenin hayatına mal olmuştu. Daha fazla Fâtımî akınları devam etti ve iki devlet 1105'te Ramla'da üçüncü kez bir muharebede karşı karşıya geldiler.[5]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Özel
- ^ Stevenson 1907, s. 39.
- ^ Verbruggen 1997, s. 10.
- ^ Pringle 1993, s. 183.
- ^ Smail 1995, s. 87.
- ^ a b c d Asbridge, Thomas (19 Ocak 2012). The Crusades: The War for the Holy Land (İngilizce). Simon & Schuster. ISBN 978-1-84983-688-3. 6 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2022.
- ^ http://www.medievalgenealogy.org.uk/families/gundred/gundocs.shtml#1102 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Plurimis deinde diebus evolutis et conventu Christianorum de die in diem comminuto, aliis redeuntibus navigio, aliis per diversas regiones in reditu suo dispersis [a list of names, including] Gerbodo de castello Winthinc[1] ... Rodulfus de Alos, Gerbodo de Winthinc[2] [a list of names] et ceteri omnes mediis hostibus interierunt. 1. Other manuscripts read Wintinc or Wintine. 2. Other manuscripts read Wintinch, Wihtinc or Wintinc. Albert of Aachen, Historia Hierosolymitana, printed in Recueil des Historiens des Croisades, Occidentaux, vol. 4, pp. 591, 593 (Paris, 1879).
- ^ Dupuy & Dupuy 1977, s. 316.
- Genel
- Pringle, Denys (1993). The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem: A Corpus (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press. s. 183. ISBN 0-521-39037-0.
- Brett, Michael (2019). "The battles of Ramla, 1099–1105". The Fatimids and Egypt (İngilizce). London and New York: Taylor & Francis. ss. 207-228. ISBN 978-1-138-35482-1.
- Stevenson, W (1907). The Crusaders in the East: a brief history of the wars of Islam with the Latins in Syria during the twelfth and thirteenth centuries (İngilizce). Cambridge University Press.
- Verbruggen, J.F. (1997) [1954]. De Krijgskunst in West-Europa in de Middeleeuwen, IXe tot begin XIVe eeuw [The Art of Warfare in Western Europe During the Middle Ages: From the Eighth Century to 1340] (İngilizce). Willard, S. tarafından çevrildi (2. bas.). Suffolk: Boydell Press. ISBN 0-85115-630-4.
- Smail, R. C. (1995) [1956]. Crusading Warfare, 1097–1193 (İngilizce). New York: Barnes & Noble Books. ISBN 1-56619-769-4.
- Dupuy, R. E.; Dupuy, T. N., (Ed.) (1977). The Encyclopedia of Military History (İngilizce). New York: Harper & Row. ISBN 0-06-011139-9.