Doğal seçilim: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Ömer Berkay (mesaj | katkılar)
ekleme
Etiket: 2017 kaynak düzenleyici
Ömer Berkay (mesaj | katkılar)
ekleme
Etiket: 2017 kaynak düzenleyici
15. satır: 15. satır:
[[Dosya:Aristotle_Altemps_Inv8575.jpg|bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Aristotle_Altemps_Inv8575.jpg|küçükresim|[[Aristoteles]], sadece işe yarar olanların hayatta kaldığı takdirde başka canlı formlarının ortaya çıkıp çıkmayacağı üzerine düşünmüştür.]]
[[Dosya:Aristotle_Altemps_Inv8575.jpg|bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Aristotle_Altemps_Inv8575.jpg|küçükresim|[[Aristoteles]], sadece işe yarar olanların hayatta kaldığı takdirde başka canlı formlarının ortaya çıkıp çıkmayacağı üzerine düşünmüştür.]]
[[Empedokles]]<ref>{{harvnb|Empedocles|1898|loc=[https://history.hanover.edu/texts/presoc/emp.html#book2 ''On Nature'', Book II]}}</ref> ve onun entelektüel mirasçısı olan [[Roma Cumhuriyeti|Romalı]] şair [[Titus Lucretius Carus|Lucretius]]<ref>{{harvnb|Lucretius|1916|loc=[http://classics.mit.edu/Carus/nature_things.5.v.html ''On the Nature of Things'', Book V]}}</ref> da dahil olmak üzere [[Klasik Dönem|klasik dönemde]] yaşamış birçok filozof, doğanın rastgele bir şekilde çeşitli birçok canlı ürettiği ve yalnızca yiyecek bulup üremeyi başarabilen canlıların hayatta kaldığı fikrini dile getirdiler. [[Aristoteles]], Empedokles'in organizmaların tamamen sıcak ve soğuk gibi nedenlerin tesadüfî işleyişiyle ortaya çıktığı fikrini ''[[Fizik (Aristoteles)|Fizik]]'' adlı eserinin II. kitabında eleştirdi.<ref>{{harvnb|Aristotle|loc=[http://classics.mit.edu/Aristotle/physics.2.ii.html ''Physics'', Book II, Chapters 4 and 8]}}</ref> Biçimin bir amaç için elde edildiğine inandığından türlerdeki kalıtımın düzenliliğini kanıt olarak göstererek, Empedokles'in fikrinin yerine doğal [[teleoloji]]yi koydu.<ref>{{harvnb|Lear|1988|p=[https://books.google.com/books?id=hSAGlzPLq7gC&lpg=PP1&pg=PA38&hl=en#v=onepage&q&f=false 38]}}</ref><ref name="henry">{{Akademik dergi kaynağı|url=http://works.bepress.com/cgi/viewcontent.cgi?article=1010&context=devinhenry|başlık=Aristotle on the Mechanism of Inheritance|tarih=September 2006|sayı=3|sayfalar=425-455|dergi=Journal of the History of Biology|cilt=39|doi=10.1007/s10739-005-3058-y|soyadı=Henry|ad=Devin|s2cid=85671523}}</ref> Yine de biyolojisinde canavarlar (τερας) gibi yeni hayvan türlerinin çok nadir durumlarda ortaya çıkabileceğini kabul etti (''[[Hayvanların Oluşumu]]'', IV. Kitap).[[Dosya:Antibiotic resistance tr.png|küçükresim|upright=1.14|sağ|Doğal seçilim yolu ile antibiyotik direncin nasıl arttırıldığı. Üstteki ilk bölüm, antibiyotiğe maruz kalmamış bir bakteri nüfusunu göstermektedir. Orta bölümde ise antibiyotiğe maruz kalmalarında hemen sonraki durumları gösteriliyor. Bu kısmı seçilimin rol oynadığı bölümdür. Son kısım ise direncin yeni bakteri neslinde nasıl yayıldığını göstermektedir. Açık renk en az direnç, koyu renk en çok direnç.]]
[[Empedokles]]<ref>{{harvnb|Empedocles|1898|loc=[https://history.hanover.edu/texts/presoc/emp.html#book2 ''On Nature'', Book II]}}</ref> ve onun entelektüel mirasçısı olan [[Roma Cumhuriyeti|Romalı]] şair [[Titus Lucretius Carus|Lucretius]]<ref>{{harvnb|Lucretius|1916|loc=[http://classics.mit.edu/Carus/nature_things.5.v.html ''On the Nature of Things'', Book V]}}</ref> da dahil olmak üzere [[Klasik Dönem|klasik dönemde]] yaşamış birçok filozof, doğanın rastgele bir şekilde çeşitli birçok canlı ürettiği ve yalnızca yiyecek bulup üremeyi başarabilen canlıların hayatta kaldığı fikrini dile getirdiler. [[Aristoteles]], Empedokles'in organizmaların tamamen sıcak ve soğuk gibi nedenlerin tesadüfî işleyişiyle ortaya çıktığı fikrini ''[[Fizik (Aristoteles)|Fizik]]'' adlı eserinin II. kitabında eleştirdi.<ref>{{harvnb|Aristotle|loc=[http://classics.mit.edu/Aristotle/physics.2.ii.html ''Physics'', Book II, Chapters 4 and 8]}}</ref> Biçimin bir amaç için elde edildiğine inandığından türlerdeki kalıtımın düzenliliğini kanıt olarak göstererek, Empedokles'in fikrinin yerine doğal [[teleoloji]]yi koydu.<ref>{{harvnb|Lear|1988|p=[https://books.google.com/books?id=hSAGlzPLq7gC&lpg=PP1&pg=PA38&hl=en#v=onepage&q&f=false 38]}}</ref><ref name="henry">{{Akademik dergi kaynağı|url=http://works.bepress.com/cgi/viewcontent.cgi?article=1010&context=devinhenry|başlık=Aristotle on the Mechanism of Inheritance|tarih=September 2006|sayı=3|sayfalar=425-455|dergi=Journal of the History of Biology|cilt=39|doi=10.1007/s10739-005-3058-y|soyadı=Henry|ad=Devin|s2cid=85671523}}</ref> Yine de biyolojisinde canavarlar (τερας) gibi yeni hayvan türlerinin çok nadir durumlarda ortaya çıkabileceğini kabul etti (''[[Hayvanların Oluşumu]]'', IV. Kitap).[[Dosya:Antibiotic resistance tr.png|küçükresim|upright=1.14|sağ|Doğal seçilim yolu ile antibiyotik direncin nasıl arttırıldığı. Üstteki ilk bölüm, antibiyotiğe maruz kalmamış bir bakteri nüfusunu göstermektedir. Orta bölümde ise antibiyotiğe maruz kalmalarında hemen sonraki durumları gösteriliyor. Bu kısmı seçilimin rol oynadığı bölümdür. Son kısım ise direncin yeni bakteri neslinde nasıl yayıldığını göstermektedir. Açık renk en az direnç, koyu renk en çok direnç.]]

=== Modern sentez ===
{{Ana|Modern evrimsel sentez}}
Doğal seçilim büyük ölçüde kalıtıma dayalıdır ama genetiğin basit kavramlarının ortaya çıkmasından önce geliştirildi. Modern genetiğin babası olan [[Moravya|Moravyalı]] başrahip [[Gregor Mendel]]'in çalışmaları, Darwin'le çağdaş olmalarına rağmen diplerde kaldı ve ancak 1900'de yeniden keşfedildi.<ref>{{cite web |url=https://www.jic.ac.uk/germplas/PISUM/ZGS4F.HTM |title=Mendel's Peas |last=Ambrose |first=Mike |publisher=Germplasm Resources Unit, [[John Innes Centre]] |location=Norwich, UK |access-date=2015-05-22 |archive-url=https://web.archive.org/web/20160614210558/https://www.jic.ac.uk/germplas/PISUM/ZGS4F.HTM |archive-date=14 June 2016 |url-status=dead }}</ref> 20. yüzyılın başlarında [[Mendel genetiği|Mendel'in kalıtım yasalarının]] evrimle entegre olmasıyla (sözde [[Modern evrimsel sentez|modern sentez]]) bilim adamları doğal seçilimi kabul etmeye başladılar.<ref name=Huxley>{{cite book |last=Huxley |first=Julian |author-link=Julian S. Huxley |year=1929–1930 |chapter=The A B C of Genetics |title=The Science of Life |volume=2 |location=London |publisher=[[Amalgamated Press]] |oclc=3171056|title-link=The Science of Life }}</ref><ref>{{cite book |author=National Academy of Sciences |author-link=National Academy of Sciences |year=1999 |title=Science and Creationism: A View from the National Academy of Sciences |url=https://archive.org/details/sciencecreationi0000unse |edition=2nd |location=Washington, DC |publisher=National Academy Press |isbn=978-0-309-06406-4 |oclc=43803228 |url-access=registration }}</ref> Sentez farklı alanlardaki ilerlemelerden doğdu. Ronald Fisher gerekli matematik dilini geliştirdi ve ''[[Doğal Seleksiyonun Genetik Teorisi]]''<nowiki/>'ni (1930) yazdı.<ref name="fisher" /> [[J. B. S. Haldane|J.B.S. Haldane]], doğal seçilimin "maliyeti" kavramını ortaya attı.<ref>{{harvnb|Haldane|1932}}</ref><ref>{{cite journal |last=Haldane |first=J. B. S. |author-link=J. B. S. Haldane |date=December 1957 |title=The Cost of Natural Selection |url=http://www.blackwellpublishing.com/ridley/classictexts/haldane2.pdf |journal=[[Journal of Genetics]] |volume=55 |issue=3 |pages=511–524 |doi=10.1007/BF02984069|s2cid=32233460 }}</ref> [[Sewall Wright]] seçilimin ve adaptasyonun doğasını aydınlattı.<ref>{{cite journal |last=Wright |first=Sewall |author-link=Sewall Wright |year=1932 |title=The roles of mutation, inbreeding, crossbreeding and selection in evolution |url=http://www.blackwellpublishing.com/ridley/classictexts/wright.asp |journal=Proceedings of the VI International Congress of Genetrics |volume=1 |pages=356–366}}</ref> ''[[Genetik ve Türlerin Kökeni]]'' (1937) adlı kitabında [[Theodosius Dobzhansky]], bir zamanlar seçilime [[Mutasyonizm|rakip olarak görülen]] ancak aslında genetik çeşitlilik sağlayarak doğal seçilim için kaynak yaratan mutasyon fikrini ortaya attı.<ref>{{harvnb|Dobzhansky|1937}}</ref><ref>{{harvnb|Dobzhansky|1951}}</ref>

=== İkinci bir sentez ===
[[Ernst Mayr|Ernst Mayr,]] ''[[Sistematik ve Türlerin Kökeni]]'' (1942) adlı eserinde [[Üreme yalıtımı|üreme yalıtımının]] türleşme için kilit önemini anlattı.<ref>{{harvnb|Mayr|1942}}</ref> [[William Donald Hamilton|W.D. Hamilton,]] 1964'te [[Akraba seçilimi|akraba seçimini]] tasavvur etti.<ref>{{Cite journal | last1=Hamilton | first1=W. | title=The genetical evolution of social behaviour. I | journal=Journal of Theoretical Biology | volume=7 | issue=1 | pages=1–16 | year=1964 | pmid=5875341 | doi=10.1016/0022-5193(64)90038-4| bibcode=1964JThBi...7....1H | s2cid=5310280 }}</ref><ref>{{Cite journal | last1=Hamilton | first1=W. | title=The genetical evolution of social behaviour. II | journal=Journal of Theoretical Biology | volume=7 | issue=1 | pages=17–52 | year=1964 | pmid=5875340 | doi=10.1016/0022-5193(64)90039-6| bibcode=1964JThBi...7...17H }}</ref> Bu sentez doğal seçilimi, günümüzde de olduğu üzere evrim teorisinin temeline oturttu. 20. yüzyılın sonunda [[Moleküler genetik|moleküler genetikte]] yaşanan gelişmeler, embriyonun gelişimini moleküler düzeyde kontrol eden [[Gen düzenleyici ağ|gen düzenleyici ağların]] terimleriyle [[Morfoloji (biyoloji)|formun]] evrimini açıklamaya çalışan ikinci bir sentezi yani [[Evrimsel gelişim biyolojisi|evrimsel gelişim biyolojisini]] ortaya çıkarttı. Burada doğal seçilim yetişkin vücudunun morfolojisini değiştirmek için embriyonik gelişim üzerinde etkili olmak olarak anlaşılmıştır.<ref name=Gilbert2003>{{cite journal |last1=Gilbert |first1=Scott F. |title=The morphogenesis of evolutionary developmental biology |journal=International Journal of Developmental Biology |date=2003 |volume=47 |issue=7–8 |pages=467–477 |pmid=14756322 |url=http://www.chd.ucsd.edu/_files/fall2008/Gilbert.2003.IJDB.pdf}}</ref><ref name=Gilbert1996>{{cite journal |last1=Gilbert |first1=S.F.|last2=Opitz |first2=J.M. |last3=Raff |first3=R.A. |title=Resynthesizing Evolutionary and Developmental Biology |journal=Developmental Biology |date=1996 |volume=173 |issue=2 |pages=357–372 |doi=10.1006/dbio.1996.0032 |pmid=8605997|doi-access=free }}</ref><ref name="Müller">{{cite journal |last1=Müller |first1=G.B. |title=Evo–devo: extending the evolutionary synthesis |journal=Nature Reviews Genetics |date=2007 |volume=8 |issue=12 |pages=943–949 |doi=10.1038/nrg2219 |pmid=17984972|s2cid=19264907 }}</ref><ref>{{cite book | first1=Sean B. |last1=Carroll |first2=Jennifer K. |last2=Grenier |first3=Scott D. |last3=Weatherbee |title=From DNA to Diversity: Molecular Genetics and the Evolution of Animal Design&nbsp;– Second Edition | publisher=Blackwell Publishing| year=2005 |isbn=978-1-4051-1950-4 |page=13}}</ref>


== Terminoloji ==
== Terminoloji ==

Sayfanın 20.35, 5 Ocak 2024 tarihindeki hâli

Modern biyolojinin başlangıcı 19. yüzyılda Charles Darwin'in doğal seçilim yoluyla evrim çalışmalarıya olmuştur.

Doğal seçilim, canlıların fenotiplerindeki farklılıklardan ötürü hayatta kalma ve üremelerinin değişkenlik göstermesidir. Evrimin esas mekanizmalarından biri olup, bir popülasyonun nesiller boyunca karakteristik olan kalıtsal özelliklerindeki değişimdir. Charles Darwin, kendi görüşüne göre kasıtlı olarak gerçekleştirilen yapay seçilime karşılık kendiliğinden gerçekleşen "doğal seçilim" terimini popülerleştirmiştir.

Hem genotipik hem de fenotipik özelliklerin çeşitliliği, tüm organizma popülasyonlarında mevcuttur. Ancak bazı özelliklerin, canlının hayatta kalma şansını ve üreme başarısını artırma olasılığı daha yüksektir. Böylece bu özellikler bir sonraki nesle aktarılır. Bu özellikler, onu destekleyen ortam değişmediği sürece, bir popülasyonda daha yaygın hale gelebilir. Yeni özellikler, belirli bir nişte yaşanan değişiklikler sebebiyle daha avantajlı hale gelirse mikro evrim gerçekleşir. Ancak yeni özellikler, daha geniş bir çevrede yaşanan değişiklikler sebebiyle daha avantajlı hale gelirse makroevrim gerçekleşir. Bazenleri, yeni türler ortaya çıkar özellikle de seleflerinin sahip olduklarından radikal derecede farklı yeni özellikler söz konusuysa.

Bu özelliklerin 'seçilme' ve bir sonraki nesle aktarılma olasılığı birçok faktör tarafından belirlenir. Bazılarının, bulundukları çevreye adapte olmaları sebebiyle aktarılma olasılığı daha yüksektir. Diğerleri ise çiftler tarafından aktif olarak beğinildikleri için aktarılır ve buna cinsel seçilim denir. Ayrıca dişi vücudu, doğurganlık seçilimi olarak bilinen, üreme sağlığına en düşük maliyeti getiren özellikleri tercih eder.

Doğal seçilim modern biyolojinin temel taşıdır. Darwin ve Alfred Russel Wallace tarafından 1858'de verilen ortak bir makale sunumunda yayınlanan kavram, Darwin'in 1859 tarihli büyük ses getiren kitabı Doğal Seçilim Yoluyla Türlerin Kökeni ya da Yaşam Mücadelesinde Avantajlı Irkların Korunumu Üzerine'de özenle ele alındı. Doğal seçilimi, yetiştiriciler tarafından arzu edilen özelliklere sahip hayvanların ve bitkilerin üreme için sistematik bir şekilde tercih edildiği bir süreç olan yapay seçilime benzer bir şekilde tanımladı. Esasen doğal seçilim kavramı, uygun bir kalıtım teorisinin yokluğunda geliştirildi. Darwin'in çalışmalarını yürüttüğü dönemde bilim, henüz modern genetik teorileri geliştirmemişti. Klasik Darwinci evrim ile klasik genetikteki müteakip keşifler 20. yüzyılın ortalarında modern sentezi doğurdu. Moleküler genetiğin de eklenmesiyle evrimi moleküler düzeyde açıklayan evrimsel gelişim biyolojisi doğdu. Genotipler rastgele yaşanan genetik sürüklenmelerle yavaşça değişebilirken doğal seçilim adaptif evrimin temel açıklaması olarak kalmaya devam etmektedir.

Tarihsel gelişim

Darwin öncesi teoriler

Aristoteles, sadece işe yarar olanların hayatta kaldığı takdirde başka canlı formlarının ortaya çıkıp çıkmayacağı üzerine düşünmüştür.

Empedokles[1] ve onun entelektüel mirasçısı olan Romalı şair Lucretius[2] da dahil olmak üzere klasik dönemde yaşamış birçok filozof, doğanın rastgele bir şekilde çeşitli birçok canlı ürettiği ve yalnızca yiyecek bulup üremeyi başarabilen canlıların hayatta kaldığı fikrini dile getirdiler. Aristoteles, Empedokles'in organizmaların tamamen sıcak ve soğuk gibi nedenlerin tesadüfî işleyişiyle ortaya çıktığı fikrini Fizik adlı eserinin II. kitabında eleştirdi.[3] Biçimin bir amaç için elde edildiğine inandığından türlerdeki kalıtımın düzenliliğini kanıt olarak göstererek, Empedokles'in fikrinin yerine doğal teleolojiyi koydu.[4][5] Yine de biyolojisinde canavarlar (τερας) gibi yeni hayvan türlerinin çok nadir durumlarda ortaya çıkabileceğini kabul etti (Hayvanların Oluşumu, IV. Kitap).

Doğal seçilim yolu ile antibiyotik direncin nasıl arttırıldığı. Üstteki ilk bölüm, antibiyotiğe maruz kalmamış bir bakteri nüfusunu göstermektedir. Orta bölümde ise antibiyotiğe maruz kalmalarında hemen sonraki durumları gösteriliyor. Bu kısmı seçilimin rol oynadığı bölümdür. Son kısım ise direncin yeni bakteri neslinde nasıl yayıldığını göstermektedir. Açık renk en az direnç, koyu renk en çok direnç.

Modern sentez

Doğal seçilim büyük ölçüde kalıtıma dayalıdır ama genetiğin basit kavramlarının ortaya çıkmasından önce geliştirildi. Modern genetiğin babası olan Moravyalı başrahip Gregor Mendel'in çalışmaları, Darwin'le çağdaş olmalarına rağmen diplerde kaldı ve ancak 1900'de yeniden keşfedildi.[6] 20. yüzyılın başlarında Mendel'in kalıtım yasalarının evrimle entegre olmasıyla (sözde modern sentez) bilim adamları doğal seçilimi kabul etmeye başladılar.[7][8] Sentez farklı alanlardaki ilerlemelerden doğdu. Ronald Fisher gerekli matematik dilini geliştirdi ve Doğal Seleksiyonun Genetik Teorisi'ni (1930) yazdı.[9] J.B.S. Haldane, doğal seçilimin "maliyeti" kavramını ortaya attı.[10][11] Sewall Wright seçilimin ve adaptasyonun doğasını aydınlattı.[12] Genetik ve Türlerin Kökeni (1937) adlı kitabında Theodosius Dobzhansky, bir zamanlar seçilime rakip olarak görülen ancak aslında genetik çeşitlilik sağlayarak doğal seçilim için kaynak yaratan mutasyon fikrini ortaya attı.[13][14]

İkinci bir sentez

Ernst Mayr, Sistematik ve Türlerin Kökeni (1942) adlı eserinde üreme yalıtımının türleşme için kilit önemini anlattı.[15] W.D. Hamilton, 1964'te akraba seçimini tasavvur etti.[16][17] Bu sentez doğal seçilimi, günümüzde de olduğu üzere evrim teorisinin temeline oturttu. 20. yüzyılın sonunda moleküler genetikte yaşanan gelişmeler, embriyonun gelişimini moleküler düzeyde kontrol eden gen düzenleyici ağların terimleriyle formun evrimini açıklamaya çalışan ikinci bir sentezi yani evrimsel gelişim biyolojisini ortaya çıkarttı. Burada doğal seçilim yetişkin vücudunun morfolojisini değiştirmek için embriyonik gelişim üzerinde etkili olmak olarak anlaşılmıştır.[18][19][20][21]

Terminoloji

Doğal seçilim terimi sıklıkla, kalıtsal özellikler üzerinde çalışacak şekilde tanımlanır çünkü bunlar doğrudan evrime katılır. Ancak fenotipteki değişiklikler kalıtsal olsun olmasın üreme avantajı sağlayabilir ve bu anlamda doğal seçilim "kördür". Darwin'in temel tanımını takip edecek olursak bu terim, hem kör seçilimin evrimsel sonucuna hem de mekanizmalarına atıfta bulunmak için kullanılır.[22][9][23][24] Bazen seçilim mekanizmaları ve etkileri arasında açıkça bir ayrım yapmak yardımcı olabilir. Şayet bu gerektiğinde bilim adamları "(fenotipik) doğal seçilimi", seçilimin temeli kalıtsal olsun olmasın, "üreyen bireylerin seçimine katkıda bulunan mekanizmalar" olarak tanımlıyorlar.[25][26][27] Bir organizmanın üreme başarısını artıran özelliklere seçilmiş (selected) denirken azaltan özelliklere karşı seçilmiş (seleceted against) denir.[28]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Özel

  1. ^ Empedocles 1898, On Nature, Book II
  2. ^ Lucretius 1916, On the Nature of Things, Book V
  3. ^ Aristotle, Physics, Book II, Chapters 4 and 8
  4. ^ Lear 1988, s. 38
  5. ^ Henry, Devin (September 2006). "Aristotle on the Mechanism of Inheritance". Journal of the History of Biology. 39 (3): 425-455. doi:10.1007/s10739-005-3058-y. 
  6. ^ Ambrose, Mike. "Mendel's Peas". Norwich, UK: Germplasm Resources Unit, John Innes Centre. 14 June 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2015-05-22. 
  7. ^ Huxley, Julian (1929–1930). "The A B C of Genetics". The Science of Life. 2. London: Amalgamated Press. OCLC 3171056. 
  8. ^ National Academy of Sciences (1999). Science and Creationism: A View from the National Academy of Sciences (2nd bas.). Washington, DC: National Academy Press. ISBN 978-0-309-06406-4. OCLC 43803228.  Geçersiz |url-erişimi=registration (yardım)
  9. ^ a b Fisher 1930
  10. ^ Haldane 1932
  11. ^ Haldane, J. B. S. (December 1957). "The Cost of Natural Selection" (PDF). Journal of Genetics. 55 (3): 511–524. doi:10.1007/BF02984069. 
  12. ^ Wright, Sewall (1932). "The roles of mutation, inbreeding, crossbreeding and selection in evolution". Proceedings of the VI International Congress of Genetrics. 1: 356–366. 
  13. ^ Dobzhansky 1937
  14. ^ Dobzhansky 1951
  15. ^ Mayr 1942
  16. ^ Hamilton, W. (1964). "The genetical evolution of social behaviour. I". Journal of Theoretical Biology. 7 (1): 1–16. Bibcode:1964JThBi...7....1H. doi:10.1016/0022-5193(64)90038-4. PMID 5875341. 
  17. ^ Hamilton, W. (1964). "The genetical evolution of social behaviour. II". Journal of Theoretical Biology. 7 (1): 17–52. Bibcode:1964JThBi...7...17H. doi:10.1016/0022-5193(64)90039-6. PMID 5875340. 
  18. ^ Gilbert, Scott F. (2003). "The morphogenesis of evolutionary developmental biology" (PDF). International Journal of Developmental Biology. 47 (7–8): 467–477. PMID 14756322. 
  19. ^ Gilbert, S.F.; Opitz, J.M.; Raff, R.A. (1996). "Resynthesizing Evolutionary and Developmental Biology". Developmental Biology. 173 (2): 357–372. doi:10.1006/dbio.1996.0032. PMID 8605997.  Geçersiz |doi-access=free (yardım)
  20. ^ Müller, G.B. (2007). "Evo–devo: extending the evolutionary synthesis". Nature Reviews Genetics. 8 (12): 943–949. doi:10.1038/nrg2219. PMID 17984972. 
  21. ^ Carroll, Sean B.; Grenier, Jennifer K.; Weatherbee, Scott D. (2005). From DNA to Diversity: Molecular Genetics and the Evolution of Animal Design – Second Edition. Blackwell Publishing. s. 13. ISBN 978-1-4051-1950-4. 
  22. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; origin isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  23. ^ Williams 1966
  24. ^ Endler 1986
  25. ^ Haldane 1954
  26. ^ Lande, Russell; Arnold, Stevan J. (November 1983). "The Measurement of Selection on Correlated Characters". Evolution. 37 (6): 1210–1226. doi:10.2307/2408842. JSTOR 2408842. PMID 28556011. 
  27. ^ Futuyma 2005
  28. ^ Sober 1993

Genel

Konuyla ilgili yayınlar

Meslekî ve teknik okurlar için

Genel okuyucu kitlesi için

Tarihî

Dış bağlantılar