Mehmed (Karamanoğulları beyi): Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
I. Karaman Beyi devletin adından da anlaşılacağı gibi Karaman Bey'dir. |
İçerik eklendi. Etiketler: Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği |
||
2. satır: | 2. satır: | ||
'''I. Mehmed''' ya da '''Karamanoğlu Mehmed Bey''', (d. 1240 - ö. 20 Haziran 1277), [[Karamanoğulları Beyliği]]’nin kurucusu ve ilk hükümdarı.<ref name=":0">TDV İslam Ansiklopedisi, cilt: 28, sayfa: 445</ref> |
'''I. Mehmed''' ya da '''Karamanoğlu Mehmed Bey''', (d. 1240 - ö. 20 Haziran 1277), [[Karamanoğulları Beyliği]]’nin kurucusu ve ilk hükümdarı.<ref name=":0">TDV İslam Ansiklopedisi, cilt: 28, sayfa: 445</ref> |
||
Subaşı olan [[Karaman Bey]]'in en büyük oğludur.<ref name=":0" /> Doğum tarihi |
Subaşı olan [[Karaman Bey]]'in en büyük oğludur.<ref name=":0" /> Doğum tarihi 1240 olup ölümü 1277'dir. Mehmet Bey askerî ve idarî yönden bilgili bir devlet adamı idi. Bilim adamlarını etrafına toplayıp onlara büyük önem vermiştir.<ref>Faruk Sümer, "Karamanoğulları", ''TDV Diyanet İslam Ansiklopedisi'', Ankara 2001, c. XXIV, s. 454-460.</ref> |
||
13. yüzyıl ortalarında Selçuklular, devlet işlerinde [[Farsça]]yı kullanırlardı. Halk ise öz dilleri olan [[Türkçe]]yi kullanıyordu. Mehmet Bey millet olarak birlikte yaşamanın ilk şartı olan dil birliğinin sağlanmasının gerekliliğine inanıyordu. Bu birliği gerçekleştirmek için [[Toros Dağları|Toroslar]] üzerinde yaşayan bütün [[Türkmen]] boylarını çevresinde toplayarak bir ordu oluşturdu. |
13. yüzyıl ortalarında Selçuklular, devlet işlerinde [[Farsça]]yı kullanırlardı. Halk ise öz dilleri olan [[Türkçe]]yi kullanıyordu. Mehmet Bey millet olarak birlikte yaşamanın ilk şartı olan dil birliğinin sağlanmasının gerekliliğine inanıyordu. Bu birliği gerçekleştirmek için [[Toros Dağları|Toroslar]] üzerinde yaşayan bütün [[Türkmen]] boylarını çevresinde toplayarak bir ordu oluşturdu. |
Sayfanın 10.10, 28 Eylül 2020 tarihindeki hâli
I. Mehmed | |
---|---|
Bey | |
2. Karaman Beyi | |
Hüküm süresi | 1263-1277 |
Sonra gelen | Güneri Bey |
Doğum | 1240 Larende |
Ölüm | 20 Haziran 1277 Konya |
Hanedan | Karamanoğulları Hanedanı |
Babası | Karaman Bey |
Dini | Sünni İslam |
I. Mehmed ya da Karamanoğlu Mehmed Bey, (d. 1240 - ö. 20 Haziran 1277), Karamanoğulları Beyliği’nin kurucusu ve ilk hükümdarı.[1]
Subaşı olan Karaman Bey'in en büyük oğludur.[1] Doğum tarihi 1240 olup ölümü 1277'dir. Mehmet Bey askerî ve idarî yönden bilgili bir devlet adamı idi. Bilim adamlarını etrafına toplayıp onlara büyük önem vermiştir.[2]
13. yüzyıl ortalarında Selçuklular, devlet işlerinde Farsçayı kullanırlardı. Halk ise öz dilleri olan Türkçeyi kullanıyordu. Mehmet Bey millet olarak birlikte yaşamanın ilk şartı olan dil birliğinin sağlanmasının gerekliliğine inanıyordu. Bu birliği gerçekleştirmek için Toroslar üzerinde yaşayan bütün Türkmen boylarını çevresinde toplayarak bir ordu oluşturdu.
Şimden gerü hiç gimesne divanda, dergahda, bergahda, mecliste, meydanda ve dahi her yerde Türk dilinden özge söz söylemeye. (13 Mayıs 1277)
Üzerine gönderilen Selçuklu ve Moğol kuvvetlerini büyük bir yenilgiye uğratarak Konya’ya girdi. Burada yaşayan Selçuklu Türkleri, Karamanoğulları ile birlik oldular.[kaynak belirtilmeli]
Kısa zamanda Konya vilayeti ve bazı çevre iller Karamanoğulları'nın hâkimiyeti altına girdi. Daha sonra Selçuklu Sultanı İzzettin Keykavus’un oğlu Gıyaseddin Siyavuş’u başa geçiren Mehmet Bey’in kendisi de vezir oldu. İlk önceleri Moğol baskısına başarı ile karşı koymasına birçok kere galip gelmesine rağmen, daha sonraki çarpışmaların birinde iki kardeşi ile beraber öldürülmüştür. İdareciliği sırasında Türkçeyi resmi dil olarak ilan eden fermanını vermiştir. Bu fermanda "Bugünden sonra divanda, dergâhta ve bargâhta, mecliste ve meydanda Türkçeden başka dil kullanılmayacaktır." diyerek sadece siyasî ve askerî bir zafer değil aynı zamanda kültürel bir zafer kazanmıştır.
Vikisöz'de Karamanoğlu Mehmet Bey ile ilgili sözleri bulabilirsiniz. |
Kaynakça
Resmî unvanlar | ||
---|---|---|
Önce gelen: Kerimüddin Karaman |
Karamanoğulları Beyi 1261-1283 |
Sonra gelen: Güneri Bey |