Kerimüddin Karaman Bey
Kerimüddin Karaman Bey, Türkmen boyu Afşarların lideri ve 13. yüzyılda Anadolu'da bir Türk beyliği olan Karamanoğulları Beyliği'nin kurucusudur.
Babası Nûre Sûfî Bey'dur. Babasının ölümünden sonra, babasının hükümdarlığı döneminde zaten yarı özerk olan beyliğini kurdu. Sözde hükümdarları olan Selçuklular Moğollara yenildi ve Karamanoğulları, Selçuklu başkenti Konya'ya yakın Toros Dağları'nın kuzey yamaçlarına yerleşmekte hiçbir sorun yaşamadılar. Karamanların gücünün artmasından korkan Selçuklu Sultanı, ona bazı kasabaları ikta (tımar) olarak verdi. Karaman (antik Larende) şehri onun adını taşır. Karaman, Kilikya Ermeni Krallığı'na karşı savaşmış ve topraklarını genişletmiştir.
1261 yılında Selçuklulardan IV. Kılıç Arslan, ağabeyinin Bizans İmparatorluğu'na sığınmasıyla az çok güçlendi. (Bkz. Dobruca Beyliği) İsyancı aşiretleri cezalandırmaya başladı. Bu geri dönüşü kendi beyliğine tehdit olarak gören ve padişahtan darbe bekleyen Karaman Bey, Konya'ya sürpriz bir saldırı ile inisiyatif aldı. Ancak Konya'nın batısında gerçekleşen Gevele Muharebesi'nde yenildi. Her iki erkek kardeşi de öldürüldü ve topraklarına kaçtı. Muharebeden kısa bir süre sonra öldüğüne inanılıyor. Günümüzde Karaman ile Ermenek ilçesinde bir köy olan Balkusan'a gömüldü.[1] Türbesi beşik tonozlu giriş bölümüyle, tarikat başlıklarına benzeyen dilimli kubbesiyle diğerlerinden ayrılır.[2] Yerine Mehmed Bey geçti.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Prof. Yaşar Yüce-Prof. Ali Sevim: Türkiye tarihi Cilt I, AKDTYKTTK Yayınları, İstanbul, 1991 p 241
- ^ Sümer, Faruk. "Karamanoğulları". TDV İslâm Ansiklopedisi. 24. Türkiye Diyanet Vakfı. ss. 454-460. 5 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2020.
| Resmî unvanlar | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Nûre Sûfî Bey |
Karamanoğulları lideri 1257-1261 |
Sonra gelen: Mehmed Bey |