Yeoryos Glarakis

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Georgios Glarakis (1789-1855) Yunan bilgin, doktor, filozof ve politikacıydı, üç ulusal mecliste de seçilmiş temsilci olarak bulundu, bakanlık ve yeni kurulan Yunan devletinin birçok pozisyonunda devlet görevlisi olarak bulundu.

Onun onuruna, Patras'ın 8. ve 9. ilkokullarına "Glaraki Okul Kompleksi" adı verilir.

Genç yıllar ve çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

1789'da Sakız Adası'nda doğdu. Yazar Konstantinos Amandos, rahip Andreas Glaros'un oğlu olduğundan ve zaman içinde soyadı Glarakis'e çevrildiğinden bahseder.[1] İleride bir süre matematik ve fizik dersleri vereceği Sakız Adası Okulu'ndan mezun oldu.[2] Daha sonra İstanbul'da ticari bir çalışan olarak çalıştı ve aynı zamanda üniversite kurslarına devam etti.[1] Sakız ahalisinin maddi desteğiyle Göttingen'e giderek tıp okudu[1] ve doktora derecesini aldı[3] ve ardından hastanelerinde çalıştığı Viyana'ya yerleşti.[3] Viyana'da orada yaşayan ve bir süre "Hermes the Scholar" dergisinde işbirliği yapan Yunan bilim adamlarının çevresiyle bağlantı kurdu. Yazıları Adamantios Korai ve Kon tarafından övüldü. Vardalachos[3] 1820'de Sakız Adası Okulu'ndaki Türk işgali altındaki Sakız Adası öğretmenliğine ve Yunan devriminin patlak vermesi (1821) ve Sakız Adası Katliamı nedeniyle uzun sürmeyen bilimini [[3] ] uygulamak için geri döndü. (1822) Yunanistan anakarasına taşınmak zorunda kaldı. Zamanının önde gelen doktoru olarak kabul edildi.[4] Atina Üniversitesi'nin (1837) kurulmasında öncülerden biriydi[3] ve Arkeoloji Derneği'nin (1849-1955) başkanıydı[3]

Yunan Devrimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Yunan Devrimi'ne başlar başlamaz hemen katıldı.[3] Astros toplantısında Alexandros Mavrokordatos ve Stefanos Kanellos ile birlikte tüzüğü hazırlamaktan sorumluydu. Daha sonra İçişleri Bakanlığı Genel Sekreterliği görevini devraldı.[3]

Tavsiyeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Yannis Kapodistrias'ın gelişiyle dışişleri ve donanma bakanı olarak atandı ve 1832'de Achaia valisi oldu.[5] "Yunanistan Geçici Hükümeti"nin (Nisan 1823) revizyon planının Teftiş Kurulu üyesi, İçişleri Bakanlığı genel sekreteri (Nisan 1823-Mayıs 1825) ve İçişleri Bakanlığı'nın başkanıydı. aynı bakanlık (Mayıs 1825-Ağustos 1826), Yunanistan İdari Komitesi genel sekreteri (Ağustos 1826-Nisan 1827) Grigorios Papaflessas'ın ölümünden sonra, 1827'de Troizina 3 . Yunanistan Siyasi Anayasası (1827), Yunanistan Hükümet Karşıtı Komitesi genel sekreteri (Nisan-Mayıs 1827), Dışişleri ve Deniz Kuvvetleri Devlet Sekreteri (Mayıs 1827-Ocak 1828), Uzlaşma Konseyi üyesi ( 1827-1828), Aegina sağlık memuru, oradaki yetimhane doktoru ve iki yıl 1828-1830 Poros valisi, 8 Temmuz 1831'den 25 Ocak 1833'e kadar yine Dışişleri ve Deniz Ticaret Bakanı.[6] ve Sakızlı Paroikon'un 5. Ulusal Meclis'teki temsilcisi (1831-1832) olarak görevlerde bulundu.

Krallık Dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Georgios Glarakis'in bir belgedeki imzası, 1835, Genel Devlet Arşivleri, Patras.

Krallığın kurulmasından sonra, 1835-1836'da Achaia ve Elis'in valisi oldu.[7] Theodoros Kolokotronis, Andreas Metaxas ve Michael Soutso ile birlikte Rus partisinin liderlerinden biri olarak kabul edildi. Fransız büyükelçisi Piscatory gizli raporunda onu "tutkulu ve tehlikeli bir Rus yanlısı" olarak nitelendirdi. Philorthodox Cemiyeti'nin varlığının ortaya çıkmasıyla birlikte, bu cemiyetin yıkıcı olduğu düşünüldüğü için kamu görevinden alındı.[8] Kilise ve halk eğitimi sekreteri (bakanı) olarak kendi tavsiyesi üzerine, 1838'de 1821 devriminin ulusal yıldönümü olarak 25 Mart'ın "her yıl devamlı" kutlanmasına karar verildi.[9] Ulusal hizmetleri için, Birinci Derecede Siyasi Savaşçılar'dan kabul edildi ve Mücadelenin Gümüş Merit'i ve Kurtarıcı Düzeninin Tugay Komutanı ile onurlandırıldı.[3] 1839'dan 1843'e kadar doktor olarak çalıştığı Atina'da yaşadı. 1847'de Ioannis Koletti Hükûmeti'nin yeniden yapılanmasında ve 1849'da içişleri bakanı Konstandinos Kanaris hükûmetinde dışişleri bakanıydı.[5][10] 3 Eylül Ulusal Konvansiyonu'nda (1843) vekil ve ardından senatör (1845-1855) olarak görev yaptı. 1848-1855 döneminde arkeoloji derneğinin başkanıydı.

22 Ekim 1855'te Atina'da öldü.[11]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c Άμαντος (1953). Άρθρα και Λόγοι: Αναμνηστικός τόμος. Φ. Βουκουρής. s. 45. 
  2. ^ Polyzōidēs (1874-75). Τα Νεοελληνικά. ήτοι τα κατά την Ελλάδα κυριωτέρα συμβάντα και η κατάστασις της Ελληνικής Παιδείας. Αθήνα: τυπογραφείο Ιλισος. s. 242. 28 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2022. 
  3. ^ a b c d e f g h i Πάπυρος (1993). Εγκυκλοπάιδεια. Αθήνα: Πάπυρος. s. 287 Τόμος 18. 
  4. ^ "Ο θάνατος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Λίγο πριν πεθάνει συγχώρεσε ακόμη και τον υπουργό που ήθελε την καταδίκη του. Ποιες ήταν οι τελευταίες ώρες του Γέρου". ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (Yunanca). 3 Şubat 2022. 28 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2022. 
  5. ^ a b Βιογραφικό του Γεωργίου Γλαράκη 28 Aralık 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., ανακτήθηκε από τη σελίδα της Ιατρικής Εταιρείας Χίου.
  6. ^ Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.44.
  7. ^ Τριανταφύλλου (1995). Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών. Πάτρα. s. 434. 
  8. ^ "Η «Φιλορθόδοξος Εταιρεία» αναλαμβάνει δράση". Πεμπτουσία. 3 Ekim 2017. 28 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2020. 
  9. ^ "Ο πρώτος εορτασμός της 25ης Μαρτίου". Σαν Σήμερα .gr (Yunanca). 28 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2022. 
  10. ^ από 17 Απριλίου 1849 έως 12 Δεκεμβρίου 1849 Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.44
  11. ^ Πρακτικά (1855). Πρακτικά των Συνεδριάσεων της Γερουσίας Περίοδος Δ - Σύνοδος Β. Αθήνα: Δημόσιο Τυπογραφείο. s. 740. αναφέρεται "αποβιώσαντος προχθές" και η αγόρευση στην γερουσία ήταν την 24η Οκτωβρίου 1855. 

Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Ansiklopedi Papirüs Larus Britannica, cilt 15
  • Antonis Makrydimitris, Yunanistan dışişleri bakanları 1829-2000, Kastaniotis tarafından yayınlandı, Atina 2000, s.44
  • Georgios Glarakis'ten 20 Eylül 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ulusal Araştırma Vakfı'ndan Pandektis'e