Ukrayna Halk Militsiyası

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ukrayna Halk Militsiyası
Ukraynaca: Українська Міліція
Almanca: Ukrainische Miliz[1]
Etkin23 Haziran 1941–Kasım 1941
ÜlkeGenel Hükümet ve Ukrayna'nın seçilmiş şehirleri ve kırsal alanları

Ukrayna Halk Militsiyası veya Ukrayna Ulusal Militsiyası (Ukraynaca: Українська Народна Міліція),[2] Ukraynalı Milliyetçiler Örgütü (OUN) tarafından işgal altındaki Polonya'nın Genel Hükümet bölgesinde ve daha sonra II. Dünya Savaşı sırasında Reichskommissariat Ukrayna'da oluşturulan paramiliter bir oluşumdu. 1941'de Sovyetler Birliği'nin işgali olan Barbarossa Harekatı sırasında kuruldu.

Kuruluş[değiştir | kaynağı değiştir]

Haziran 1941'de oluşturulan Ukrayna Halk Militsiyası, Ukrayna Yardımcı Polisi'nin Heinrich Himmler tarafından Ağustos 1941 ortasında resmi olarak kurulmasından önce ortaya çıktı. Alman ordusunun Haziran sonunda Sovyet işgali altındaki doğu Polonya'daki Lwów'a (günümüzde Lviv, Almanca Lemberg) ulaşmasının ardından Ukraynalı militsiya üyelerinin 1941 Lviv pogromlarında öncü bir rol üstlendiğini gösteren kesin tarihsel kanıtlar bulunur.[2] Başlangıçta Ukraynalı militsiyalar, SS'in onayıyla bağımsız hareket etti, ancak daha sonra Alman birimleriyle ortak operasyonlarla (Aktionen) sınırlı kaldı veya doğrudan Nazi komutası altında faaliyet gösterdi.[3]

Ukrayna Halk Militsiyası, Wehrmacht hatlarının gerisindeki işgal altındaki bölgelerde aktifti ve ordu Jıtomır, Rivne ve Kiev yönünde ilerlemeye devam ederken Alman Güvenlik Polisi ve Einsatzgruppen'e yardım ediyordu.[kaynak belirtilmeli]

Heinrich Himmler, 17 Temmuz 1941'de Doğu Bölgeleri'nin SS ve Polis Şefi olarak atandı ve Alman olmayan yardımcı kuvvetler arasından Schutzmannschaften'in kurulmasına karar verdi. Ağustos ortasında, resmi Ukrainische Hilfspolizei'ın çekirdeğini oluşturmak için askeri yönetim altında ortaya çıkan yerli militsiyayı yeniden bir araya getirdi.[4] Bundan önce, Polonya-Yahudi varlığının büyük olduğu eski Polonya şehirlerindeki Ukraynalı militsiya üyeleri, KdS'nin[netleştirme gerekli] şubeleri için hedef listeleri derlemişti ve toplamalara yardımcı oldu (Stanisławów, Włodzimierz Wołyński ve Lutsk'ta olduğu gibi). [a][5][6] Korosten'de militsiya, "sürekli huzursuzluk kaynağı" olarak tanımlanan 238 Yahudiyi topladı ve öldürdü[7] 30 Haziran 1941'de Sokal'da "komiserler" denen 183 Yahudiyi tutuklayıp idam ettiler. Bunu diğer yerlerde katliamlar takip etti.[1][7]

7 Ağustos 1941'e gelindiğinde, Lviv (Lwów, Lemberg), Tarnopol, İvano-Frankivsk (Stanisławów), Lutsk (Łuck), Rivne (Równe), Yavoriv, Kamyanets-Podilski, Drohobıç (Drohobycz), Dubno, Sambir, Kostopol, Sarnı, Zoloçiv, Berejanı, Pidhaytsi, Kolomıya, Rava-Ruska, Radehiv, Terebovliya, Zbaraj, Jıtomır, Fastiv ve diğerleri de dahil olmak üzere Wehrmacht tarafından fethedilen çoğu bölgede Ukrayna Halk Militsiyası karakolları kuruldu.

Ukrayna Halk Militsiyası talimatları[değiştir | kaynağı değiştir]

Ukrayna Halk Militsiyası'nın belirtilen görevi, Ukrayna halkını Kızıl Ordu'nun dağınık kalıntılarının saldırılarına karşı koruyarak, Alman hatlarının gerisinde yakalanan direniş üyelerini veya Sovyet paraşütçülerini öldürerek, silahlara el koyarak, eski komünistleri, doğu bölgelerinden Batı Ukrayna'ya getirilen yetkililer veya uzmanları kayıt altına alarak ve yağmacılar veya ateşli silah saklarken yakalananların yanı sıra Sovyet devleti ile Sovyet oyalayıcılarının işbirlikçilerini vurarak yeni işgal edilen topraklarda düzeni sağlamaktı. Ukrayna Halk Militsiyası'nın kurallarına göre Yahudiler saflarına katılabiliyordu, ancak yalnızca kıyafetlerine sarı yıldız takmalarını gerektiren katı kurallar çerçevesinde izin veriliyordu. Polonyalıların ve Rusların militsiyaya katılmaları açıkça yasaklandı.[8][9]

Ukrayna Halk Militsyası'nı kontrol eden OUN, Sovyet ilhaklarından sonra Galiçya'da kurulan Sovyet iktidar yapısına, özellikle de NKVD'ye şiddetle karşı çıkıyordu. Komuta, OUN'nin Ukrayna üzerindeki Sovyet gücünü yansıtmada kritik olduğunu düşündüğü belirli unsurları etkisiz hale getirmeye çalıştı. Mayıs 1941'de Galiçya Bölgesi'nde OUN tarafından yayınlanan talimatlar, düşmanın kim olduğu konusunda çok açıktı.[10]

Ukrayna'da yeni devrimci gücün yaratılmasıyla birlikte etkisiz hale getirilmesi (yani tasfiye edilmesi; унешкідливлені) gereken Sovyet rejimine ve NKVD'ye destek veren unsurlar var. Bu unsurlar şunlardır:

  1. Moskova'nın Ukrayna'daki gücünü güçlendirmek amacıyla Ukrayna topraklarına gönderilen Moskovalılar (Ruslar).
  2. Bireysel ve ulusal bir grup olarak Yahudiler.
  3. Moskova'nın Ukrayna'yı sömürgeleştirmek ve ülkeyi etnik bir satranç tahtasına dönüştürmek için kullandığı, çoğunlukla Asyalı yabancılar.
  4. Büyük Polonya Kızıl olsa bile, Ukrayna toprakları pahasına Büyük Polonya inşa etme hayalinden vazgeçmeyen Batı Ukrayna topraklarındaki Polonyalılar.[11]

Halk Militsiyası'nın hedefleri, Sovyet savcıları veya Sovyet yönetimi sırasında onlarla işbirliği yapan vatandaşlar da dahil olmak üzere NKVD ve Komünist Parti'nin şüpheli üyelerinin ortadan kaldırılmasını kolaylaştırmaktı. Ukraynalı olmayan tüm önde gelenlerin gözaltında tutulması gerekiyordu. Talimatlara göre Halk Militsiyası'na, "ordunun ve müttefiklerin yetkililerinin" (yani Alman Güvenlik Polisi ve Gestapo'nun) Halk Militsyası'nın varlığından bariz faydalar elde etmesini sağlayacak şekilde hareket etmesi tavsiye edildi[12]

Militsiya Devlet Güvenlik Departmanı[değiştir | kaynağı değiştir]

Ukrayna Halk Militsiyası'nın yapısı, aynı zamanda Gestapo'ya (OUN-R örgütüne aşina) benzer "Gizli Devlet Polisi" adında bir "siyasi departman" da içeriyordu.[13]

25 Haziran 1941'de Yaroslav Stetsko, Stepan Bandera'ya OUN'nin "Yahudileri ortadan kaldırmak için bir militsiya kurduğunu" yazdı.[9] "Stepan Bandera'nın lideri olduğu Ukrayna Devleti"nin ilanından sonra,[netleştirme gerekli] hükümeti UDB (Devlet Güvenlik Bakanlığı) tarafından oluşturuldu. 2 Temmuz 1941'de Yaroslav Stetsko grubu tarafından Lemberg'de kurulan Bandera'nın OUN Halk Militsiyası, Sicherheitspolizei ve Gestapo'nun komutası altına alındı.[14]

Mümkünse, Bandera'nın OUN Halk Militsiyası personeli, sol koluna sarı-mavi bir kol bandı takılan, ele geçirilen Sovyet Ordusu üniformalarını kullanacaktı. Böyle bir askeri kıyafet mevcut değilse, üyelerin Halk Militsiyası (Народна Міліція) yazısını taşıyan beyaz bir kol bandı takmaları gerekiyordu.[15]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]

A.^KdS, Kommandateur der Sicherheitspolizei und des SD veya SiPo (Sicherheitspolizei) ve SD (Sicherheitsdienst, SS'in istihbarat kolu) Bölge Komutanlığı'nın kısaltmasıdır.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b Dr. Frank Grelka (2005). Ukrainischen Miliz. Die ukrainische Nationalbewegung unter deutscher Besatzungsherrschaft 1918 und 1941/42. Viadrina European University: Otto Harrassowitz Verlag. ss. 283-284. ISBN 3447052597. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2015. RSHA von einer begrüßenswerten Aktivitat der ukrainischen Bevolkerung in den ersten Stunden nach dem Abzug der Sowjettruppen. 
  2. ^ a b Prof. John-Paul Himka (25 Şubat 2013). "Ще кілька слів про львівський погром (A few words about the Lviv pogrom)". Наявні фотографії із львівського погрому. Історична правда. With links to relevant articles. For the English original, see: John-Paul Himka (2011). "The Lviv Pogrom of 1941: The Germans, Ukrainian Nationalists, and the Carnival Crowd". Canadian Slavonic Papers. 53 (2–4): 209-243. doi:10.1080/00085006.2011.11092673. ISSN 0008-5006. JSTOR 41708340 – JSTOR vasıtasıyla. . 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2015. 
  3. ^ Jakob Weiss, The Lemberg Mosaic, New York: Alderbrook Press, 2011; pp. 165–174 (chpt. Prison Massacre), 206–210 (chpt. Petlura Days).
  4. ^ Symposium Presentations (September 2005). "The Holocaust and [German] Colonialism in Ukraine: A Case Study" (PDF). The Holocaust in the Soviet Union. The Center for Advanced Holocaust Studies of the United States Holocaust Memorial Museum. ss. 15, 18-19, 20 in current document of 1/154. 16 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından (PDF file, direct download 1.63 MB) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2014. Himmler rolled out his plans for recruiting and utilizing Ukrainian, Latvian, Lithuanian, and Estonian police auxiliaries. As the newly appointed chief of SS and police forces in the East, he decreed the formation of non-German auxiliaries, known as Schutzmannschaften. In accord with Himmler’s July 1941 order, these police collaborators were chosen from the local militias that had sprung up under the military occupation and from the screening of acceptable racial groups among the POWs, first and foremost from the Volksdeutsche and then Ukrainians. Many of the fresh Ukrainian recruits had been active in the nationalist movement. 
  5. ^ PWL. "Mord w Czarnym Lesie (Murder in the Black Forest)". Województwo Stanisławowskie. Historia. PWL-Społeczna organizacja kresowa. 27 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2015. 
  6. ^ Іван Качановський (30 Mart 2013). "Сучасна політика пам'яті на Волині щодо ОУН(б) та нацистських масових вбивств" [Contemporary politics of memory about OUN (b) in Volhynia and the Nazi massacres]. Україна модерна. 15 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2015. 
  7. ^ a b Ronald Headland (1992), Messages of Murder: A Study of the Reports of the Einsatzgruppen of the Security Police and the Security Service, 1941–1943. 18 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Fairleigh Dickinson Univ. Press, pp. 125–126. 0838634184.
  8. ^ Patrylyak 2004, pp. 527 (9 in PDF), and 563 (45 in PDF).
  9. ^ a b Dzyobak, Ilyushyn I.I. and I.K. Patrylyak et al. та інші Організація українських націоналістів і Українська повстанська армія (The Organization of the Ukrainian Nationalists and the Ukrainian Insurgent Army). Institute of History of Ukraine. Kiev: National Academy of Sciences of Ukraine, 2004, p. 63. (Ukraynaca)
  10. ^ Patrylyak 2004, p. 524 (6 in PDF).
  11. ^ I.K. Patrylyak (2004), Військова діяльність ОУН(Б) у 1940—1942 роках (The Military Activities of the OUN (B), 1940–1942). 1 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Shevchenko University; Institute of History of Ukraine, Kiev, pp. 522–524 (4–6/45 in PDF).
  12. ^ Patrylyak 2004, p. 550.
  13. ^ Lysenko, A.E. and I.K. Patrylyak. Матеріали та документи Служби безпеки ОУН (б) у 1940–х (Materials and Documents of the Security Service of the OUN (b) in the 1940s). Kiev: Institute of History of Ukraine, 2003, p. 7. 966-02-2729-9. (Ukraynaca)
  14. ^ Patrylyak 2004, p. 231.
  15. ^ OUN in 1941, p. 130. Stepan Bandera faction.

Alıntılar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • ОУН в 1941 році: документи: В 2-х частинах Ін-т історії України НАН України (1941'de OUN: Belgeler: 2 ciltlik; Ukrayna Tarih Enstitüsü, Ukrayna Ulusal Bilimler Akademisi) K.2006966-02-2535-0 (Ukraynaca)
  • Patrılyak, İ. K. (2004), Військова діяльність ОУН(Б) у 1940—1942 роках (OUN'nin Askeri Faaliyetleri (B), 1940–1942). 1 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Університет імені Шевченко, Ін-т історії України НАН України Київ (Ukrayna Tarih Enstitüsü). (Ukraynaca)
  • Pohl, D. Nationalsozialistische Judenverfolgung, Ostgalizien 1941–1944: Organization und Durchfuhrung eines staatlichen Massen-verbrechens. (Yahudilere yönelik Nasyonal Sosyalist zulüm, Doğu Galiçya 1941-1944: Devletin kitlesel suçunun örgütlenmesi ve uygulanması.) – Münih, 1997 (Almanca)
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ukrayna_Halk_Militsiyası&oldid=31002021" sayfasından alınmıştır