Selef-i Salihin

Sayfanın 29 Mart 2016 tarihinde onaylanmış olan kontrol edilmiş bir sürümü, bu revizyonu temel almıştır.

Şablon:Karıştırma2 Selef (Arapça: سلف) veya Türkçe'de yaygın kullanımıyla Selef-i Salihin, İslam literatüründe kullanılan bir terimdir.

Selef, Arapça'da 'önce gelmek, geçmek, geçmişte kalmak' anlamlarına gelir. İslami bir terim olarak ise; ilim ve yaşayış bakımından önder olan İslam peygamberi Muhammed'in sahabeleri ve tâbiîni de içine alan ilk dönem müslümanlarını ifade eder.^[1]

Bazı İslam alimleri ise selef terimini daha geniş tutarak sahabeler ve tâbiîn yanında tebei tabiini ve onlara uyanları da bu terimin içine alırlar.^[2]

İslam dininde selef kavramının oluşmasına ve onların üstünlüklerine delil olarak şu hadis zikredilir: İnsanların en hayırlısı benim asrım(daki ashâbım)dır. Sonra onları takib edenler(tâbiun), sonra onları takib edenler(etbâu’t-tâbiin)dir. Daha sonra birtakım topluluklar gelir ki onlardan kiminin tanıklığı yeminin önüne geçer, kiminin de yemini tanıklığının önüne geçer.^[3]

İkinci nesil

Üçüncü nesil

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar

Kaynakça

^ TDV İslam Ansiklopedisi, cilt 36, sayfa 399
^ bknz: Ehl-i Sünnet vel-Cemaat Selef-i Sâlihîn Akîdesi, Abdullah b. Abdulhamîd el-Eserî, çev. Beşir Eryarsoy
^ Buhâri, Fedâilu’l-ashâb 1, Şehâdât 9
^ Al bidaya wan Nahaya

[1] TDV İslam Ansiklopedisi, cilt 36, sayfa 399

[2] z: Ehl-i Sünnet vel-Cemaat Selef-i Sâlihîn Akîdesi, Abdullah b. Abdulhamîd el-Eserî, çev. Beşir Eryarsoy

[3] Buhâri, Fedâilu’l-ashâb 1, Şehâdât 9

[4] Al bidaya wan Nahaya

[1]

[2]

[3]

[4]