Sav (edebiyat)

İslamiyet öncesi Türk edebiyatı

Sagu Koşuk Sav Destan

Sav; atasözü niteliğinde, az sözle çok şey anlatan, anlam yoğunluğu bulunan, özlü sözlerdir. Divân-ı Lügati't-Türk’te pek çok sav vardır. Bugünkü atasözlerinin karşılıklarıdır. Uygur alfabesinde de atasözü olarak kullanılmıştır.

Kimi sav örnekleri şunlardır;

• Tag taga kavuşmaz, kişi kişige kavuşur. (Dağ dağa kavuşmaz, insan insana kavuşur.)
• Aç ne yimes, tok ne times. (Aç ne yemez, tok ne demez.)
• Kanıg kan bile yumas. (Kanı kanla yıkamazlar.)
• Alın arslan tutar, küçin sıçgan tutmas. (Al (Hile) ile aslan tutulur, güç ile sıçan tutulmaz.)
• Avcı nice al bilse adığ anca yol bilir. (Avcı ne kadar hile bilse ayı o kadar yol bilir.)
• Ermegüke bulıt yük bolır. (Tembele bulut yük olur.)
• Yir basruku tag Budun basruku bey. (Yer dengesini dağ ulusun dengesini bey sağlar.)