Pikolo klarinet

La bemol (A♭) klarnet, klarnet ailesinin halen üretilmekte olan en yüksek perdeli enstrümanıdır. Yaygın olarak kullanılan B♭ klarnetin yarısından biraz daha uzundur ve E♭ klarnetten bir minör yedili, bir tam dörtlü daha yüksek perdelidir. Bir transpoze enstrümanı olarak, yazılandan minör bir altıncı daha yüksek ses çıkarır, bu nedenle en düşük yazılı nota E3, konser C4 (orta Do) olarak duyulur. XIX. yüzyılın başlarında, farklı perdelerde birkaç küçük klarnet ortaya çıkmıştır. A♭ klarnet, özellikle Verdi'nin opera banda bölümlerinde yer aldığı ve günümüze kadar askeri bandolarda varlığını sürdürdüğü İtalya'da olmak üzere Avrupa nefesli bandolarında benimsenmiştir. Bazen çağdaş klasik müzikte, Béla Bartók ve John Tavener gibi bestecilerin eserlerinde ve büyük klarnet korosu çalışmalarında da kullanılır. İtalyan yapımcılar Ripamonti ve Orsi tarafından ve Almanya'da Foag Klarinetten, Herbert Wurlitzer ve Schwenk & Seggelke tarafından üretilmektedir.

Do klarnetten daha yüksek perdeli klarnetler sıklıkla bir grup olarak ele alınır ve çeşitli şekillerde “sopranino” veya “piccolo” (Shackleton, Lawson), “yüksek” veya “küçük” (Tschaikov), veya “küçük” (Baines, Rice) klarnetler olarak bilinir. İtalyanca'da piccolo, Fransızca'da petite ve Almanca'da kleine olarak bilinirler ve bunların hepsi küçük anlamına gelir.

Mi bemol pikolo klarinetin notaları sol anahtarı ile yazılır. Mekanizması, çalış yöntemi ve ses genişliği normal klarinetin aynısıdır. Tek fark yazıldığı ya da çaldığı notanın küçük üçlüsünü seslendirir. Örn. Do notası çalınırsa küçük üçlü aralık ince sesi olan Mi bemol duyulur.

Orta sesleri açık, ince, parlak ve güçlüdür. En ince sesleri ise diğerlerinde olduğu gibi sert ve rahatsız edicidir. Hızlı pasajları kolaylıkla çalar ve genelde bu tip kısımlarda kullanılır. Flütle unison çalarak farklı renkler orataya çıkarmak içinde kullanılabilir. Kalın sesleri pek kullanılmaz. Büyük orkestra kuruluşlarında orkestranın ince partilerini zenginleştirmek ve güçlendirmek için kullanılır.