Paul Delaroche
Paul Delaroche
| |
|---|---|
 Otoportre
| |
| Doğmak | Hippolyte-Paul Delaroche </br> 17 Temmuz 1797 </br> Paris, Fransa
|
| Eğitim | Ecole des Beaux-Arts |
| Bilinen için | Tablo |
| Önemli çalışma | Leydi Jane Gray'in İnfazı (1833) |
| Hareket | Romantizm |
| Eş | |
Hippolyte-Paul Delaroche (17 Temmuz 1797 - 4 Kasım 1856), tarihi sahneleri resmederek büyük başarılara imza atan Fransız bir ressamdı. Sık sık İngiliz ve Fransız tarihinden konuları tasvir eden melodramatik tasvirleriyle Avrupa'da ünlendi. Delaroche'un resimlerinde vurgulanan duygular Romantizm'e hitap ederken, eserinin detayları ve tarihi figürlerin küçümsenmiş tasviri Akademisyenlik ve Neoklasizm eğilimlerini takip etmektedir. Delaroche konularını ve tarihini pragmatik gerçekçilikle tasvir etmeyi amaçladı. Yaratılışlarında popüler idealleri ve normları dikkate almadı, bunun yerine Marie-Antoinette gibi tarihi figürler, Hıristiyan figürleri veya Napolyon Bonapart gibi zamanının insanları olsun, tüm konularını aynı ışıkta resmetti. Delaroche, Antoine-Jean Gros'un önde gelen öğrencilerinden biriydi ve daha sonra Thomas Couture, Jean-Léon Gérôme ve Jean-François Millet gibi bir dizi önemli sanatçıya danışmanlık yaptı.
Delaroche, Romantizm ile David Klasisizm'i arasındaki üslup çatışmalarını gören bir nesilde doğdu Davidian Klasisizm'i toplum tarafından geniş çapta kabul edilmiş ve beğenilmişti, dolayısıyla Paris'te Romantizm'in ortaya çıktığı dönemde gelişmekte olan bir sanatçı olarak Delaroche, iki hareket arasında yerini buldu. Delaroche'un Orta Çağ, on altıncı ve on yedinci yüzyıl tarih tablolarındaki konular Romantiklerin ilgisini çekerken, resimlerinin son derece tamamlanmış yüzeyleri ile birlikte bilgilerin doğruluğu Akademisyenlerin ve Neoklasizmin ilgisini çekti. Delaroche'un 1830'ların başlarında tamamladığı çalışmaları, onun iki hareket arasında aldığı konumu en iyi yansıtıyordu ve dönemin çağdaş sanatçıları tarafından hayranlıkla karşılandı; Leydi Jane Gray'in İnfazı (1833; National Gallery, Londra), Delaroche'un kendi dönemindeki tabloları arasında en çok beğenileniydi Delaroche, daha sonra 1830'larda önemli dini eserlerinden ilkini sergiledi. Konu değişikliği ve "tablonun sert tavrı" eleştirmenler tarafından kötü karşılandı ve 1837'den sonra çalışmalarını sergilemeyi tamamen bıraktı. 1856'da öldüğü sırada Meryem Ana'nın Hayatı'ndan dört sahnelik bir seri çiziyordu. Bu seriden yalnızca bir eser tamamlandı: Dikenli Taç'ı Düşünen Bakire.
Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]
Delaroche Paris'te doğdu ve hayatının büyük bölümünü orada geçirdi. Eserlerinin çoğu Rue Mazarin'deki stüdyosunda tamamlandı. Konuları sağlam, sağlam ve pürüzsüz bir yüzeyle boyanmıştı, bu da en yüksek kalitede bir görünüm sağlıyordu. Bu doku o zamanın tarzıydı.[1] ve aynı zamanda Vernet, Ary Scheffer, Louis Léopold Robert ve Jean Auguste Dominique Ingres'in eserlerinde de bulunuyordu. Öğrencileri arasında Gustave Boulanger, İngiliz manzara sanatçısı Henry Mark Anthony, İngiliz tarih ressamları Edward Armitage ve Charles Lucy ve Amerikalı ressam/fotoğrafçı Alfred Boisseau (1823–1901) vardı.
Sergilenen ilk Delaroche resmi, Jehosheba'yı kurtaran büyük Joash'tı (1822)[2] Bu sergi, Parisli büyük bir tarih ressamları grubunun çekirdeğini oluşturduğu Théodore Géricault ve Eugène Delacroix ile tanışmasına yol açtı. Kayınpederi Horace Vernet'in Roma'daki Fransız Akademisi'nin müdürü olduğu 1838 ve 1843'te İtalya'yı ziyaret etti.[2][1] 1845'te New York Ulusal Tasarım Akademisi'ne Onursal Akademisyen olarak seçildi.
Erken dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]
Paul Delaroche, sanatçılar, tüccarlar, koleksiyoncular ve sanat yöneticilerinden oluşan küçük lord de la Roche ailesinde doğdu. Babası Gregoire-Hippolyte Delaroche, Paris'in önde gelen sanat tüccarlarından biriydi. Paul Delaroche iki oğuldan ikincisiydi ve güzel sanatlarla genç yaşta tanıştı Delaroche, on dokuz yaşındayken babası tarafından Louis Étienne Watelet'in talimatıyla L'École des Beaux-Arts'ta eğitim görme fırsatı buldu. Delaroche, L'École'deyken manzaralara odaklanmak için babasından etkilendi çünkü kardeşi Jules-Hippolyte Delaroche zaten resim tarihine odaklanmıştı L'École'de iki yıl geçiren Delaroche, daha sonra manzaralara olan ilgisinin olmadığını dile getirdi ve 1817'nin sonunda L'École des Beaux-Art'tan ayrılarak Fransız akademik sistemine olan genel hayal kırıklığını dile getirdi. Ertesi yıl Antoine-Jean Gros'un stüdyosuna girdi ve burada tarih resmine daha fazla ilgi duymaya başladı.[3]
Sanatsal bağımsızlık[değiştir | kaynağı değiştir]
Delaroche ilk kez 1822'de Salon'da İsa'nın Haçtan İnen sergisini sergiledi (1822: Paris, Pal. Royale, Chapelle) ve Jehosheba Saving Joash (1822; Troyes, Muş. B.-A. ve Archéol). İkincisi, Gros'un etkisinin bir ürünüydü ve Romantizm'in başlangıcını destekleyen Géricault tarafından övüldü. Delaroche'un L'Ecole des Beaux-Arts'ta aldığı eğitim onu Akademisyenlik ve Neo-Klasikçilik fikirlerine bağlarken, Gros'un stüdyosunda geçirdiği zaman onun tarihe ve onun Romantizm yoluyla temsiline olan ilgisini uyandırdı. Onun tablosu Joan of Arc Hapishanede (1824; Rouen, Muş. 1824 Salonu'nda sergilenen B.-A.), aşağıdaki eserleriyle birlikte işgal ettiği orta yolu yansıtmaktadır. Delaroche, o dönemdeki İngiliz tarih resminin yakın zamandaki geleneğini inceledi ve bunu kendi prodüksiyonlarına dahil etti. 1828'de İngiliz tarihi tablolarından ilki olan Kraliçe Elizabeth'in Ölümü'nü sergiledi Delaroche'un İngiliz tarihine odaklanması, ona 1830'lar ve 1840'larda Britanya'da popülerlik kazandırdı 1830'larda, Cromwell Gazing at the Body of Charles I (1831. Muş. B.-A., Nîmes), Kuledeki Prensler (1831, Louvre, Paris) ve en beğenilen eseri Leydi Jane Gray'in İnfazı (1833, NG, Londra) Yeteneğinin ve popülaritesinin farkına varan Académie des Beaux-Arts, 1832'de Delaroche'yi derneğin bir üyesi seçti. Bir yıl sonra L'Ecole des Beaux-Arts'ta profesör oldu. Aynı yıl Paris'teki L'Église de la Madeleine'in orta nefine büyük bir duvar resmi yapmakla görevlendirildi. Delaroche dini resim konusundaki deneyim eksikliğini fark etti ve bu nedenle geçmişin dini eserleri konusunda kendini eğitmek için bir yıl boyunca İtalya'ya gitti. Fransa'ya döndüğünde kendisine Jules-Claude Ziegler ile çalışacağı söylendi, ancak Ziegler'in zaten aklındaki imajı kirleteceğini düşünerek projeden tamamen vazgeçti. 1837'de önemli dini tablolarından ilki olan St. Cecilia'yı (1836; Londra, V&A) sergiledi. Delaroche'un konu değişikliği Fransız eleştirmenler için önceki çalışmalarına göre daha az etkileyiciydi.
Bir tarih ressamı olarak Delaroche, eserinde tarihsel bir olayın "felsefi analizini" sunmayı ve bunu "on dokuzuncu yüzyılın tarihsel hakikat ve tarihsel zaman anlayışına" bağlamayı amaçladı. Tarih ile kendi tarih tablosu arasında bazı farklılıklar olsa da Delaroche, gerçeklerin sunumuna sadık kalmanın önemini gördü Alman edebiyat eleştirmeni Heinrich Heine, "[Delaroche'un] geçmişe karşı büyük bir tercihi yok, onun temsili, ruhun tasviri ve tarihin renklerle yazılması konusunda büyük bir tercihi var" diyor. Delaroche, ister geçmişten gelen büyük tarihsel figürler, ister Hristiyanlığın kurucuları, ister Marie Antoinette veya Napolyon Bonapart gibi zamanının önemli siyasi figürleri olsun, tüm konularını aynı ışıkta resmetti. Konusunu doğru bir şekilde sunabilmek için resimlerinde yer verdiği kostüm ve aksesuarları, dekorları dikkatle araştırdı. Delaroche, tarihsel doğruluğu vurgulamak için titizlikle ayrıntılarla resim yaptı ve resimlerini net konturlarla tamamladı. Fırça darbelerinin değişen hareketi, konularının renkleri ve yerleşimi, her birine benzersiz bir görünüm kazandırıyor ve karakterlerinin ve olayın ruhu ve tonuyla hareket etmelerine olanak tanıyor. Halkın gözü resimdeki ince ayrıntılara ve nüanslara daha az dikkat ediyor, ancak Delaroche resimlerinin edebi değerini resimsel değerinden daha çok takdir ediyordu. Tarihi resimlerinin edebi yönünü teatrallik, anlatım ve görsellik ile dengeliyor.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
- Cromwell'in Askerleri Tarafından Aşağılanan Charles I, Blitz'de kaybolduğu sanılan 1836 tarihli Delaroche tablosu, 2009'da yeniden keşfedildi.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Scott 1911.
- ^ a b "Paul Delaroche". Encyclopedia of Visual Artists. visual-arts-cork.com. 17 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2021.
- ^ "Paul Delaroche 1797-1856". The National Gallery. The National Gallery (London). 24 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2021.
| Otorite kontrolü |
|
|---|
