Nesrin Hanım
| Nesrin Hanım | |
|---|---|
| Doğum | y. 1826 Poti, Gürcistan |
| Ölüm | 2 Ocak 1853 (26-27 yaşında) İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Defin | Yeni Cami, İstanbul |
| Eş(ler)i | Abdülmecid |
| Çocuk(lar)ı |
|
| Hanedan | Asemiani (doğuştan) Osmanlı Hanedanı (evlilikle) |
| Babası | Manuçar Asemiani |
| Annesi | Mahra Hanım |
| Dini | İslam |
Nesrin Hanım (d. 1826 - ö. 2 Ocak 1853, doğum adı Adile Asemiani), Osmanlı Padişahı Abdülmecid on birinci eşi.
İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]
Nesrin Hanım, 1826 yılında da Poti, Gürcistan'da Adile Asemiani olarak doğdu, Gürcü asıllı Asemiani ailesinin bir üyesiydi. Babası Manuçar Bey Asemiani, annesi Mahra Hanım'dı.[1] Hasan Bey adında bir erkek kardeşi vardı. [2]
Babası tarafından küçük yaşta İstanbul'a getirilerek İmparatorluk Haremi'ne emanet edildi. Burada Osmanlı saray geleneğine göre adı Nesrin olarak değiştirildi. [1]
Evlilik[değiştir | kaynağı değiştir]
Nesrin, 1846'da Abdülmecid ile evlendi. Kendisine "Üçüncü İkbal" unvanı verildi. Aynı yıl 22 Kasım 1846'da ilk çocuğu Şehzade Mehmed Ziyaeddin'i dünyaya getirdi.[3] Prens genç yaşta öldü.[4] 26 Ağustos 1848'de, Eski Çırağan Sarayı'nda ikinci çocuğu olan kızı Behice Sultan'ı doğurdu.[3]
1850'de "İkinci İkbal" unvanını aldı. Aynı yıl 24 Haziran 1850'da ikizleri Şehzade Mehmed Nizameddin ve Şehzade Mehmed Bahaeddin'i dünyaya getirdi.[5] Abdülmecid, Anadolu'ya gitti ve doğum haberini annesi Bezmiâlem Sultan aracılığıyla aldı.[6] Her iki prens de genç yaşta öldü.[5]
Ölüm[değiştir | kaynağı değiştir]
Nesrin Hanım, 2 Ocak 1853'te öldü ve İstanbul Yeni Camii'nde toprağa verildi.[4][7]
Çocuklar[değiştir | kaynağı değiştir]
Nesrin Hanım ve Abdülmecid'in dört çocuğu oldu:
- Şehzade Mehmed Ziyaeddin, (İstanbul, 22 Kasım 1846 - İstanbul, 27 Nisan 1849);
- Behice Sultan, (Eski Çırağan Sarayı, 26 Ağustos 1848 - Kuruçeşme Sarayı, 21 Aralık 1876), çocuksuz evli;
- Şehzade Mehmed Bahaeddin, (İstanbul, 24 Haziran 1850 - İstanbul, 28 Mayıs 1853);
- Şehzade Mehmed Nizameddin, (İstanbul, 24 Haziran 1850 - İstanbul, 9 Kasım 1852);
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Açba 2007, s. 53.
- ^ Açba 2007, s. 54.
- ^ a b Uluçay 2011, s. 226.
- ^ a b Uluçay 2011, s. 216.
- ^ a b Uluçay 2011, s. 215-6.
- ^ Davis, Fanny (1986). Osmanlı Hanımı: 1718'den 1918'e Bir Toplumsal Tarih. Greenwood Publishing Grup. ss. 13. ISBN 978-0-313-24811-5.
- ^ Sakaoğlu 2008, s. 602.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Necdet, Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayınları. 978-9-753-29623-6.
- M. Cağatay, Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara: Oğlak Yayınları.
- Açba, Harun (2007). Kadın efendiler: 1839–1924. Profil.