Laguerre polinomları
Laguerre polinomları, matematikte adını Edmond Laguerre'den (1834 – 1886) almıştır. Kanonik (benzer) adlandırma Laguerre denklemi'dir:
İkinci mertebeden bir lineer diferansiyel denklem'dir. Bu denklemin tekil olmayan çözümleri yalnızca n negatif olmayan tam sayı ise vardır. Laguerre polinomlarının sayısal integral hesaplaması için Gaussian dördünü kullanılan formudur
L0, L1, ..., şeklindeki bu polinomları, tanımlayabilmek için Rodrigues formülü tarafından polinomal dizi kullanılmalıdır
Diğer önemli her bir iç çarpım ortogonal polinomlar tarafından verilir.
Laguerre polinomlarının dizisi bir Sheffer dizisi'dir.
Laguerre polinomları kuantum mekaniği'nde tek-elektronlu atomun (Hidrojen atomu) Schrödinger denklemi'nin radyal kısmının çözümlemesinde ortaya çıkar.
Laguerre polinomları için Fizikte sıklıkla kullanılan bir tanım, n!, gibi bir faktör tarafından burada kullanılan tanımdır.
İlk birkaç polinom
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk birkaç Laguerre polinomları:
n | |
0 | |
1 | |
2 | |
3 | |
4 | |
5 | |
6 |
Tümevarımsal tanım
[değiştir | kaynağı değiştir]Tümevarımsal olarak Laguerre polinomları'nın tanımını yapabiliriz, tanımdaki ilk iki polinom:
ve izleyen polinomlar için özyineleme ile k ≥ 1 'i kullanabiliriz:
Genelleştirilmiş Laguerre polinomları
[değiştir | kaynağı değiştir]ortogonal özellikli durumda üstel dağılım rastgele değişken ile olasılık ağırlık fonksiyonu ise; X ile eşdeğer gösterim
buradan
üstel dağılım sadece gamma dağılımı değildir. önemli Bir polinomal dizi orthogonal olasılık ağırlık fonksiyonunun gama dağılımı için,α > −1,
('Genelleştirilmiş Laguerre polinomu için Rodrigues tanımı ile verilen gama fonksiyonu içeren denklemi görebiliriz):
Bazen uyarlanmış Laguerre polinomları olarak adlandırılır;genelleştirilmiş Laguerre polinomlarının α = 0 durumunda düzenlenmiş polinomları Basit Laguerre polinomları:
Genelleştirilmiş Laguerre polinomlarının özellikleri ve açık örnek
[değiştir | kaynağı değiştir]- melez hipergeometrik fonksiyon tarafından tanımlanan Laguerre fonksiyonları ve Kummer dönüşümü
- Eğer bir tam sayı ise the function reduces to bir polinomun derecesi . alternaif bir ifade içindeki Kummer fonksiyonu'nun ikinci türü terimleridir .
- Genelleştirilmiş Laguerre polinomunun derecesi ise (diferansiyasyon için Leibniz teoremi tarafından uygulanan Rodrigues' formülü ile eşdeğer eldesi.)
- İlk birkaç genelleştirilmiş Laguerre polinomları:
- ilk terimleri is (−1)n/n! katsayı'sıdır;
- merkezindeki değer sabit terim'dir.
- hesaplamada kullanılan genelleştirilmiş Laguerre polinomları için açık formülü Horner metodu sağlar, bununla beraber, algoritma sonuçları kararlı' değildir.
izlenen kararlı metod:
function LaguerreL(n, alpha, x) { L1:= 0; LaguerreL:= 1; for i:= 1 to n { L0:= L1; L1:= LaguerreL; LaguerreL:= ((2* i- 1+ alpha- x)* L1- (i- 1+ alpha)* L0)/ i;} return LaguerreL; }
- Ln(α) ile n gerçel,kökler kesinlikle pozitif (burada bir Sturm zinciri'dir), bütün aralık'ı içindedir .
- 'in büyük değerleri için polinomun asimptotik davranışı sabit ve , verilirse,
- , and
- ..[1]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]- Matematiksel fonksiyonların listesi
- Ortogonal polinomlar
- Rodrigues formülü
- Angelescu polinomları
- Bessel polinomları
- Denisyuk polinomları
- Enine mod; bir dalga kılavuzu veya lazer ışını profili içindeki alan yoğunluğunu tanımlamak için Laguerre polinomlarının önemli bir uygulaması.
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Abramowitz, p. 506, 13.3.8 29 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Abramowitz, Milton; Stegun, Irene A., eds. (1965), "Chapter 22 19 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", Handbook of Mathematical Functions with Formulas, Graphs, and Mathematical Tables, New York: Dover, ISBN 0-486-61272-4 .
- B Spain, M G Smith, Functions of mathematical physics, Van Nostrand Reinhold Company, London, 1970. Chapter 10 deals with Laguerre polynomials.
- Eric W. Weisstein, "Laguerre Polynomial 25 Şubat 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", From MathWorld – A Wolfram Web Resource.
- George Arfken ve Hans Weber (2000). Mathematical Methods for Physicists. Academic Press. ISBN 0-12-059825-6.
- S. S. Bayin (2006), Mathematical Methods in Science and Engineering, Wiley, Chapter 3.