Kuzey Ligi
| Kuzey Birliği Lega Nord |
|
|---|---|
 |
|
| Kısaltma | LN |
| Federal Sekreter | Roberto Maroni |
| Federal Başkan | Umberto Bossi |
| Kuruluş tarihi | 4 Aralık 1989 |
| Üyelik (2012) | 150,000[1] |
| İdeoloji | Federalizm Özerklik Bölgeselcilik |
| Resmî renkleri | Yeşil |
| Temsilciler Meclisi |
18 / 630
|
| Cumhuriyet Senatosu |
18 / 315
|
| Avrupa Parlamentosu |
9 / 73
|
| leganord.org | |
|
|
|
Padania'nın Bağımsızlığı için Kuzey Birliği (İtalyanca: Lega Nord per l'Indipendenza della Padania), kısaca Kuzey Ligi ya da Kuzey Birliği (İtalyanca: Lega Nord) İtalya'da federalist ve bölgeselci siyasi parti.
1991'de, 1980'lerde ortaya çıkıp büyüyen Kuzey ve Orta İtalya'dan pek çok bölgesel partinin birleşmesiyle kuruldu. Partinin siyasi programı İtalya'nın kuzey bölgeleri lehine İtalya'nın federal bir yapıya dönüşmesidir.
Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]
Kökenleri 1940'lara kadar dayanmasına rağmen Kuzey Ligi'nin kökenini oluşturan partilerin ilk ciddi siyasi girişimleri 1970'lerin sonlarında başladı. 1983 genel seçimlerinde Kuzey Ligi'nin öncülerinden biri olan Veneto Ligi (Liga Veneta) Temsilciler Meclisi ve Senato'da birer üyelik kazandı. Diğer bir bölgesel parti olan Lombard Ligi (Lega Lombarda), lideri Umberto Bossi'nin Senato'ya seçilmesiyle ulusal çapta önem kazandı. 6 bölgesel partinin 1989 Avrupa Parlamentosu seçimlerinde Kuzey İttifakı (Alleanza Nord) adıyla oluşturdukları seçim ittifak, İtalya genelinde oyların % 1,8'ini, Lombardiya bölgesinde ise % 6,5'ini aldı. 1990 yılında Kuzey İtalya’nın bu altı Ligi bir araya gelerek bir pakt oluşturdular ve ertesi yıldan itibaren resmileşen bu pakt Kuzey Ligi (Lega Nord – LN) adını aldı
Kuzey Ligi, İtalya'nın zengin kuzeyinin ülke gelirinin büyük kısmını sağladığını ve güneyin geri kalmış bölgelerini beslediğini savunarak, kuzeyin vergilerinin Roma'daki hükümet tarafından israf edilmesine karşı çıkarak federatif bir yapıyı savundu. Kuzey Ligi, 1990'ların başında İtalya'da patlak veren yolsuzluk skandallarının ana akım siyasi partilerin çöküşüne neden olduğu siyasi ortamda hızla güçlendi. Pek çok siyasi analistin öngörüsünün aksine Kuzey Ligi geçici bir siyasi akım olmak yerine sabit bir siyasi güç haline geldi.
Kuzey Ligi'nin ilk büyük siyasi başarısı 1992 genel seçimlerinde gerçekleşti. Protesto oyları, 44 yıllık iktidar partisi Hıristiyan Demokratları cezalandırırken, Kuzey Ligi, İtalya'nın en gelişmiş bölgesi olan kuzey bölgesinde Hıristiyan Demokratları bozguna uğrattı. Oylarını % 8,7'ye yükselterek Temsilciler Meclisi'nde 55, Senato'da 25 sandalye kazanan Lega Nord böylece ülkenin 4. büyük siyasi partisi haline geldi.
Aralık 1993'te yapılan yerel seçimlerde radikal sağcı İtalyan Sosyal Hareketi'nin (MSI) Roma ve Napoli'de, Kuzey Ligi'nin de Cenova ve Venedik'te sol adaylara karşı yenilmeleri bir sağ ittifakın kurulmasını zorunlu hale getirdi.[2] 1994 genel seçimlerinden önce, siyasete yeni atılan milyarder işadamı Silvio Berlusconi'nin Forza Italia'sı ile LN ve MSI arasında "Özgürlükler Kutbu" (Polo delle Libertà) adlı bir seçim ittifakı oluşturuldu. Özgürlükler Kutbu 26-27 Mart 1994 tarihlerinde yapılan seçimlerde Temsilciler Meclisi'nde 366, Senato'da 156 sandalye kazandı.[3] Kuzey Ligi, Berlusconi ile yaptığı pazarlık sonucunda seçimlerde kendi seçim bölgelerinde dramatik bir gerileme yaşamış olmasına rağmen kazandığı 117 milletvekili ve 61 senatörle parlamentodaki en büyük grubu oluşturdu.
Seçimlerden sonra Berlusconi başkanlığındaki hükümette elde ettiği 5 bakanlıkla merkezi hükümette güçlü bir konum elde etti. Ancak kısa süre sonra koalisyon ortakları Forza Italia ile Kuzey Ligi arasında başgösteren anlaşmazlıkların hükümetin yıl sonunda dağılmasına neden oldu. Kuzey Ligi'nin, Berlusconi'nin istifasından sonra Lamberto Dini başkanlığında kurulan teknokratlar hükümetine güvenoyu vermesi partiden kopmalara neden oldu.
Kuzey Ligi, tek başına girdiği 1996 genel seçimlerinde tarihinin en iyi sonucunu elde etti (Temsilciler Meclisi'nde 59, Senato'da 27 sandalye). Seçim başarısıyla daha radikal bir çizgiye kayan Kuzey Ligi hayali bir ülke olarak kurguladığı ve Padania adını verdiği Kuzey İtalya’nın bağımsızlığını savunan politikalara yöneldi. 1996-98 arasındaki dönemde bölgeselleşme/federalleşme yolundaki reformların uygulamaya konmasıyla birlikte kurulan merkez sol hükümetleri destekledi. Parti, altın dönemi sayılan 1996-98 arasında Kuzey İtalya'da yapılan pek çok yerel seçimde merkez sağ ve merkez sol partiye karşı zaferler kazandı. Bununla birlikte Kuzey Ligi'nin en büyük dezavantajı olan parçalı siyasi yapısı zaman içinde gerilemesine neden oldu. Padania (Po Ovası ve çevresi) söyleminin ön plana çıkmasının ardından bazı fraksiyonlar Ligden ayrılmayı tercih etmiş, bu doğrultuda 1998 yılında Ligden kopan bir grup Veneto Cumhuriyeti Ligi'ni (Liga Repubblica Veneta) kurmuştur.
1999 Avrupa Parlamentosu ve 2000 yılındaki yerel seçimlerde Kuzey Ligi'nin yenilgiler alması üzerine Bossi, partinin tek başına uzun ömürlü olamayacağını anladı. 1998'de partinin yayın organı La Padania'da Berlusconi'ye yönelik ağır ithamların bulunduğu birkaç makale yayımlanmasına rağmen, 2001 seçimleri öncesinde uzun bir aradan sonra Berlusconi'yle tekrar ittifaka gidilmesine karar verildi. Bu durum 2001 seçimleri öncesine rastlayan süreçte Kuzey Ligi'nin ayrılıkçı politikaları büyük ölçüde terk etmesine ve federalizm yanlısı politikalara tekrar yönelmesinde etkili oldu.[4]
2001 genel seçimlerinde zafer elde eden Berlusconi'nin liderliğindeki Özgürlükler Evi (CdL) ittifakı içinde yer alan Kuzey Ligi, seçimlerden sonra kurulan koalisyon hükümetinde üç kilit bakanlık (adalet, sosyal ilişkiler ve reform) elde etti. 2002 yılında adını resmen Padania'nın Bağımsızlığı için Kuzey Ligi (Lega Nord per l'Indipendenza della Padania) olarak güncelledi. Kuzey Ligi, 2006 genel seçimlerinden önce yine Özgürlükler Evi (CdL) içinde ama bu sefer güneyli, Sicilya merkezli Otonomi Hareketi (Movimento per l’Autonomia – MPA) ile Lega Nord-MPA adıyla seçim ittifakına gitti. 9-10 Nisan 2006 tarihlerinde düzenlenen ve Romano Prodi liderliğindeki Birlik (L'Unione) adlı merkez sol ittifakın kazandığı seçimlerde, Kuzey Ligi-MPA ittifakı ulusal düzeyde oyların ancak yaklaşık % 4,5’ini alabildi.
2008 ocağında Romano Prodi hükümetinin istifasından sonra erken seçimlere gidildi. 2008 seçimlerinde, yine Berlusconi liderliğindeki yeni oluşturulan Özgürlük Halkı (Popolo della Libertà - PdL) ittifakı içinde yer alan Kuzey Ligi-MPA ulusal düzeydeki oyların % 8,3’ünü alarak tekrar yükselişe geçti. Seçimlerden sonra kurulan ve kasım 2011'de sona eren 4. Berlusconi kabinesinde dört bakanlık elde etti.
Mart 2010’da yapılan bölgesel seçimlere her bir bölgede ayrı ittifaklara girerek katılan Kuzey Ligi, geleneksel olarak güçlü olduğu Lombardiya ve Veneto bölgelerinde oyların sırasıyla % 26,2’sini ve % 35,2’sini almıştır. Bu seçimlerde Cenova merkezli Liguria bölgesinde % 10,2, Torino merkezli Piemonte’de % 16.7, Bologna merkezli Emilia-Romagna bölgesinde ise 13,6 oranında oy alan Kuzey Ligi, daha güneyde yer alan Toskana, Marche ve Umbria bölgelerinde ise sırasıyla % 6,4, % 6,3 ve % 4,3 oranında oy almıştır
Kasım 2011'de Berlusconi'nin istifasından sonra kurulan Mario Monti hükümetini desteklemeyen tek büyük parti oldu. Nisan 2012'de, Kuzey Ligi'nin 20 yıla yakındır liderliğini sürdüren Umberto Bossi'nin seçim yardımı için devlet sübvansiyonunu partide etkin rol alan ve sonradan istifa etmek zorunda kalan oğlu Renzo, eşi Manuela ve kendisi için kullanırken, Kıbrıs ve Tanzanya’da off-shore banka hesapları açtığı ortaya çıktı. Patlak veren bu sklandal üzerine istifa etmek zorunda kalan Bossi'nin yerine eski İçişleri Bakanı Roberto Maroni’nin geçti.[5]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Tondelli, Jacopo; Trocino, Alessandro (2008-04-16). "La Lega si fa rete". Milan: Corriere della Sera. http://archiviostorico.corriere.it/2008/aprile/16/Lega_rete_co_9_080416149.shtml.
- ^ İtalyan sağı ittifak arayışında, Milliyet 08/12/1993.
- ^ İtalyanlar 'Haydi' dedi, Milliyet 30/03/1994.
- ^ İtalya'da Kuzey Bölgeselciliği ve Kuzey Ligi Hareketi, Dr. Alper Arısoy
- ^ İtalya’da Bossi’den öpücüklü veda, hurriyet.com.tr 12/04/2012.
