Enyo

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Enyo
Savaş Tanrıçası
Jean-Léon Gérôme (1824-1904), 'Bellona', “Figaro Salonu”, 1892
Mesken Olimpos Dağı
Sembol Miğfer ve meşale Kişisel bilgi
Eş

Çocukları

AresEnyalius
Eşdeğerler
Roma eşdeğeri Bellona

Enyo Eski Yunanca: Ἐνυώ

Yunan mitolojisinde bir savaş tanrıçasıdır . Sık sık savaş tanrısı Ares ile ilişkilendirilir. Romalılar onu Bellona ile özdeşleştirdi. Anadolu tanrıçası Ma ile de benzerlikleri vardır.

İsim[değiştir | kaynağı değiştir]

Adı, Bergama Zeus Sunağının frizlerinden birinin kornişinde ve diğer on dört frizde geçmektedir.[1]

Kült[değiştir | kaynağı değiştir]

İstefe ve Orchomenos'ta, Zeus, Demeter, Athena ve Enyo onuruna kutlanan Homolôïa adlı bir festivalin Homoloïus ismini Enyo'nun rahibesi Homoloïs'ten aldığı söylenir.[2] Prksiteles'in oğulları tarafından yapılmış bir Enyo heykeli, Atina'daki Ares tapınağında duruyordu.[3]

Tanım[değiştir | kaynağı değiştir]

Enyo, Quintus Smyrnaeus tarafından [1] "Savaşın kız kardeşi" olarak adlandırılır,[4] çekişme ve anlaşmazlığın vücut bulmuş hali olan Eris'inkine çok benzeyen bir roldedir, özellikle Homeros, ikisini aynı şekilde tarif eder. Bazı mitlerde savaş tanrısı Enyalius'un annesi olarak da anlatılır[5] ve bu mitlerde Ares baba olarak belirtilir ancak bir erkek ismi olan Enyalius veya Enyalios Ares için kullanılan bir unvan da olabillir.[6]

Hesiodos'un Theogonia'sında (270 – 273), Enyo, aralarında bir gözü ve bir dişi paylaşan üç kız kardeş olan Graeae'den birinin adıydı; diğer kız kardeşleri Deino ("Korku") ve Pemphredo ("Dehşet") idi.[7]

Savaş tanrıçası olarak Enyo, genellikle Ares'e savaşa eşlik ederek şehirlerin yıkımını düzenlemekten sorumludur.[8] O, "savaşta üstün" olarak tasvir edilmiştir.[9] Savaştan o kadar zevk alır ki, savaş bitmesin diye Zeus ile canavar Tifon arasındaki savaşta taraf olmayı bile reddetmiştir:

Eris ("Çekişme"), dövüşte Tifon'un eskortuydu, Nike (Zafer) Zeus'u savaşa götürdü... Tarafsız Enyo, iki taraf arasında, Zeus ve Tifon arasında eşit dengeyi korurken, yıldırımlar gökteki dansçılar gibi gümbürdüyordu.[10]

Enyo, Yediler'in Teb'e karşı savaşına ve Dionysos'un Kızılderililerle savaşına da katıldı.[11] Truva'nın düşüşü sırasında Enyo, Eris ("Çekişme") ve ikisi de Ares'in oğulları olan, Phobos ("Korku") ve Deimos ("Dehşet") ile birlikte savaşta dehşet oluşturdu ve pek çok katliamlara neden oldu.[12] O, Eris ve Ares'in iki oğlu Aşil'in kalkanında tasvir edilmiştir.[12]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Mitchell, p. 92
  2. ^ Suidas s. v.; compare Müller, Orchomen, p.229, 2nd edit. (cited by Schmitz)
  3. ^ Pausanias, Description of Greece, I. 8. § 5. (cited by Schmitz)
  4. ^ Quintus Smyrnaeus, Fall of Troy, 8.424.
  5. ^ Eustathius on Homer 944
  6. ^ A companion to the Iliad : based on the translation by Richard Lattimore. [9th print.] Chicago: University of Chicago Press. 1976. s. 58. ISBN 0-226-89855-5.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  7. ^ Harris, Stephen L., and Gloria Platzner. Classical Mythology: Images and Insights (3rd edition). California State University, Sacramento. Mayfield Publishing Company. 2000, 1998, 1995, pp. 273–274, 1039.
  8. ^ Homer, Iliad 5. 333, 592
  9. ^ Pausanias, Description of Greece 4.30.5.
  10. ^ Nonnus, Dionysiaca 2. 358 and 2. 475 ff
  11. ^ Statius, Thebaid, Nonnus, Dionysiaca
  12. ^ a b Quintus Smyrnaeus, Fall of Troy

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  •  This article incorporates text from a publication now in the public domain: .mw-parser-output cite.citation{font-style:inherit;word-wrap:break-word}.mw-parser-output .citation q{quotes:"\"""\"""'""'"}.mw-parser-output .citation:target{background-color:rgba(0,127,255,0.133)}.mw-parser-output .id-lock-free a,.mw-parser-output .citation .cs1-lock-free a{background:url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/65/Lock-green.svg")right 0.1em center/9px no-repeat}.mw-parser-output .id-lock-limited a,.mw-parser-output .id-lock-registration a,.mw-parser-output .citation .cs1-lock-limited a,.mw-parser-output .citation .cs1-lock-registration a{background:url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d6/Lock-gray-alt-2.svg")right 0.1em center/9px no-repeat}.mw-parser-output .id-lock-subscription a,.mw-parser-output .citation .cs1-lock-subscription a{background:url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/aa/Lock-red-alt-2.svg")right 0.1em center/9px no-repeat}.mw-parser-output .cs1-ws-icon a{background:url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4c/Wikisource-logo.svg")right 0.1em center/12px no-repeat}.mw-parser-output .cs1-code{color:inherit;background:inherit;border:none;padding:inherit}.mw-parser-output .cs1-hidden-error{display:none;color:#d33}.mw-parser-output .cs1-visible-error{color:#d33}.mw-parser-output .cs1-maint{display:none;color:#3a3;margin-left:0.3em}.mw-parser-output .cs1-format{font-size:95%}.mw-parser-output .cs1-kern-left{padding-left:0.2em}.mw-parser-output .cs1-kern-right{padding-right:0.2em}.mw-parser-output .citation .mw-selflink{font-weight:inherit}Leonhard Schmitz (1870). "Enyo". In Smith, William (ed.). Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology.
  • Quintus Smyrnaeus, Quintus Smyrnaeus: The Fall of Troy, Translator: A.S. Way; Harvard University Press, Cambridge MA, 1913. Internet Archive
  • Smith, William; Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London (1873). "Enyo" 7 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Mitchell, Lucy M., "Sculptures of the Great Pergamon Altar" in The Century Magazine, 1883.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Enyo&oldid=32527750" sayfasından alınmıştır