Cefalù

Cefalù
; Belediyenin Arması
Ülke	İtalya
Bölge	Sicilya
İl	Sant'Ambrogio, Gibilmanna
Belediye Başkanı	Daniele Tumminello
; - Partisi	; PD
Rakım	16 m
Alan	65 km²
Nüfus
- Toplam	13777 (2007)
- Yoğunluk	210/km²
Zaman dilimi	OAS, UTC+01.00
Koordinatlar	38°02′K 14°01′D / 38.033°K 14.017°D
Yerlisi	Cefaludesi veya Cefalutani
Alan kodu	0921
Posta kodu	90015
	Web-sitesi: Resmî site

Cefalù (İtalyanca telaffuz: [tʃefaˈlu]), Sicilya'nın Tiren kıyılarında, eyalet başkentinin yaklaşık 70 km (43 mil) doğusunda yer alan İtalyan Metropolitan Şehri Palermo'da bir şehir ve komündür ve Messina'nın 185 km (115 mil) batısındadır. Nüfusu 14.000'in biraz altında olan kasaba, bölgedeki en önemli turistik yerlerden biridir. Büyüklüğüne rağmen, her yıl Sicilya'nın her yerinden ve ayrıca İtalya ve Avrupa'nın her yerinden milyonlarca turisti kendine çekiyor.

Etimoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Şehrin Sicilya adı Cifalù'dur. Yunanlılar tarafından Kephaloidion (Κεφαλοίδιον) veya Kephaloidís (Κεφαλοιδίς) olarak adlandırılmıştır. Bunlar Cephaloedium ve Cephaloedis olarak daha sonra Latinceleştirilmiştir ayrıca şehir adı Arap yönetimi altında Gafludi olarak biliniyordu.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

MÖ dördüncü yüzyılda Yunanlılar, yerli yerleşime Kephaloídion adını verdiler. Adının Yunan kökenli olmasına rağmen, Himera'nın (Antik yunan şehiri) adanın bu kıyısındaki tek Yunan kolonisi olduğunu açıkça söyleyen Thukydides'in eserlerinde bundan söz edilmez; Cephaloedium'un o zamanlar yalnızca Himeraeanlara ait bir kale (φρούριον, phroúrion) ve Himera'nın yok edilmesinden sonra yerli Sicellerin yanına yerleşen mülteciler tarafından doldurulmuş olabilir.

Adı tarihte ilk kez, M.Ö. 396'da Himilco yönetimindeki Kartaca seferi sırasında, bu generalin Himeraean'lar ve Cephaloedium sakinleri ile bir antlaşma imzaladığı sırada görünür. Ancak Kartaca silahlılarının yenilmesinden sonra, Yaşlı Dionysius kendisini Cephaloedium'un efendisi yaptı ve yerleşke onun eline geçti. Daha sonraki bir dönemde, yeniden bağımsız olduğunu, ancak görünüşe göre Kartacalılarla dostane ilişkiler içinde olduğunu görüyoruz, bu nedenle saldırganlardı ve MÖ 307'de Agathocles tarafından alındı.

Birinci Pön Savaşı'nda, MÖ 254'te Aulus Atilius Calatinus ve Scipio Nasica komutasındaki Roma filosu tarafından düşürüldü, ancak silah zoruyla değil, ihanetle. Cicero o zamanlarda Cefalù için, tam belediye ayrıcalıklarına sahip, gelişen bir kasaba olarak bahsediyor ayrıca o dönem şehir madeni para da basmıştır. Tarihte ondan sonra şehir hakkında fazla söz edilmez, ancak şehir coğrafyacı Strabo, Pliny ve Ptolemy tarafından Sicilya kasabaları arasında fark edilir ve daha sonraki bir dönemde şehir adı seyahat programlarında bulunur.

Batı Roma İmparatorluğu'nun düşüşünden sonra, kasaba Bizans İmparatorluğu'nun bir parçası olarak kaldı ve Akdeniz artık yalnızca Bizans tarafından kontrol edilmediğinden, Bizans dönemindeki birçok şehir gibi yerleşim nihayetinde ovadan mevcut savunma mahmuzuna taşındı. İmparatorluk ve Arap akınlarına maruz kaldı. Yine de eski şehir hiçbir zaman tamamen terk edilmedi. 858'de uzun bir kuşatmadan sonra Aghlabidler tarafından fethedildi. Sonraki iki yüzyıl boyunca Sicilya Emirliği'nin bir parçasıydı.

1063'te Normanlar şehri ele geçirdi. 1131'de Sicilya kralı II. Rugerro, onu neredeyse ulaşılmaz konumundan küçük ama mükemmel bir limanın bulunduğu kayanın eteğindeki bir konuma taşıdı ve mevcut Bizans tarzı katedralin inşasına başladı. Araplara ek olarak, bölgede hala orijinal Yunanca konuşanlar yaşıyordu (bugün Bizans Rumları, daha sonra Araplar tarafından Rûm yani 'Romalılar' olarak adlandırılıyorlar) ve bu Hristiyanlar o zamanlar hala Yunan Ortodoks Kilisesi'nin üyeleriydi. 13. yüzyıl ile 1451 yılları arasında şehir farklı feodal ailelerin yönetimi altındaydı ve ardından Cefalù Roma piskoposlarının mülkiyetine geçti.

Risorgimento sırasında vatansever Salvatore Spinuzza 1857'de burada vuruldu. Cefalù, 1861'de İtalya Krallığı'nın bir parçası oldu.

Başlıca Yerler[değiştir | kaynağı değiştir]

Katedral[değiştir | kaynağı değiştir]

Cefalù Katedrali[değiştir | kaynağı değiştir]

1131'de yapımına başlanan Katedral, Norman mimarisi tarzında yapılmıştır. Dış kısım iyi korunmuş ve büyük ölçüde geçmeli sivri kemerlerle süslenmiştir; pencereler de sivridir. Cephenin her iki tarafında dört katlı devasa bir kule vardır. Yuvarlak başlı Norman portalı dikkat çekicidir. Doğu uçtaki duvara yarım daire biçimli bir apsis yerleştirilmiştir. Pantakrator İsa'nın (Bizans dönemini anımsatan) korkunç bir görüntüsü vardır. Payanda gibi çalışan güçlendirici tezgahları, görünüşlerini hafifletmek için çift sütunlar şeklinde şekillendirilmiştir. Kilisenin geri kalanı ahşap bir çatıya sahipken, koroda ve sağ transeptte çatının yivli tonozu görülmektedir. Katedralle aynı zamana denk gelen ince revaklar ona bitişiktir.

İki güçlü eşleşen kule, nefe ve iki koridora karşılık gelen üç kemeri (1400 civarında yeniden inşa edilmiş) olan katedral sundurmasını çevreliyor.

Katedralin içi 1559'da restore edildi, ancak nefin antik granit sütunlarla taşınan sivri kemerleri hala görülebiliyor; ve korunmuş tek mozaikler apsis ve koronun son bölmesine ait olanlardır; dönemin (1148) Bizans sanatının son derece güzel örnekleridir ve 1859-62'de restore edilmiş olmalarına rağmen, bu süreçten Palermo ve Monreale'dekilerden çok daha az zarar görmüşlerdir. Apsisi süsleyen Pantokrator figürü özellikle dikkat çekicidir.

Katedral, UNESCO Dünya Mirası Alanı, Arap-Norman Palermo ve Cefalù ve Monreale Katedral Kiliselerini içeren dokuz yapıdan biridir.

Bazı Diğer kiliseler[değiştir | kaynağı değiştir]

Halk arasında basitçe Itria olarak anılan Santa Maria dell'Odigitria, adı Bakire Meryem'in standart ikonografik tasvirlerinden biri olan Yunan Hodegetria'nın İtalyanca yorumudur. Muhtemelen aynı adı taşıyan önceden var olan bir Bizans kilisesinin üzerine inşa edilmiştir, mevcut bina 16. yüzyıldan kalmadır. 1961 yılına kadar iki farklı dini yapıdan oluşuyordu, ikincisi Başmelek Aziz Mikail'e adanmış bir şapeldi; her ikisi de Odigitria Aziz Mary Konfederasyonunun mülküydü.
Santa Oliva (1787). Tüf girişi vardır
Santo Stefano veya Araf Kilisesi.
1159'dan bahsedilen ve 1558'deki restorasyona kadar San Leonardo, St. George'a hak kazandı. Artık bir duvarın arkasına kapatılmış olan orijinal portal, Katedral'dekilere benzer bitkisel süslemelere sahiptir.
Santissima Annunziata (yaklaşık 1511). Cephede büyük bir gül pencere ve Müjde ile bir kabartma vardır.
San Sebastiano (muhtemelen 1523). Tek nefli olup her iki yanında freskli iki niş bulunmaktadır.

Diğer Yapılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kayalığın zirvesinde antik kentin bazı kalıntıları halen görülebilmektedir; ancak sitenin doğası, asla küçük bir kasabadan daha fazlası olamayacağını ve önemini muhtemelen yalnızca neredeyse zaptedilemez konumundan aldığını kanıtlıyor. Fazello, kendi zamanında hala var olan duvar kalıntılarından ve şimdi yalnızca temelleri görülebilen Dor mimarisine sahip bir tapınağın kalıntılarından bahsediyor. Ancak antik kentten geriye kalan en ilginç anıt, çeşitli dairelerden oluşan ve bir saray veya konut görünümünde olan, ancak genellikle çokgen veya Kiklop olarak adlandırılan tarzda tamamen düzensiz büyük kireçtaşı bloklarından inşa edilmiş bir yapıdır. Dor düzenine benzeyen kaba pervazlar, masif blokların ön yüzüne oyulmuştur. Kendi türünde neredeyse tek olan bu bina, Orta İtalya'da çok yaygın olan ve Sicilya adasında görülen bu duvar işçiliğinin tek örneği olmasıyla daha da dikkat çekicidir. Dr. Nott tarafından 1831 yılı için Annali dell'Instituto di Corrispondenza Archeologica'da (cilt iii. s. 270-87) tam olarak tanımlanmış ve çizilmiştir.

Burnun zirvesinde, bir Norman kalesinin geniş kalıntıları vardır. Kasabanın tahkimatları eskiden, limanı koruyan iki uzun duvar şeklinde, şimdi modern şehrin olduğu tarafta kıyıya kadar uzanıyordu. Güneydeki modern Porta Garibaldi'de masif dikdörtgen taş bloklardan oluşan bir duvarın kalıntıları vardır.,

Diğer yerler şunları içerir:

Ruhban Okulu ve Piskoposlar Sarayı.
Palazzo Atenasio Martino (15. yüzyıl) → Mahkeme 16. yüzyıldan kalma fresklere sahiptir.
Palazzo Maria (13. yüzyıl) → Katalan tarzı bitkisel süslemelere sahip Orta Çağ portalı ve tirizli bir pencere hala görülebilmektedir.
Palazzo Piraino (16. yüzyıl).
Osterio Magno → Geleneğe göre, II. Roger tarafından malikanesi olarak yaptırılmıştır, ancak muhtemelen 14. yüzyıldan kalmadır. Orta Çağ kulesi ve dekorasyonunun izleri görülebilmektedir. İç kısımda yapılan kazılar, antik yapıların ve seramiklerin varlığını göstermiştir.
Antik Roma hamamları.
Okültist Aleister Crowley tarafından 1920'de büyülü bir komün olarak kurulan Thelema Manastırı'nın kalıntıları→ 1923'te Benito Mussolini hükûmeti tarafından ayrılma emri verildi. Manastır şu anda ciddi bir bakıma muhtaç durumda.
Kasabadan çok uzak olmayan Gibilmanna kutsal alanı ve Gibilmanna Gözlemevi .
Museo Mandralisca → Antik Yunan ve Arap seramiklerinden heykel ve resme (Antonello da Messina: Bir adamın portresi) mobilya, porselen ve nümismatiğe kadar önemli bölgesel sanat ve arkeoloji koleksiyonunu içinde barındıran, zengin bir kütüphane.