Bell paralizisi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bell paralizisi

Bell paralizisi, VII. kranial sinirin (fasiyal sinir) bir fonksiyon bozukluğu sonucu ortaya çıkan ve etkilenen tarafta yüz kaslarının kontrol edilememesine neden olan bir yüz felcidir. Çeşitli koşullar örneğin; beyin tümörü, inme, myastenia gravis ve Lyme hastalığı gibi durumlar yüz felcine neden olabilir. Ancak özel bir neden tespit edilemediği durum Bell paralizisi olarak bilinir. Adını, ilk önce tarifleyen kişi olan İskoç anatomist Charles Bell'den almıştır. Bell felci en yaygın akut mononöropati (tek siniri kapsayan hastalık) ve en sık akut fasiyal sinir paralizisi (>% 80) nedenidir.

Vücudumuzdaki kasların çoğu beynin zıt tarafınca kontrol edilir. Mesela sağ kol beynin sol yarım küresince hareket ettirilir. Bu durumun tek istisnası frontal kastır: beynin her iki tarafında siniri her iki yandan uyarır. İnme tarafından beynin herhangi bir küresi hasar görmüşse bile kişi her iki kaşını da hareket ettirebilir; fakat bir taraftaki sinir çalışmaz hale gelirse kas felç olur. Bu nedeni bilinemeyen duruma Charles Bell tarafından Bell paralizisi adı verilmiştir.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]