İçeriğe atla

Ankara İngiliz Arkeoloji Enstitüsü

Vikipedi, özgür ansiklopedi
İngiliz Arkeoloji Enstitüsü
SloganUnderstanding Turkey and Black Sea
Kuruluş1947
KurucuJohn Garstang
Kuruluş yeriAnkara, Türkiye
Yasal statüBağımsız
Konum
Koordinatlar39°54′10″K 32°51′53″D / 39.90278°K 32.86472°D / 39.90278; 32.86472
Resmî dillerİngilizce
Enstitü müdürüLutgarde Vandeput
Resmî siteResmî site

Ankara İngiliz Arkeoloji Enstitüsü (İngilizce: British Institute of Archaeology at Ankara, BIAA); Ankara'nın Çankaya ilçesinde bulunan ve Türkiye'deki arkeolojik kazılara yardım eden bir yabancı kuruluştur. Cumhuriyet'in ilk yıllarında ağırlıklı olarak Almanlar tarafından yürütülen arkeolojik çalışmalar, BIAA'nın kuruluşunun ardından daha çok İngiliz merkezli olarak sürdürülmeye başlamıştır. Enstitünün temel amacı, başta Karadeniz Bölgesi ile Bizans İmparatorluğu olmak üzere Türkiye'nin sahip olduğu kültürel ve tarihi değerleri uluslararası arenaya taşımak ve dünya kamuoyu ile paylaşmaktır.[1]

Ankara İngiliz Arkeoloji Enstitüsü'nün kapsamlı bir kütüphanesi (The David H. French Library) vardır. Çeşitli kaynaklara sahip bu kütüphanenin koleksiyonunda 65.000'den fazla cilt, kitaplar, tezler, haritalar, dergiler ve görsel-işitsel materyaller yer almaktadır.[1]

Aynı zamanda Ankara İngiliz Arkeoloji Enstitüsü'nün Dijital Veri Arşivi (Digital Repository) bulunmaktadır. 1947'den beri oluşturulan BIAA'nın koleksiyonları ve araştırma çıktılarının dijitalleştirilmesi ve bulunabilir, erişilebilir, birlikte çalışabilir, yeniden kullanılabilir (Findable, Accessible, Interoperable, Reusable) ilkelerine uygun olarak erişime açılması için çalışan Dijital Veri Arşivi, 2018 yılında kurulmuştur [1] Geniş bir koleksiyona sahip bu arşivin içeriğinde Fotoğraf Koleksiyonu, Mülaj Koleksiyonu, Hayvan Kemiği Referans Koleksiyonu,, Bitki Referenas Koleksiyonu ile etütlük çana çömlek referans koleksiyonu, çizim koleksiyonu ve arkeolojik dokümanlar ve arşivler yer almaktadır.

"İngiliz Uluslararası Araştırma Enstitüleri" (BIRI) bünyesinde faaliyet gösteren sekiz merkezden birisi olan enstitü, 22 Kasım 1947 tarihinde kurulmuştur. O dönemlerde yabancı kuruluşlar genellikle İstanbul ve çevresinde faaliyet gösterirken böylesi bir merkezin Ankara'da açılması enstitünün kurucu başkanı John Garstang'in girişimleri sayesinde olmuştur. 1948 yılında TBMM tarafından da onaylanan merkez 1956 yılında dönemin Türkiye ve Birleşik Krallık hükûmetleri arasında imzalanan anlaşma gereğince ortak bir projeye dönüşmüştür. Uzun süre Tahran Caddesi üzerindeki binasında hizmet veren enstitü 2019 yılında yeni yerine taşınmıştır.[2]

Enstitü müdürleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
İsim Göreve geliş Görevden ayrılış
John Garstang 1947 1949
Seton Lloyd 1949 1961
Michael Gough 1961 1968
David French 1968 1993
David Shankland 1993 1996
Roger Matthews 1996 2001
Hugh Elton 2001 2006
Lutgarde Vandeput 2006 Görevde

Safeguarding Archaeological Assets of Turkey ya da Türkçe adıyla Türkiye’nin Arkeolojik Varlıklarının Korunması Planı; Türkiye'deki arkeolojik mirasların korunması ve bu konuda farkındalık yaratılması amacıyla BIAA başkanlığında oluşturulmuş bir projedir. Koç Üniversitesi, Anadolu Medeniyetleri Araştırma Merkezi ve Uluslararası Müzeler Konseyi de projenin diğer ortaklarındandır.[3][4]

Connecting Archives, Connecting People

[değiştir | kaynağı değiştir]

Connecting Archives, Connecting People projesi BIAA öncülüğünde, farklı kurumlarda bulunan bilgi ve belgeleri bir araya getirerek enstitüler arasında bilgi bağlantısı kurmayı amaçlayan bir projedir. Ayrıca projede Britanya Libya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Enstitüsü (BILNAS) ile çalışılmıştır.

  1. ^ a b "About the BIAA" (İngilizce). British Institute of Archaeology at Ankara. 19 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2020. 
  2. ^ "Ankara İngiliz Arkeoloji Enstitüsü'ne yeni bina". Sabah. 22 Şubat 2019. 27 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2020. 
  3. ^ "SARAT Projesi". Türkiye'nin Arkeolojik Varlıklarının Korunması Projesi. 18 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2020. 
  4. ^ Gültekin, Uygar (7 Mayıs 2019). "Arkeolojik farkındalık için yeni yollara ihtiyaç var". Agos. 3 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2020.