7. Ordu (Wehrmacht)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
7. Ordu
7. Armee
7. Ordu'ya bağlı bir Tiger 1 Normandiya yakınlarında, 1944
Etkin1939-1945
ÜlkeNazi Almanyası
SınıfıHeer
TipiSahra Ordusu
Savaşları2. Dünya Savaşı
Komutanlar
Ünlü
komutanları
Generaloberst Friedrich Dollmann
SS-Oberstgruppenführer Paul Hausser
General der Panzertruppe Heinrich Eberbach
General der Panzertruppe Erich Brandenberger
General der Infanterie Hans Felber
General der Infanterie Hans von Obstfelder

7. Ordu (Almanca: 7. Armee Oberkommando), 2. Dünya Savaşı sırasında bir Heer sahra ordusuydu.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Kökenleri[değiştir | kaynağı değiştir]

7. Ordu, 25 Ağustos 1939'da General der Artillerie Friedrich Dollmann'ın komutasında Stuttgart'ta kuruldu. Savaş patlak verdiğinde 7. Ordu Yukarı Ren bölgesindeki Siegfried Hattı tahkimatlarına konuşlanarak Fransız sınırını savundu. 1940'ta Fransa Muharebesi başladığında ordu, Wilhelm Ritter von Leeb'in komutasında bulunan Ordular Grubu C'ye bağlıydı. 14 Haziran 1940'ta Ordular Grubu C, 41. Panzer Kolordusu'na bağlı zırhlı birliklerin Majino Hattı'nı yarmasının ardından Majino Hattı'na taarruza geçti. 7. Ordu'nun öncü kuvvetleri Colmar'ın hemen önündeki alana ulaştı ve ardından 2. Fransız Ordu Grubu'nu Lorraine'e kadar takip etti. Muharebe sona erdiğinde 7. Ordu Doğu Fransa'da bulunuyordu. 7. Ordu, Temmuz 1940'tan Nisan 1941'e kadar Güneybatı Fransa'da bir kıyı bölgesini korudu. 18 Nisan 1941'den itibaren 7. Ordu, Bretonya ve Normandiya'nın kıyı güvenliğinden sorumluydu. 1944'ün ortalarından itibaren 7. Ordu, Erwin Rommel komutasındaki Ordu Grubu B bünyesindeydeydi.

Normandiya[değiştir | kaynağı değiştir]

D-Day çıkartmalarının ardından Müttefik kuvvetlerin niyetlerini kestirmeye yönelik Alman Yüksek Komutası'ndaki belirsizlikten ötürü 7. Ordu Normandiya'daki ilk çarpışmaların çoğunda yer aldı, daha sonra 5. Panzer Ordusu'yla desteklendi. 15. Ordu, Müttefik kuvvetlerden bir diğer çıkartma beklendiğinden ötürü Pas de Calais'de tutuldu. 7. Ordu, 18 Haziran'dan itibaren 5 general de dahil olmak üzere toplam 97.000 zayiat vermişti. 28 Haziran'da ordu komutanı Generaloberst Friedrich Dollmann kalp krizi sonucu öldü.
Amansız Müttefik baskısı altında 7. Ordu yavaşça Normandiya'daki koruluklara çekilmeye zorlandı. Son olarak Cobra Harekâtı'nda, Temmuz 1944'ün sonunda 7. Ordu'nun zayıflamış sol kanadı Müttefik hava bombardımanı tarafından adeta dümdüz edildi ardından zaten zayıflamış olan sol kanat 1. Amerikan Ordusu tarafından taarruz edilerek yarıldı. Bu yarığın Amerikan zırhlı birlikler tarafından kullanılması Almanları geri çekilmeye zorladı ve ardından neredeyse 7. Ordu'nun Falaise Cebi'nde yok edilmesine sebebiyet verecek olan başarısız bir karşı taarruz icra edildi.
7. Ordu'nun parçalanmış kalıntıları ağır ekipmanlarından geriye ne kaldıysa bırakarak Falaise Cebi'nden kurtuldu ve doğuya doğru Alman sınırına çekildiler. 7. Ordu'nun hayatta kalan mensuplarından çoğu Eylül 1944'ün başlarında Mons Cebi Muharebesi'nde esir alındı. 1944 sonbaharı boyunca 7. Ordu, Hitler, Batı Cephesi'nde bir kış taarruzu icra etmek için kuvvetleri kısıtlı biçimde kullanırken Eifel bölgesinde, Belçika ve Lüksemburg sınırı üzerinde defansif bir duruş sergiledi.

Ardenler Taarruzu[değiştir | kaynağı değiştir]

Ardenler Taarruzu sırasında ordu, 6 piyade (9, 79, 212, 256, 340 ve 352.) tümeni, bir Panzergrenadier (15.) tümeni, bir paraşüt (5.) tümeni ve bir Panzer/Panzergrenadier (Führer Grenadier) tugayından oluşuyordu.[1] Ordunun taarruzdaki görevi 5. Panzer Ordusu'nun ve tüm Ardenler Taarruzu'nun güney kanadını korumaktı. Taarruzdaki diğer iki Alman ordusu gibi 7. Ordu da önemli kayıplar verdi. 7. Ordu, 3. Amerikan Ordusu'nun kuzeyden gelen taarruzunu savundu fakat sonunda General George S. Patton'ın Bastogne ve Houffalize'e olan ilerleyişini durduramadı. Yine de 7. Ordu, kuşatmayı engelledi ve tekrardan Siegfried Hattı'na çekildi.

Almanya[değiştir | kaynağı değiştir]

Ocak 1945'te 3. Amerikan Ordusu, doğuya saldırarak 7. Ordu'yu Trier'den Koblenz bölgesine çekilmeye zorladı. Daha sonraki Amerikan baskısı altında 7. Ordu, Mainz ve Mannheim arasındaki bir alana çekilmeye zorlandı. Mart ve Nisan 1945 boyunca Amerikanların Orta Almanya'daki ilerleyişi durdurulamadı ve 7. Ordu geri çekilişini Main ve Lahn nehirlerinin vadileri, Spessart Ormanları, Fulda, Gotha ve ardından Leipzig ve Hof arasındaki bir bölgede kalan Türingiya Ormanları'na doğru sürdürdü.

Teslimiyet[değiştir | kaynağı değiştir]

7. Ordu, 8 Mayıs 1945'te Bavyera Ormanı'nda ve Batı Bohemya'da 3. Amerikan Ordusu'na teslim oldu.

Ordu Komutanları[değiştir | kaynağı değiştir]

# Resim Komutan Görev Başlangıcı Görev Bitişi Görev Süresi


1 Generaloberst
Friedrich Dollmann
(1882-1944)
25 Ağustos 1939 28 Haziran 1944 4 yıl, 332 gün
2 SS-Obergruppenführer
Paul Hausser
(1880-1972)
29 Haziran 1944 20 Ağustos 1944 52 gün
3 General der Panzertruppe
Heinrich Eberbach
(1895-1992)
21 Ağustos 1944 30 Ağustos 1944 9 gün
4 General der Panzertruppe
Erich Brandenberger
(1892-1955)
3 Eylül 1944 21 Şubat 1945 171 gün


5 General der Infanterie
Hans Felber
(1889-1962)
22 Şubat 1945 25 Mart 1945 43 gün
6 General der Infanterie
Hans von Obstfelder
(1912-1996)
26 Mart 1945 8 Mayıs 1945 43 gün

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Alıntılar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Elstob, page 44.

Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Elstob, Peter. Hitler's Last Offensive, Pen & Sword Military Classics #15, Barnsley, 2003. 0-85052-984-0