Şaban Kâmî Efendi Âmidî
Muhammed Şaban Kâmî Efendi Âmidî (15 Şubat 1805, Diyarbakır - 1884), Osmanlı din adamı.
Diyarbakır'da (Âmid) dindar bir ailede doğdu. Babası Hoca Ahmed bölgede dindarlığıyla saygı gören bir isimdi, annesi Diyarbakır'ın tanınmış alimlerinden Cönklüzâde Abdurrahman Efendi'nin kızıydı. Şaban Kâmî'nin eşi ise İbrâhim Gülşenî'nin soyundan geliyordu.[1]
Şaban Kâmî Efendi hafızlık eğitimi sonrasında Diyarbakır'da İslâmî ilimlere yöneldi. Rufâi ve Kadirî tarikatlarına bölgesel liderlik etti. İslâmi disiplinlerde çok sayıda eser yazması dışında tıp ve İslami şiirle de ilgilendi. Muhammed ve ailesine kasideler ve Mevlîd-i şerîf yazdı. Hasan ve Hüseyin'e övgüler içeren Medhiyye-i Hasan ve Hüseyin'i kaleme aldı. Arapça kaligrafiye ilgi duyan Şaban Kâmî, öğrencilerine bu alanda icazet de vermekteydi.[1]
Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Hulusi Eren, "KÂMÎ, Şa'ban Kâmî Efendi 21 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü, 3 Nisan 2014.
- Mustafa Uğurlu Aslan (haz.), Diyârbekirli Kâmi ve Divânı, İstanbul, Dün Bugün Yarın Yayınları, 2018.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b İçöz, Ayşe (2021). "Şaban Kâmî Efendi Âmidî". Thomas, David; Chesworth, John A. (Ed.). Christian Muslim relations: a bibliographical history. Volume 18, The Ottoman Empire (1800-1914) (İngilizce). London, Leiden: Brill. s. 95. ISBN 978-90-04-46027-0.