İleti disiplini

Vikipedi, özgür ansiklopedi

İleti disiplini, siyasetçilerin ve diğer kamu politikası savunucularının hedeflerine ulaşmak için ilgili konular hakkında konuşmaları gerektiğini ve kendi düşüncelerinden veya basın veya izleyicinin sorularından sapmamaları gerektiğini ifade eder.

Bir siyasetçinin aynı şeyi tekrarlayarak ya da bir konudaki bir soruyu farklı bir konu hakkında konuşmak için bir fırsat olarak kullanarak ileti disiplini uyguladığı söylenir. İleti disiplini, ilgisiz kişisel görüşlerin alt düzeyde tutulması veya başkalarının duymak istediği şeyleri söyleme isteğinin dalgalanmasının alt düzeyde tutulmasıyla birlikte, mesaja sıkı bir bağlılık sağlayarak potansiyel izleyici kitlesine ulaşırken kararlı bir şekilde devam etmeyi içerebilir.[1]

İleti disiplini genellikle bölücü konular etrafında uygulanır. Aynı cins evlilik veya kürtaj hakları gibi konularla ilgili olarak "konuşma noktalarına" dönüşmek (ileti disiplini uygulamak), siyasetçinin silahlarında güçlü bir araç olabilir. Bu, bir röportajcının zor bir soru sormasını bulandırabilir veya adayların tabanını oy vermeye teşvik edebilir. Bölücü konuları tanımlamak ve ileti disiplini uygulamak için, düşük bilgiye sahip seçmenlerin[2] bir araya geleceği terimlerin seçimi önemlidir.

İş dünyası bağlamında, ileti disiplini, merkez ofis ve pazarlama fonksiyonlarından saha organizasyonlarına ve ön hat çalışanlarına iletilen iletilerin sayısını azaltma ve yönetme uygulamasıdır.[3] Bu amaç odaklı, yapılandırılmış, stratejik iletişim, işletme başarısına yol açabilir, çünkü iletişimi kurumsal katmanlardan geçen karmaşa ve karışık iletileri azaltır.

İleti disiplini, seçmenlerin önemli gördüğü[kim?] konulardan kaçınma yöntemi olarak gören eğitimli seçmenler tarafından eleştirilmektedir. İletinin aşırı basitleştirilmesi ve tekrarlanması, basitleştirme olarak görülür ve seçmenin alaycılığıyla karşılaşabilir.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Martha Joynt Kumar (2007). Managing the President's Message: The White House Communications Operation. JHU Press. ISBN 978-0801886522. 
  2. ^ Brockington, David (1 Mart 2003). "A Low Information Theory of Ballot Position Effect". Political Behavior. 25: 1-27. doi:10.1023/A:1022946710610. 
  3. ^ McMahon, Gavin. "6 Steps to Message Discipline". Make a Powerful Point. 18 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2011.