İhsan Süreyya Sırma

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Prof Dr. İhsan Süreyya Sırma
Doğum10 Temmuz 1944 (79 yaşında)
Pervari, Siirt, Türkiye
Mezun olduğu okul(lar)Ankara Üniversitesi
MeslekYazar · Akademisyen
Çocuk(lar)3

İhsan Süreyya Sırma (10 Temmuz 1944, Pervari), Kürt akademisyen, İslâm tarihi uzmanı ve yazar.

Eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk öğrenimini Pervari’de yaptıktan sonra orta ve lise öğrenimini Siirt Lisesi’nde tamamladı. 1962 yılında Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’ne girdi ve tahsilini 1966 yılında bitirdi. Prof. Tayyib Okiç'in talebelerindendir.[1] Kendi alanındaki araştırmalarını takip edip sürdürecek derecede Arapça, Farsça, Fransızca ve İngilizce bilmektedir.[2]

İş hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Üniversite öğrenimi sırasında gelir temin etmek için bir müddet Batman’da Türk Petrolleri’nde işçi, bir müddet de Diyanet İşleri Başkanlığı’nda memur olarak çalıştı. Üniversite mezuniyetinden sonra Siirt Lisesi’ne öğretmendi. 1967 baharında devlet doktora burs imtihanını kazanarak İslâm Tarihi dalında doktora yapmak üzere Fransa’ya gönderildi. Orada bir senesini Fransızca öğrenimine harcadı. Paris’te College de France’da Prof. Dr. Jacques Berque’le başladığı doktora öğreniminin yanı sıra Arapça öğrenimi için 1969-1970 ders yılında Tunus’ta bulundu ve Zeytuna Üniversitesi’nde, Arapçanın yanı sıra sosyolog Fadıl bin Aşur’un derslerine devam etti.[2]

1973 Mayıs’ında İslâmî İlimler dalında doktor olarak Türkiye’ye döndü. 1973-74 ders yılında Erzurum Atatürk Üniversitesi Yüksek İslâm Enstitüsü’nde İslâm Tarihi lektörlüğü yaptı. 1974 yılında aynı üniversitenin İslâmî İlimler Fakültesi’nde İslâm Tarihi doktoru olarak göreve başladı. 1980 yılında doçent, 1989 yılında profesör oldu. 1993 yılında naklen Sakarya Üniversitesi’ne geçti ve burada 1995 yılına kadar ilahiyat fakültesinde İslam tarihi öğretim üyesiydi. Aynı yıl zorla bu üniversiteden emekli edildi. 1995-1997 yılları arasında İstanbul Büyükşehir Belediyesi Başkan Danışmanlığı görevinde bulundu.[2]

İlmî çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

İslam Tarihi dalında 30 kitabı ve 200’ü aşkın ilmî makalesi yayınlandı.[3] Millî ve milletlerarası birçok konferansa katılarak tebliğler sundu; Millî Gazete, Yeni Devir, Yeni Şafak, Zaman gibi gazetelerde ve Bilgi ve Hikmet, İslâm Mecmuası, Tarih Dergisi, Tarih Enstitüsü Dergisi, Tarih ve Toplum, Yeni Dünya gibi değişik dergilerde tarihle ilgili makaleler yazdı. Kanal 7’de dört seneyi aşkın bir süreyle Seyahatnâme adı altındaki tarih programlarını yaptı.[2]

Eserlerinden seçmeler[4][5][değiştir | kaynağı değiştir]

  • Abbasiler Dönemi
  • Ah Endülüs
  • Ano Yemen'dir
  • Belgelerle II. Abdülhamid Dönemi
  • Bütün seyahatleri
  • Çin Müslümanları ve Çin'e seyahat
  • Ezan ya da ebedî kurtuluş
  • Hâlnâme
  • Hilafetten saltanata Emeviler Dönemi
  • II. Abdülhamid’in İslam Birliği siyaseti
  • İslam öncesi Mekke Dönemi ve Hz. Muhammed
  • İslam ve Tarih
  • İslam'ın ilk dönem tarihi (6 kitap)
  • İşte önderimiz Hz. Muhammed
  • Medine vesikası ışığında Yahudi meselesi
  • Müslümanların tarihi (5 cilt)
  • Nehirlerin dili
  • Osmanlı Devleti'nin yıkılışında Yemen İsyanları
  • Sen geldin
  • Sömürü ajanı İngiliz misyonerleri
  • Tarih şuuru

Özel hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

İhsan Süreyya Sırma evli olup üç çocuk babasıdır. İstanbul’da yaşamaktadır.[2]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Sempozyumun davetsiz belgeli konuğu" (HTML). Haber 7. 30 Haziran 2010. 24 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2015. 
  2. ^ a b c d e "Prof. Dr. İHSAN SÜREYYA SIRMA: ÖZGEÇMİŞ" (HTML). Siirt Üniversitesi. 2013. 1 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2015. 
  3. ^ "Prof. Sırma Müslümanların Tarihi'ni yazdı" (HTML). Haber 7. 22 Ekim 2014. 24 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2015. 
  4. ^ Ahmet YAPICI (26 Temmuz 2013). "İhsan Süreyya SIRMA Kimdir?" (HTML). mumsema.org. 1 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2015. 
  5. ^ "İhsan Süreyya Sırma" (HTML). kitapyurdu.com. 3 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2015.