Öykü Didem Aydın

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Öykü Didem Aydın, (d. 1970, Ordu), romancı, yazar, akademisyen ve avukat.

25 Eylül 1970 yılında Ordu’da doğdu. Edebiyat Öğretmeni/Turizmci Üren Aydın ve Avukat Ahmet Aydın'ın ortanca çocuğudur. 1986 yılında Antalya Koleji'nden mezun oldu. 1990 yılında Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdikten sonra avukatlık stajını tamamladı. Üniversite öğrenimi sırasında profesyonel turist rehberliği yaptı. 1995 yılına dek Ankara Hukuk Fakültesi’nin Ceza ve Ceza Usul Hukuku Anabilimdalı'nda araştırma görevlisi oldu. 1992-1994 yılları arasında Ankara, Perugia ve Milano’da, 1995-2003 yılları arasında Mannheim, Köln ve Freiburg’da yaşadı. 1994 yılında Ankara Üniversitesi ve Milano Üniversitesi’nde yüksek lisansını, 2001 yılında Freiburg Üniversitesi'nde doktorasını tamamladı. 2001-2003 yılları arasında Max Planck Topluluğu’nda araştırma proje yöneticisi olarak çalıştı. Öğrenimi ve araştırmaları sırasında Avrupa Birliği, Konrad Adenauer Vakfı, Max Planck Topluluğu gibi kuruluşlardan burslar aldı. 2004 yılında Türkiye'ye döndükten sonra yardımcı doçent doktor ve öğretim üyesi olarak görev aldı. Babası Avukat Ahmet Aydın tarafından kurulmuş Aydın & Aydın Hukuk Bürosu'nun ortak çalışanı oldu. Kitap Çevirmenleri Meslek Birliği (ÇEV-BİR) kurucu üyesi. Türkçe, İngilizce, Almanca ve İtalyanca dillerinde telif eserleri ve çevirileri bulunmaktadır[1]

Romancılığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Polyglot bir yazar olan Öykü Didem Aydın'ın ilk romanı "Eski Sinagog Meydanı" 2009 yılında [İletişim Yayınları] tarafından yayınlandı. Roman hakkında çıkan yazılar arasında Milliyet Sanat Dergisi'nin Mart 2009 sayısında Ömer Türkeş imzasıyla yayınlanan bir eleştiri dikkati çekiyor: "....Öykü Didem Aydın, aşkı ve cinayeti daha derin meseleleri ele almak için kullanmış. Zaten daha romanın ilk sayfalarında kendi okunurluğunun sırlarını da açıklıyor okuyucuya. Derdi bir aşk hikâyesi anlatmak değil. Ne de okuyucuyu polisiyelerin gizlerle dolu labirentinde kaybetmek. Kahramanının ağzından ifade ettiği gibi, dünya ile hesaplaşmak; güzel, çirkin, zayıf, güçlü yanlarıyla insanı anlatabilmek için aşk ve cinayet temalarını birlikte ele almış Aydın. Gerçekten de can acıtacak bir hikâye. Canımızı acıtan ne öldürülen Alman genç kız, ne öldüren Türk genci ne de aşklarını gönüllerince yaşayamayan Aşkın ve Golmann. Hikayeye hüznü veren bir yere ait olma ve olamama duygusu arasındaki derin uçurum, kimliklerin insan ruhunu sıkan kalıpları, o kalıplara sıkışmışlığın yarattığı nefret duygusu..." diyor Ömer Türkeş.[2]

Akademisyenliği[değiştir | kaynağı değiştir]

Öykü Didem Aydın'ın ulusal ve uluslararası ceza hukuku, ceza hukuku reformu siyaseti, düşünce özgürlüğü, düşünce suçları, kadın hakları, cinsel haklar ve çocuk hakları alanlarındaki kuramsal eserleri bulunmaktadır. Bu bağlamda özellikle Yargıtay'ın düşünce özgürlüğü konusunda verdiği kararlarda eserlerine yapılan atıflar dikkati çekiyor: (T.C. YARGITAY Ceza Genel Kurulu Esas No :2007/8-244 Karar No :2008/92: "Kamu düzeninin toplumlara göre farklılık göstermesine karşın kamu güvenliğinin daha az esnek olması ve bu bağlamda kamu güvenliğinin tehlikeye düşürülmesinden, belirsiz sayıda kimseler ya da eşya bakımından temel bireysel değerlere yönelik zarar tehlikesinin doğmuş olmasının anlaşılması -Öykü Didem Aydın: YTCK Açısından Salt İfade Suç Tiplerine Eleştirel Bir Bakış, Hukuki Perspektifler Dergisi-HPD-Mayıs 2006, s.6, s.129, 136- karşısında halkı kin ve düşmanlığa tahrik suçu nda yasallığa bu yönden de özen gösterilmesi gerekmektedir. Bu nedenle kamu güvenliğinin bozulmasının somut olgulara dayalı olarak ortaya çıkması gerekir.) (Baskın Oran ve İbrahim Kaboğlu'nun halkı kin ve düşmanlığa tahrik ettiği iddiasıyla yapılan yargılanmanın nihai beraat kararıdır.[3]

Hacettepe Üniversitesi'nde Anayasa Hukuku Anabilim Dalı'nda Öğretim Üyeliği yapmıştır.

Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]

Makaleleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Türk Anayasa Yargısında Yeni Bir Mekanizma: Anayasa Mahkemesi’ne Bireysel Başvuru[5]
  • Düşünce Özgürlüğünün Anlamı ve İşlevi Işığında Düşünce Özgürlüğünü Sınırlamanın Anayasallığı[6]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Kitap Çevirmenleri Meslek Birliği Sitesi". 10 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2009. 
  2. ^ Milliyet Sanat Dergisi, Sayı 600, Mart 2009, sayfa 109.
  3. ^ Adalet.org[ölü/kırık bağlantı] Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararı (2008)
  4. ^ Max Planck Yabancı ve Uluslararası Ceza Hukuku Enstitüsü Sitesi
  5. ^ Aydin, Öykü Didem (1 Ekim 2011). "Türk Anayasa Yargısında Yeni Bir Mekanizma: Anayasa Mahkemesi'ne Bireysel Başvuru". Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 15 (4): 121-170. ISSN 2651-4141. 10 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2023. 
  6. ^ Aydin, Öykü Didem (1 Aralık 2011). "Düşünce Özgürlüğünün Anlamı ve İşlevi Işığında Düşünce Özgürlüğünü Sınırlamanın Anayasallığı -ABD Anayasasının Birinci Ek Maddesi ve AİHS Sözleşmesi'nin 10. Maddesi Zemininden Hareket Eden Bir Kuram Çatısı-". Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi. 1 (2): 26-63. ISSN 2146-1708. 10 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2023. 

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]