Propagandakompanie

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Polonya'nın işgali sırasında propaganda birlikleri tarafından üretilen 1940 fotoğraf sergisi.

Wehrmacht Propaganda Birlikleri (Almanca: Propagandakompanie) İkinci Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası'nın Wehrmacht ve Waffen-SS'in bir hizmet koluydu. Wehrmacht'ın Yüksek Komutanlığına (Oberkommando der Wehrmacht) bağlı olan işlevi, Alman birliklerine ve nüfusa yönelik propaganda materyalleri üretmek ve yaymaktı.

Planlama ve oluşum[değiştir | kaynağı değiştir]

Wehrmacht'ın propaganda birliklerinin planlaması 1938'de başladı. Propaganda Bakanlığı başkanı Joseph Goebbels, propaganda malzemelerinin cepheden düzgün akışını sağlamak için Wehrmacht ile etkili bir işbirliği kurmaya çalıştı. Propaganda birliklerini kurma ve denetleme işini orduya bıraktı, ancak personel temininde yardım etti.[1]

İşlev ve çalışma[değiştir | kaynağı değiştir]

Propagandakompanie, OKW Operasyon Kurmay Başkanı General Alfred Jodl'a bağlıydı. General Hasso von Wedel tarafından komuta edilen departman, Wehrmacht ve Waffen-SS'in savaş birliklerine bağlı çok sayıda propaganda birliklerini (Propagandakompanie veya PK) denetledi.[2] 1942'de çalışan sayısında zirveye ulaşan propaganda birlikleri, yaklaşık 15.000 kişiyi içeriyordu.[3]

Propaganda birlikleri, sivil haber muhabirlerinin savaş bölgelerine girmeleri yasaklandığından, askeri operasyon alanlarındaki tek haber raporlama birimiydi.[2] Askerler cepheden yazılı, işitsel ve film materyalleri ürettiler ve çoğunlukla güvenlik amacıyla sansürcüler tarafından incelenmek üzere Almanya'daki bir işleme merkezine gönderdiler. Filtrelenen materyaller daha sonra derhal dağıtılmak üzere Propaganda Bakanlığı'na iletildi.[1] Üretilen propaganda malzemeleri arasında, Reich'ın askeri durumu hakkında resmi haber tebliği olan Wehrmachtbericht vardı ve hem iç hem de dış tüketime yönelikti.[4]

Yayınları[değiştir | kaynağı değiştir]

Wehrmacht ve Waffen-SS'in savaş çabalarını destekleyen propaganda yayınları şunları içeriyordu:

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b Kallis 2005, ss. 57–59.
  2. ^ a b Yad Vashem.
  3. ^ Kallis 2005, s. 57.
  4. ^ Kallis 2005, s. 56.

Bibliyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]