Edige
Edigu (veya Edigey ) (ayrıca İdegäy veya Edege Mangit) (1352-1419), Nogay Ordası olarak bilinen yeni bir siyasi varlık kuran Ak Orda'nın Moğol Müslüman emiriydi.
Edige, 1378'de Altın Orda Hanı Toktamış tarafından yenilip öldürülen Moğol soylusu Baltychak'ın oğlu, Kırım Mangıtlar kabilesindendi. Efendisine karşı silahlanmadan önce Toktamış'ın oldukça başarılı bir generali olarak ün kazandı. 1396'da, daha sonra Nogay Ordası olarak anılacak olan Volga ve Ural (yerel olarak Yayyk olarak bilinir) nehirleri arasında uzanan geniş bir bölgenin egemen hükümdarıydı.
1397'de Edige, Timur-Kutlugh ile ittifak kurdu ve Altın Orda ordularının generali ve başkomutanı olarak atandı. 1399'da Vorskla Nehri'nde Litvanyalı Toktamış ve Vytautas'ı ezici bir yenilgiye uğrattı. Bunun üzerine tarihte son kez de olsa Cuci'nin tüm topraklarını kendi yönetimi altında birleştirmeyi başardı.
1406'da eski düşmanı Toktamış'ı Sibirya'da buldu. Edige'nin ajanları Toktamış'ı öldürdü. Ertesi yıl Volga Bulgaristan'a baskın düzenledi. 1408'de, birkaç on yıldır kalabalık nedeniyle haraç ödememiş olan Rusya'ya yönelik yıkıcı bir Tatar istilası düzenledi. Edige, Nijni Novgorod, Gorodets, Rostov ve diğer birçok şehri yaktı, ancak Moskova'yı hala yakmış olmasına rağmen alamadı.
İki yıl sonra Edige, Altın Orda'da tahttan indirildi ve Harezm'e sığınmak zorunda kaldı. Daha önce Timurlu hükümdarı Şahruh ile kızını ikincisinin oğlu Muhammed Juki ile evlendirmek de dahil olmak üzere ilişkileri olmasına rağmen,[1] Şahruh daha sonra Edige'yi Saray'a geri gönderdi. Ancak Edige, 1416 baharında Litvanya yönetimi altındaki Kiev'i harap etmeyi başardı ve burada Peçersk Manastırı'nı ve eski şehri yaktı, ancak kalesini ele geçiremedi.[2] 1418'de Vytautas'a Toktamış'ın oğullarına karşı barış ve ittifak teklif etti.
1419'da Toktamış'ın oğullarından biri tarafından Saray'da öldürüldü. Edige'nin Nogay Ordası'ndaki hanedanı, son torunları vaftiz oldukları ve Prens Urusov ve Yusupov olarak tanındıkları Moskova'ya taşınana kadar yaklaşık iki yüzyıl boyunca devam etti.
Memlük dönemi Tarihçisi Al-Maqrizi, onu Cesur, Cömert ve "İslam Alimlerini seven ve dindarlara yakın olmaya çalışan" biri olarak tanımlıyor. Oruç tutan ve İslam'ın kanunlarına uyan Salih bir Müslüman olduğu için onu övüyor. el-Makrizi ayrıca Edige'nin Tatarların oğullarını satmasını yasakladığını ve bu nedenle Mısır ve Suriye'nin Memlük topraklarına pek çoğunun satın alınmadığını söylüyor.[3]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Devin DeWeese, Islamization and Native Religion in the Golden Horde (2010), p. 338
- ^ Ivakin G. (1996). "Історичний розвиток Києва XIII – середина XVI ст" [Historical development of Kyiv XIII – middle of XVI century]. litopys.org.ua (Ukraynaca). 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ المقريزي, تقي الدين (2002). الجليلي, محمود (Ed.). درر العقود الفريدة في تراجم الاعيان المفيدة (Arapça). دار الغرب الإسلامي. s. 436.
