Digitalis ferruginea

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Arıkovanı
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem: Plantae
Şube: Spermatophyta
Sınıf: Magnoliopsida
Takım: Lamiales
Familya: Plantaginaceae
Cins: Digitalis
Tür: D. ferruginea
İkili adlandırma
Digitalis ferruginea
L., Sp. Pl.: 368 (1753).

Arıkovanı veya bilimsel adıyla Digitalis ferruginea, Carl Linnaeus tarafından tanımlanmış, yüksük otu cinsi bir bitki türüdür.[1] Macaristan, Romanya, Türkiye, Balkanlar, İtalya, Lübnan ve Kafkasya'ya endemik olan arıkovanı, 0 ila 2700 metre yükseklikteki ormanlar, açıklıklar, kayalık yamaçlar ve yol kenarındaki kıyılarda yetişmektedir. 1.2 metreye kadar büyüyebilen tür, iki yıllık veya çok yıllık olabilir.

Türün, Türkçede ayımısırı olarak bilinen ve Türkiye'nin Doğu Karadeniz bölgesi ve Batı Kafkasya'ya endemik olan Digitalis ferruginea L. subsp. schischkinii adında bir alttürü vardır.

Bu alttür, Hamsiköy'de boncuk otu, Çaykara'da mısır otu adıyla bilinmektedir.[2]

Latinceye özgü bir sıfat olan ferruginea, “paslı renkli” anlamına gelmektedir.[3]

Tüm yüksükotu türlerinde olduğu gibi, bu bitki yendiği zaman ciddi rahatsızlığa ve kusmaya neden olabilir. Yapraklarla temas da alerjik reaksiyonları tetikleyebilir.[4] Arıkovanı, Kraliyet Bahçıvanlık Derneği'nin verdiği Garden Merit Ödülü'nü kazanmıştır.[5][6]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2021. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2021. 
  3. ^ RHS Latin for Gardeners. United Kingdom: Mitchell Beazley. 2012. ISBN 978-1845337315. 
  4. ^ RHS A-Z encyclopedia of garden plants. United Kingdom: Dorling Kindersley. 2008. s. 1136. ISBN 978-1405332965. 
  5. ^ "Digitalis ferruginea". Royal Horticultural Society. 7 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2020. 
  6. ^ "AGM Plants - Ornamental" (PDF). Royal Horticultural Society. July 2017. s. 29. 5 Ocak 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2018.